Όταν σας τσιμπάει μια μέλισσα ή μια σφήκα, εγχέει δηλητήριο μέσω του κεντριού της στο δέρμα σας. Οι σφήκες έχουν κεντριά χωρίς ακίδες, που συνήθως παίρνουν μαζί τους μετά το τσίμπημα. Έτσι, αυτά τα έντομα μπορούν να τσιμπήσουν πολλές φορές μέσα σε λίγο χρόνο. Η μέλισσα έχει ένα αγκαθωτό κεντρί που παραμένει στο δέρμα του θύματος μαζί με τον δηλητηριώδη σάκο.

Περίπου 3% των ανθρώπων που δέχονται τσίμπημα από μέλισσα ή σφήκα έχει κάποια αλλεργική αντίδραση στο τσίμπημα και έως το 0,8% των θυμάτων από τσίμπημα μέλισσας έχουν σοβαρή και απειλητική για τη ζωή τους αλλεργική αντίδραση που είναι γνωστή ως αναφυλαξία.

Στο Βερολίνο σε εκδήλωση για την ελληνική κρίση μίλησε την Πέμπτη 14/6 ο Αν. Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Γιάννης Τσιρώνης, καλεσμένος του πολιτικού Πράσινου Ιδρύματος Heinrich-Böll, των Γερμανών Πρασίνων και της οργάνωσης «Respect of Greece». Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε έναν απολογισμό στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, έπειτα από 8 χρόνια μνημονίων, εξετάζοντας επίσης ζητήματα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.

Ακολουθεί η ομιλία του Αν. Υπουργού, Γιάννη Τσιρώνη

Καλημέρα σε όλες και όλους, σας ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία να συζητήσουμε σήμερα για την Ελλάδα, την κοιτίδα του Δυτικού Πολιτισμού.

Η πατρίδα μου εξακολουθεί να βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση, παρά τις τεράστιες θυσίες και τα βήματα δημοσιονομικής εξυγίανσης. Είναι λοιπόν επιτακτικό, σήμερα που η χώρα μας βγαίνει από τα μνημόνια, να κάνουμε έναν απολογισμό της κρίσης και να συμφωνήσουμε στα παραπέρα βήματα εξυγίανσης.

Να ξεκαθαρίσω από την αρχή, ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι, τους οποίους εκπροσωπώ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και την ελληνική κυβέρνηση, ουδέποτε υπήρξαμε οπαδοί της άποψης ότι η Ελλάδα υπήρξε θύμα μίας διεθνούς συνωμοσίας.

Η Ελλάδα υπήρξε θύμα ενός φαύλου καθεστώτος που, από το τέλος του αιματηρού εμφυλίου μέχρι σήμερα, απομύζησε τους φυσικούς και ανθρώπινους πόρους. Επιτρέψτε μου κάποια παραδείγματα σε τίτλους:

• Τα 2/3 της χώρας ερημώθηκαν, κυρίως για πολιτικούς λόγους. Πλούσια χωριά με 4000 χιλιάδες κατοίκους, σήμερα αριθμούν λίγες δεκάδες κατά πλειοψηφία γέρους. Η πολιτεία πληρώνει δασκάλους, γιατρούς ή δίκτυα για περιοχές με ελάχιστο ΑΕΠ. Περιοχές που στην Αυστρία ή τον Μέλανα Δρυμό ανθούν και αποτελούν παγκόσμιο πόλο έλξης, στην Ελλάδα είναι έρημες.
• Η εξέλιξη του σιδηροδρομικού δικτύου υπονομεύτηκε συστηματικά, επ’ ωφελεία των ιδιωτών μεταφορέων με λαστιχοφόρα οχήματα.
• Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων υφαρπάχθηκαν στο σύνολο τους από το πελατειακό κράτος από το 1951 μέχρι τις αρχές του 2000.
• Το πελατειακό κράτος και η ατιμωρησία θεμελιώθηκαν πάνω σε ένα δαιδαλώδες θεσμικό πλαίσιο και μία αργή δικαιοσύνη.

Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι άμοιρη ευθυνών.

