Ανάπτυξη και νέο παραγωγικό μοντέλο....χωρίς να γνωρίζουν οι παραγωγοί πόσο πουλάνε τα προϊόντα τους

Σε καθημερινή βάση σχεδόν γίνεται λόγος για νέο παραγωγικό μοντέλο, για την χρήση της τεχνολογίας στο χωράφι, για την ευφυή γεωργία και τα πλεονεκτήματα αυτής που όλα αυτά θέλουν έναν σύγχρονο αγρότη, πρέπει όμως να υπάρχει και το κατάλληλο έδαφος, η υποδομή, για να μπορέσουν να εφαρμοστούν, κάνοντας πιο αποδοτικές τις καλλιέργειες και αφήνοντας κέρδος στον παραγωγό, έτσι ώστε να μη σκέφτεται να εγκαταλείψει την ύπαιθρο για τα αστικά κέντρα ή ακόμη και για άλλες πολιτείες.

Στην περιοχή της Ημαθίας και της Πέλλας εν έτη 2019 οι ροδακινοπαραγωγοί πουλάνε τα προϊόντα τους με ανοιχτές τιμές, αναμένουν τις εκκαθαρίσεις 5-6 μήνες μετά την πώληση των προϊόντων τους, και αναφερόμαστε μάλιστα και σε παραγωγούς που είναι μέλη αγροτικών συνεταιρισμών, όταν υποσχέσεις κυβερνητικών στελεχών κάνουν λόγο για κίνητρα στους συνεταιρισμένους αγρότες και αυτά αγνοούνται. Φυσικά δεν αναφερόμαστε στις υπερφορολόγηση και τα άλλα αγκάθια στο δύσβατο δρόμο της παραγωγής.

Το τραγικό της υπόθεσης, όταν πληρώνονται την παραγωγή τους, βλέπουν το κόστος των εξόδων να υπαρβαίνει κατά πολύ τα έσοδα από την καλλιέργεια του ροδάκινου και του νεκταρινιού.

Έτσι λοιπόν με τις καλλιέργειες του επιτραπέζιου ροδάκινου και νεκταρινιού, αλλά και αυτή του συμπύρηνου, να μην είναι βιώσιμες λόγω των πολύ χαμηλών τιμών πώλησης των προϊόντων, θέτουν τα δικά τους ερωτήματα.

Μα γιατί ενώ πουλάω τέλη Μαϊου οι συνεταιρισμοί βγάζουν τις εκκαθαρίσεις τέλη Νοεμβρίου; 

Θα μπορώ να καλλιεργώ υπό αυτές τις συνθήκες και τον εμπαιγμό που βιώνω τα επόμενα έτη ροδάκινα και νεκταρίνια;

Όσο χαμηλό και να είναι το κόστος εγκατάστασης συστημάτων και η επένδυση στην ευφυή γεωργία αν δεν γίνουν ριζικές αλλαγές ποιο το νόημα; (η αύξηση στις αποδόσεις και πιο ποιοτικά προϊόντα; μα πάλι άλλοι θα τα καρπόνωνται).

Θέλουν άραγε τον αγροτικό τομέα πρωταγωνιστή ή έχουν ως στόχο την ερήμωση της υπαίθρου;