Στ. Αραχωβίτης: « Άνισες οι σχέσεις διαπραγμάτευσης μεταξύ παραγωγών και μεγάλων προμηθευτών»

Τοποθέτηση στην Επιτροπή Παραγωγής & Εμπορίου στην οποία έχει έρθει για συζήτηση το σχεδίου νόμου του ΥπΑΑΤ σχετικά με την Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/633 για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές στις σχέσεις μεταξύ επιχειρήσεων στην αλυσίδα εφοδιασμού γεωργικών προϊόντων και τροφίμων. έκανε ο Τομέαρχης Αγροτ. Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ Στ. Αραχωβίτης την περασμένη Τετάρτη, 31 Μαρτίου.

Ο βουλευτής ξεκαθάρισε ότι η Οδηγία αφορά στις σχέσεις των αγροτών, των παραγωγών, των κτηνοτρόφων, των αλιέων, των μικρών επιχειρηματιών-μεταποιητικών με τις μεγάλες αλυσίδες πώλησης, όπου όπως είναι προφανές οι σχέσεις αυτές κάθε άλλο παρά ισότιμες είναι. “Εδώ όλοι καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει μια λεόντεια σχέση” είπε χαρακτηριστικά.

Η ανάγκη νομοθέτησης προφανώς γίνεται για να στηρίξει αυτούς που έχουν ανάγκη στήριξης, δηλαδή αυτούς είναι πιο “αδύναμοι κρίκοι” στη διαπραγματευτική αλυσίδα, άρα τους μικρούς παραγωγούς. “Οι μεγάλοι -από την άλλη- έχουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν, να κάνουν lobbying ακόμα και στη διαμόρφωση της Οδηγίας, πράγμα που είναι εύκολα αντιληπτό σε πολλά σημεία της. Θα μπορούσε, λοιπόν, αυτή η Οδηγία να έχει ένα καλό, καθώς σε πολλά σημεία αφήνει τη δυνατότητα απόφασης για το τι στάση θα ακολουθηθεί στις εθνικές κυβερνήσεις, αφήνει ένα τέτοιο περιθώριο ελιγμών” υπογράμμισε ο Τομεάρχης.

Πρόσθεσε επίσης ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία η Οδηγία να έρθει συμπληρωματικά στο ν.4492/2017 που ήταν ένας νόμος, που ενώ είχε ομολογουμένως προβλήματα στη λειτουργία του, έθεσε ένα πλαίσιο επιτέλους στην προστασία των μικρών παραγωγών και των παραγωγών νωπών και ευαλλοίωτων προϊόντων. “Όμως, μέσα στο νομοσχέδιο, στην ενσωμάτωση της Οδηγίας, δεν αναφέρεται ούτε μία λέξη στον ν.4492/2017 ούτε καν στον πίνακα, στο παράρτημα, για το ποια είναι τα προϊόντα τα οποία μπορούν να ενταχθούν στις διατάξεις του παρόντος νόμου. Γιατί δε γίνεται καν αναφορά σε αυτόν;” είπε χαρακτηριστικά.

Επί των άρθρων, ο βουλευτής έκανε τις παρακάτω επισημάνσεις:

• Σημείο 1ο.: Γίνεται αναφορά ότι εφαρμογή του νόμου γίνεται στους αγοραστές με κύκλο εργασιών άνω των 2 εκατ. ευρώ. Στη χώρα μας, επιχειρήσεις μεταποιητικές, προμηθευτικές με τζίρο πάνω από 2 εκατ. ευρώ είναι η μειοψηφία. Δηλαδή οι παραγωγοί πωλούν, συναναστρέφονται και έχουν ως αγοραστές επιχειρήσεις με κύκλο εργασιών μικρότερο των 2 εκατ. ευρώ. Άρα, για ποιους είναι η εφαρμογή αυτή; Ποιους θα προστατεύσει δηλαδή, έναντι ποιων;

• Το δεύτερο σημείο κριτικής είναι το άρθρο 4, όπου αφήνει ένα πολύ μεγάλο “παράθυρο” για την κατάργηση επί της αρχής της συμφωνίας. Όταν λέει ότι εξαιρείται των διατάξεων ότι έχει συμφωνηθεί, καταλαβαίνουμε όλοι ποιος θα κάνει τη συμφωνία: Αυτός που είναι ο πιο ισχυρός. Άρα για ποιον νομοθετούμε;

• Σημείο τρίτο, είναι ο τρόπος που θα δουλεύει. Ορίζεται εδώ ότι ο τρόπος είναι μόνο εάν υπάρχουν καταγγελίες. Δηλαδή, δεν υπάρχει ένα αυτόματο σύστημα ενημέρωσης της εφαρμογής -πρόκειται για το άρθρο 6. Άρα όταν και αν ο παραγωγός κάνει καταγγελία, τότε μόνο εμπίπτει στις διατάξεις του νόμου. Και πότε θα κάνει καταγγελία ο παραγωγός;

• Σημείο τέταρτο είναι οι αρχές επιβολής -το άρθρο 5. Μπορεί μία Επιτροπή από τον Πρόεδρο του Ν.Σ.Κ. και 4 Γενικούς Διευθυντές να είναι λειτουργική και να εξετάζει καταγγελίες που ενδεχομένως να φτάνουν τις δεκάδες ή τις εκατοντάδες αύριο;