• Η πολιτική ηγεσία και τα ΜΜΕ στην Γερμανία επινόησαν το αφήγημα για τους τεμπέληδες Έλληνες που ζουν σε βάρος των Γερμανών. Στην πραγματικότητα τα χρήματα που εισέρευσαν στην Γερμανική οικονομία από το τραγικά αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο υπήρξαν πολλαπλάσια από την όποια βοήθεια. Την ίδια στιγμή οι γαλλογερμανικές τράπεζες κέρδιζαν δισεκατομμύρια από τα υψηλότοκα ελληνικά ομόλογα.
• Τα μνημόνια δεν ήταν απλά ένα τοξικό φάρμακο για την λάθος ασθένεια. Ήταν ένα συνειδητό έγκλημα: Θυσίασαν έναν ολόκληρο λαό για να σωθούν οι γαλλογερμανικές τράπεζες. Εκεί που το ελληνικό δημόσιο χρωστούσε σε κάποιους άπληστους τραπεζίτες, τώρα χρωστάει στους ευρωπαίους φορολογούμενους.
• Τέλος αφού απεδείχθη ότι το δήθεν φάρμακο υπήρξε δηλητήριο, χάθηκε το 25% του ΑΕΠ και μειώθηκαν οι επενδύσεις κατά 80%, επιχειρήθηκε ένα ακόμα έγκλημα: Το Grexit, ώστε τα ισχυρά funds να αγοράζουν πάμφθηνα τις ελληνικές πάγιες αξίες, χάρη στη συναλλαγματική διαφορά ανάμεσα στο σκληρό ευρώ και το πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, όπως έκαναν και στις καταρρέουσες πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες.

Το χειρότερο όμως είναι οι επιπτώσεις στους λαούς της ΕΕ. Από τους οραματιστές της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης περάσαμε στο αφήγημα για τους τεμπέληδες Έλληνες. Ίσως έχετε ακούσει, ότι στην Ελλάδα και τον Νότο υπάρχει αντίστοιχο αφήγημα, για ναζιστές Γερμανούς και γερμανική κατοχή. Αναλύσεις αυτού του επιπέδου είναι καθαρόαιμος ρατσισμός: Ληστές Γερμανοί, τεμπέληδες Έλληνες, πολεμοχαρείς Αφγανοί, φανατικοί Μουσουλμάνοι, είναι πάντα οι ρατσιστικές ετικέτες σε λαούς και θρησκείες, για να αποκρύπτεται η κερδοσκοπική απληστία των αγορών και οι ρωγμές που προκαλεί στο κοινωνικό σύνολο.

Ανακεφαλαιώνοντας, πράγματι η ελληνική πολιτεία είναι υπεύθυνη για την οικονομική κατάρρευση. Από την άλλη πλευρά όμως οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις στην ΕΕ, όχι μόνο δεν επιχείρησαν να συνδράμουν στην λύση, αλλά βρήκαν την ευκαιρία να αρπάξουν ό,τι μπορούσαν.

Η κατάρρευση λοιπόν της ελληνικής οικονομίας δεν ήταν ούτε κατάρρευση δημοσιονομική, ούτε κρίση χρέους. Ήδη από την δεκαετία του 1970 ο πρωτογενής και δευτερογενής τομέας παρακμάζουν. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα και η παραοικονομία είναι αποτέλεσμα αυτής της παρακμής.

Ούτε ο υπερδανεισμός είναι αιτία της κρίσης. Είναι και αυτός αποτέλεσμα της παραγωγικής παρακμής, αφού η παραγωγική μηχανή δεν μπορούσε να συντηρήσει έναν αποτελεσματικό δημόσιο τομέα. Κοιτώντας την περίφημη έκθεση Mc Kinsey, «Η Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά», διαπιστώνουμε ότι το Ελληνικό δημόσιο ήταν κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσον όρο, ακόμα και χωρίς να συνυπολογίσουμε το πολύ δύσκολο γεωγραφικό ανάγλυφο και τα νησιά.

Οι νεοφιλελεύθερες αναλύσεις της πολιτικής Σόιμπλε υπέθεταν ότι μία γενναία εσωτερική υποτίμηση θα δημιουργούσε ανταγωνιστικότητα και πρωτογενές πλεόνασμα για να εξυπηρετείται το χρέος. Συνέβη το εντελώς αντίθετο, για τον πολύ απλό λόγο ότι, όπως είπα στην αρχή, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν δημοσιονομικό, αλλά πρόβλημα παραγωγής.

Η εσωτερική υποτίμηση και η συνεπακόλουθη ανθρωπιστική κρίση, οδήγησε σε έναν φαύλο κύκλο κατάρρευσης των επιχειρήσεων που απευθύνονταν στην εσωτερική αγορά και σε περαιτέρω απολύσεις και ανεργία, η οποία έφτασε στο 27%.

Η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής παραγωγής δεν οφειλόταν στο υψηλό κόστος κάποιων δήθεν «ακριβοπληρωμένων τεμπέληδων». Κυρίως οφειλόταν στο αναποτελεσματικό δημόσιο και στην υψηλή εξάρτηση από εισαγόμενες πρώτες ύλες. Έτσι ακόμα και όσες επιχειρήσεις κράτησαν την πελατεία τους, στραγγαλίστηκαν από τους Γερμανούς ή άλλους ξένους προμηθευτές που, λόγω της κρίσης, ζητούσαν προκαταβολικά τα χρήματα τους σε ρευστό.

Η μείωση λοιπόν του εργασιακού κόστους και των δημόσιων ελλειμμάτων, όχι μόνο δεν οδήγησε στην ανάκαμψη των ιδιωτικών επενδύσεων αλλά στην κατάρρευση τους. Έτσι, ουδέποτε δημιουργήθηκαν πλεονάσματα που να μπορούν να εξυπηρετήσουν το δημόσιο χρέος.

Αυτή είναι η πραγματικότητα που χειρίστηκε η κυβέρνηση μας σε τρία μέτωπα: Πρώτον, την μείωση των εξωφρενικών απαιτήσεων από τους δανειστές και τους θεσμούς, ώστε να ηρεμήσει η αγορά. Καθοριστικός παράγοντας θα είναι η ελάφρυνση του χρέους. Είναι παράλογο αυτοί που ευθύνονται για την απώλεια του 25% του ελληνικού ΑΕΠ, να επιμένουν ότι η Ελλάδα μπορεί για πάντα να έχει 3,5% πλεόνασμα ίσα-ίσα για να εξυπηρετεί τους τόκους του χρέους.

Δεύτερον την πάταξη της κρατικής και ιδιωτικής διαφθοράς, ώστε να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη από την υγιή επιχειρηματικότητα. Τρίτον την αποκατάσταση της θέσης της Ελλάδας στον γεωπολιτικό χάρτη, ως πυλώνα σταθερότητας και καλής γειτονίας, και αυτό αναδείχθηκε ιδιαίτερα από την πρόσφατη συμφωνία με την FYROM.

Ωστόσο ο δρόμος θα είναι μακρύς και δύσβατος, ιδιαίτερα εάν επιμείνουμε στις κλασικές μονεταριστικές συνταγές. Κυρίως θα είναι ευάλωτος από εξωγενείς παράγοντες, όπως η Ιταλική κρίση, ο πόλεμος στην Συρία ή το πραξικόπημα στην Τουρκία.

Θεωρώ ότι μόνο η πράσινη οικονομία μπορεί να δώσει στην ελληνική οικονομία μία επαρκή ώθηση για να γυρίσει σύντομα σελίδα. Αναφέρομαι σε κάποιες «πράσινες» λύσεις:

ΚΥΚΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Πέρα από τα 500 εκατομμύρια που χάνονται ετησίως από πολύτιμα υλικά θαμμένα σε χωματερές, η δαπάνη για την αποκομιδή και το θάψιμο αυτών των υλικών κοστίζει άλλα 500 εκατομμύρια. Ταυτόχρονα οι πανάκριβες εισαγωγές νέου εξοπλισμού θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από επανάχρηση και επιδιόρθωση, δραστηριότητες εντάσεως εργασίας με χαμηλές κεφαλαιακές απαιτήσεις.

ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΤΟΜΕΑΣ

Μόνο 16.000 βιοκαλλιεργητές υπάρχουν στην Ελλάδα, που βλέπει τον πρωτογενή της τομέα να συνθλίβεται από τα φτηνά προϊόντα γειτονικών χωρών. Μικρός κλήρος, χαμηλή τεχνογνωσία, προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας που δυστυχώς δεν τυποποιούνται ούτε είναι αναγνωρίσιμα. Αυτή είναι η πραγματικότητα του πρωτογενούς τομέα. Ωστόσο όσοι νέοι παραγωγοί επένδυσαν στην τυποποίηση και στην ανάδειξη της ποιότητας, απογείωσαν την παραγωγή τους και την αξία των προϊόντων τους. Η Ελλάδα μπορεί να εξασφαλίσει βιολογικά προϊόντα με υψηλή διατροφική και φαρμακευτική αξία, μακριά από τα γνωστά διατροφικά σκάνδαλα.

Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας

Η Ελλάδα πριν την κρίση κατανάλωνε ημερησίως 1205 βαρέλια πετρελαίο/μονάδα ΑΕΠ, ενώ η πετρελαιοπαραγωγός Νορβηγία μόνο 835. Πέρα από το περιβαλλοντικό αποτύπωμα, μία τόσο ισχυρή εξάρτηση από έναν εισαγόμενο πόρο αποτελεί τροχοπέδη για μια βιώσιμη οικονομία. Την ίδια στιγμή πρόσφατη μελέτη του Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας αποδεικνύει ότι δύο δήμοι στον κάμπο της Θεσσαλίας, ο δήμος Λάρισας και ο δήμος Κιλελέρ θα μπορούσαν να ηλεκτροδοτηθούν ολοκληρωτικά μόνο από την ενεργειακή αξιοποίηση των υπολειμμάτων γεωργίας, που σήμερα συνήθως καίγονται στα χωράφια.

Η Ελλάδα αφήνει σχεδόν αναξιοποίητες ενεργειακές πηγές, όπως η γεωθερμία.

Είναι γνωστό ότι οι ενέργεια των ΑΠΕ έχει μεγάλο βαθμό διασποράς, οπότε χρειάζεται συνεργατικότητα και δικτύωση. Ελπίζω ο νέος νόμος για τις ενεργειακές κοινότητες να χρησιμοποιηθεί σαν εφαλτήριο για να αξιοποιηθεί ένα χρυσορυχείο που κοιμάται.

ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

Η οικονομική ανάπτυξη της Πελοποννήσου τον 19ο αιώνα στηρίχθηκε στην περίφημη σιδηροδρομική γραμμή του Τρικούπη. Ορεινά χωριά απομονωμένα απέκτησαν ένα φθηνό τρόπο να επικοινωνήσουν με τα αστικά κέντρα και να μεταφέρουν πρώτες ύλες και προϊόντα. Η Ελλάδα είναι χώρα ορεινή και η ανάπτυξη ενός σύγχρονου ηλεκτροκίνητου σιδηρόδρομου είναι απόλυτα αναγκαία.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Το ζητούμενο στην Ελλάδα είναι να αξιοποιηθεί το υψηλής μόρφωσης και δεξιότητας ανθρώπινο δυναμικό. Ωστόσο όπως έλεγε ο Κέυνς οι επιχειρηματίες είναι καπετάνιοι του γλυκού νερού, αφού σπάνια ρισκάρουν σε ταραγμένους καιρούς. Την εποχή του Κέυνς ήταν οι μεγάλες δημόσιες επενδύσεις που επανέφεραν την οικονομία στην κανονικότητα. Σήμερα οι δημόσιοι πόροι υπολείπονται σημαντικά ακόμα και για να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες, όπως κτηνιατρικές υπηρεσίες ή τον έλεγχο της παραβατικότητας. Με εξαίρεση λοιπόν τις βασικές υποδομές, όπως τα σιδηροδρομικά ή τα αρδευτικά δίκτυα, το κράτος δεν είναι δυνατόν να παίξει τον ρόλο του επενδυτή όπως συνέβη μετά την μεγάλη ύφεση του 30 και μεταπολεμικά. Αυτό το κενό μπορούν και πρέπει να το καλύψουν οι κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις. Πέρα από τους τομείς των ΑΠΕ και της κυκλικής οικονομίας, στην Ελλάδα μπορούν να δραστηριοποιηθούν και στην αξιοποίηση και ανάδειξη των δικτύων Natura. Η Ελλάδα είναι πρώτη ή δεύτερη χώρα σε περιοχές Natura, που αποτελούν το 28% των εδαφών της, ιδιαίτερα σε ορεινές μειονεκτικές περιοχές που έχουν μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης.

Η Ελλάδα λοιπόν χρεοκόπησε, επειδή για 10ετίες ακολούθησε ένα στρεβλό παραγωγικό μοντέλο. Αυτή η πραγματικότητα δεν θεραπεύεται με παρέμβαση στους δημοσιονομικούς δείκτες, αλλά με παραγωγικές επενδύσεις σε αναξιοποίητους τομείς και υποβαθμισμένες περιοχές. Ο ρόλος των Πρασίνων σε μία τέτοια κατεύθυνση θα είναι ζωτικός, γιατί μπορούμε να διαδώσουμε τα καλά παραδείγματα και ταυτόχρονα να πιέσουμε για διοχέτευση των ευρωπαϊκών πόρων σε πράσινες επενδύσεις, όπως αυτές που προανάφερα.

Σας ευχαριστώ.

Στις δράσεις και τα χρηματοδοτικά εργαλεία στήριξης της αμπελοκαλλιέργειας και του οινοποιητικού κλάδου που προωθεί το ΥΠΑΑΤ αναφέρθηκε ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Βαγγέλης Αποστόλου, μιλώντας σήμερα το απόγευμα στην εκδήλωση για την αμπελουργία που συνδιοργάνωσαν, στην Τοπική Κοινότητα Άσκρης, ο Δήμος Αλιάρτου – Θεσπιέων, η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και το Επιμελητήριο Βοιωτίας.

Ο Υπουργός, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα της ανάδειξης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Βοιωτικής παραγωγής κρασιού και εξέφρασε την αισιοδοξία του για την πορεία του κλάδου που, όπως είπε, βρήκε, σταθερό βηματισμό στις διεθνείς αγορές, αποτελώντας την αιχμή του δόρατος των εξαγωγών.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Υπουργού: 
Όλοι πλέον έχουν αποδεχτεί ότι άνοιξε ο δρόμος για την έξοδο της χώρας μας στις αγορές ότι βγαίνουμε από το τούνελ των μνημονίων. Ταυτόχρονα, βέβαια όλοι εμείς στη Κυβέρνηση και στο κόμμα γνωρίζουμε ότι αυτό θα συμβεί, αν με όλες μας τις δυνάμεις υπηρετήσουμε την ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση.
Είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να σταθεροποιήσει την πορεία της χώρας, προς μια περίοδο θετικών προοπτικών, μετά την κρίση και τη βαθιά ύφεση που κατέστρεψε-εξαφάνισε περίπου το 25% του ΑΕΠ. 
Σ’ αυτή την προσπάθεια, ο αγροτικός χώρος θα πρωταγωνιστήσει. Είναι ενθαρρυντικό ότι αυτή τη νέα πραγματικότητα, τη συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότερο, το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ο επιχειρηματικός κόσμος και κυρίως οι ίδιοι οι παραγωγοί. 
Το αμπέλι έχει σταθερές αξίες, που η γη τις φυλάει και τις προστατεύει, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μέσα από την ιστορία του κρασιού. Οι μαρτυρίες είναι αναρίθμητες και η όποια αναφορά θα περίσσευε. 
Το κρασί αναγνωρίζεται και σήμερα διεθνώς, ως ένας από τους κύριους πρεσβευτές της κουλτούρας των παραγωγών χωρών, αλλά κι ως ένα από τα χαρακτηριστικότερα προϊόντα που έχουν συνδεθεί με την παράδοση και τον πολιτισμό των τοπικών κοινωνιών. 
Κι αν αυτό μπορεί να γίνει δεκτό για άλλους, τότε τι να πείτε εσείς που το κρασί αποτελεί και μέρος της φιλοσοφίας και του τρόπου της ζωής σας, αλλά και όπλο ανάδειξης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Βοιωτικής παραγωγής κρασιού, όπως πολύ εύστοχα τονίζεται και στο τίτλο της εκδήλωσής σας .
Η περιοχή της Άσκρης αλλά και όλο το κομμάτι του Ελικώνα μέχρι και τον Κιθαιρώνα έχει μία διαρκή και αναπτυσσόμενη πορεία στο χώρο της αμπελουργίας – παραγωγής κρασιού. Υπάρχουν ιστορικές ποικιλίες που έρχονται από την αρχαία Ελλάδα στην Κοιλάδα των Μουσών, αλλά και νέες που λόγω των εδαφολογικών και κλιματικών πλεονεκτημάτων της περιοχής προσφέρουν ένα υψηλής ποιότητας και παραγωγικότητας κρασί.
Στην περιοχή λειτουργούν σαράντα περίπου οινοποιεία πολλά από τα οποία παράγουν κρασί με γεωγραφική ένδειξη και έχουν εστιάσει στην εξαγωγική δραστηριότητα καθώς και στην καινοτομία με εξαιρετικά αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια. 
Κι εμείς στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης το γνωρίζουμε αυτό και προσπαθούμε να παρέχουμε όλα τα απαραίτητα εργαλεία για την στήριξή σας. 
Το κρασί είναι στην αιχμή του δόρατος των εξαγωγών μας και κάνουμε ότι μπορούμε να το προωθήσουμε. Έχουμε πλέον τη πεποίθηση ότι κλάδος του κρασιού βρήκε σταθερό βηματισμό στις διεθνείς αγορές και έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί για το μέλλον του.
Σύμφωνα με την Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση για τα χρόνια 2015-2017, απορροφήθηκαν 5,3 εκατ. Ευρώ για την προώθηση. Δεν υπήρξε δυνατότητα χρηματοδότησης για τους οινοποιούς της Βοιωτίας .
Αυτή την περίοδο ολοκληρώνουμε τις διαδικασίες για την εφαρμογή των δράσεων του επόμενου προγράμματος 2019-2023.. Επιδιώξετε να επωφεληθείτε, θα σας βοηθήσουμε.
Στόχος μας είναι η βελτίωση των διαδικασιών αξιολόγησης, έγκρισης πληρωμής των προγραμμάτων προώθησης με διαφάνεια, τηρώντας το ενωσιακό δίκαιο και λαμβάνοντας υπόψη τις σύγχρονες απαιτήσεις του οινικού τομέα.
Σχετικά με την ενίσχυση των παραγωγών που ασχολούνται με την αμπελοκαλλιέργεια ως γενικά μέτρα προβλέπονται η ενιαία ενίσχυση και το πρασίνισμα. 
Να προσθέσουμε επίσης και τις ειδικότερες δράσεις, όπως της αναδιάρθρωσης της καλλιέργειας αλλά και αυτές που περιλαμβάνονται στο νέο Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης.
Δράσεις όπως οι επενδύσεις στις γεωργικές καλλιέργειες (τα αποκαλούμενα παλιά σχέδια βελτίωσης), η μεταποίηση, η σύσταση ομάδων και οργανώσεων παραγωγών καθώς και το μέτρο της Συνεργασίας μπορούν να αποτελέσουν τη βασική μαγιά ανάπτυξης του κλάδου. 
Οι επενδύσεις στην οινοπαραγωγή εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά το 2018 και θα συνεχιστούν και για τα επόμενα έτη βοηθώντας με κοινοτικά κονδύλια την βελτίωση της υποδομής αλλά και την βιωσιμότητα των εκμεταλλεύσεων. 
Όπως ίσως γνωρίζετε με την εφαρμογή των νέων Κανονισμών η διαδικασία χορήγησης αδειών φύτευσης άλλαξε. Οι αιτήσεις γίνονται ηλεκτρονικά και στους επιλέξιμους παραγωγούς χορηγείται η άδεια μέχρι την 1 Αυγούστου του έτους, απευθείας από το Υπουργείο. 
Στη Βοιωτία τα δύο προηγούμενα χρόνια χορηγήθηκαν άδειες για 540 στρέμματα. Για τη τρέχουσα χρονιά έχουν αιτηθεί 1.300 στρ. και η διαδικασία αξιολόγησης από τη ΔΑΟΚ θα ολοκληρωθεί έως το τέλος Ιουλίου 2018. 
Για τις οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου εφαρμόζεται επίσης από το 2001 και το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης και μετατροπής των αμπελώνων, το οποίο έχει σαν στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των αμπελουργικών εκμεταλλεύσεων. 
Τα τρία τελευταία χρόνια απορροφήθηκαν 31,8 εκατ. ευρώ κοινοτικά κονδύλια. Από αυτά κατανεμήθηκαν στην Βοιωτία το 1,7 εκατ. 
Το πρόγραμμα θα συνεχιστεί και τα έτη 2019-2023 με ετήσιο ύψος κοινοτικών κονδυλίων 9. εκατ. ευρώ το χρόνο, δηλαδή 45 εκατ., γεγονός που δείχνει την μεγάλη δυνατότητα των παραγωγών να βελτιώσουν την υφιστάμενη κατάσταση των εκμεταλλεύσεων τους. 
Πριν τελειώσω, οφείλω να τοποθετηθώ σε δυο θέματα, πρώτο, αυτό που περιμένετε και είναι η φορολόγηση του κρασιού και δεύτερο οι διαπραγματεύσεις που γίνονται σήμερα στην Ε..Ε. Για τη μετά το 2020 ΚΑΠ
Για τη ΚΑΠ στηρίζουμε τις απόψεις :
1. Να μη μειωθεί ο προϋπολογισμός της ΚΑΠ.
Από όλες τις τοποθετήσεις που κάναμε, ως τώρα, έχει καταστεί σαφές ότι βασικός στόχος της χώρας μας για τη νέα αγροτική ευρωπαϊκή πολιτική αποτελεί η συνάρθρωση του αγροδιατροφικού τομέα με την ολοκληρωμένη ανάπτυξη της υπαίθρου.
Κι αυτή η ανάπτυξη αποκτά νόημα μόνο αν πραγματοποιηθεί με όρους αειφορίας, παραγωγής υγιεινών και ασφαλών τροφίμων και περιορισμού των κοινωνικών ανισοτήτων. 
Με βάση τις αντιλήψεις αυτές είναι σημαντικό για μας να διασφαλιστεί, και θα επιμείνουμε σε αυτή τη θέση, ότι δεν θα μειωθεί ο προϋπολογισμός της ΚΑΠ.
2. να μην υπάρξει πλήρης σύγκλιση των άμεσων ενισχύσεων, πόσο μάλλον όταν δεν λαμβάνει υπόψη κι άλλες παραμέτρους, εκτός της στρεμματικής ενίσχυσης.
Μπορεί η χώρα μας να είναι από τις πρώτες ανά στρέμμα, είναι όμως από τις τελευταίες ανά εκμετάλλευση .
3. να αποτραπεί κάθε ιδέα ακόμη και για μικρού βαθμού συγχρηματοδότηση των άμεσων ενισχύσεων από εθνικούς πόρους, γιατί κάτι τέτοιο θα επιφέρει επανεθνικοποίηση, για την οποία ασφαλώς και δεν συμφωνούμε, πόσο μάλλον όταν σε όλες μας τις επαφές με όλους που εκπροσωπούν τον αγροτικό χώρο η επωδός είναι πότε θα πάρουμε τις ενισχύσεις .
4. να διατηρηθεί η αρχιτεκτονική της ΚΑΠ με τους δύο πυλώνες να αλληλοσυμπληρώνονται: άμεσες ενισχύσεις και αγροτική ανάπτυξη και
5. να υπάρξουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν σε πιο δίκαιη και με καλύτερη στρατηγική στόχευση, κατανομή των ενισχύσεων ανάμεσα στις επιμέρους κατηγορίες αγροτών και καλλιεργειών, ιδιαίτερα για όσες για λόγους αιτιολογημένους η μη, ήταν ελάχιστα η καθόλου ωφελούμενοι από τις προηγούμενες προγραμματικές περιόδους.
Για το κρασί .Μέσα στις ασφυκτικές δημοσιονομικές συνθήκες και πιέσεις που παραλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρα μας, επιβάλαμε ένα φόρο. σύντομα, όπως έχει κι ο Πρωθυπουργός δεσμευτεί, θα καταργηθεί. Δεν μπορώ να σας πω περισσότερα.
Αγαπητοί φίλες και φίλοι
Κληθήκαμε από τον ελληνικό λαό να επιλύσουμε ταχύτατα, οικονομικά, διαρθρωτικά και κοινωνικά προβλήματα σε νεκρό χρόνο, υπό την πίεση μάλιστα μιας αναγκαστικής συμφωνίας, που απαιτούσε άμεσα δημοσιονομικά μέτρα με δυσμενείς επιπτώσεις.
Προχωράμε… αλλάξαμε σελίδα. Να είστε σίγουροι ότι θα βγάλουμε τη χώρα από την κρίση».