Οι 4 πιο κοινές ασθένειες των φυτών

Τα πιθανά αίτια μπορεί να είναι πάρα πολλά.

Προβλήματα θρέψης, άρδευσης, κακών καιρικών συνθηκών, εχθρών αλλά και ασθενειών.

Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι πως τα συμπτώματα από πολλά από τα παραπάνω αίτια μοιάζουν μεταξύ τους και συγχέονται πολύ εύκολα. 

Αποτελεί λοιπόν πρόκληση η σωστή αναγνώριση του προβλήματος.

Σε αυτή τη συζήτηση θα αναφερθούμε στην αναγνώριση των σημαντικότερων ασθενειών:

1. Ωίδιο

Ένα λευκό επίστρωμα μυκήτων δημιουργείται επάνω στα φυτά το οποίο είναι γνωστό ως Ωίδιο.

Η συγκεκριμένη ασθένεια απομακρύνει όλα τα θρεπτικά συστατικά από το φυτό και τελικά προκαλεί και τη μάρανσή του.

Οι πιο πολλές μυκητολογικές ασθένειες εμφανίζονται λόγω υπερβολικής υγρασίας. Στην περίπτωση όμως του Ωιδίου, αυτό μπορεί να εμφανισθεί και λόγω υπερβολικής ζέστης.

Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται από φυτό σε φυτό μέσω των σπορίων του μύκητα με τη βοήθεια του ανέμου.

Στην περίπτωση λοιπόν που διαπιστώσετε μια λευκή επίστρωση η οποία μοιάζει με αλεύρι, να καλύπτει την καλλιέργειά σας, θα πρέπει να αποτρέψετε την εξάπλωσή της. Το τακτικό πότισμα βοηθάει καθώς επίσης και τα κατάλληλα φυοπροστατευτικά προϊόντα.

2. Βακτηριακό κάψιμο

Το Βακτηριακό κάψιμο είναι μια από τις πιο καταστροφικές ασθένειες των φυτών που προκαλούνται από βακτήρια.

Τα φύλλα μεταχρωματίζονται καφέ και δένδρα ολόκληρα μπορούν να καταστραφούν πλήρως εάν η ασθένεια δεν αντιμετωπισθεί άμεσα.

Όσον αφορά στα χαρακτηριστικά συμπτώματα της ασθένειας, τα μολυσμένα φύλλα θα αρχίσουν να γίνονται καφέ, τα κλαδιά και οι βλαστοί αρχικά θα δείχνουν υδαρή και με σκούρο πράσινο χρωματισμό τα οποία γρήγορα γίνονται καστανά, σκουραίνουν-μαυρίζουν και μπορεί να εκκρίνουν κεχριμπαρένιες σταγόνες βακτηριακής εξίδρωσης.

Στο τελικό στάδιο παρατηρείται μάρανση και μουμιοποίηση των προσβεβλημένων τμημάτων τα οποία και παραμένουν προσκολλημένα στο δένδρο.

Το Βακτηριακό κάψιμο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα και έγκαιρα. Πολύ σημαντική είναι η απομάκρυνση του μολυσμένου φυτικού υλικού το οποίο θα πρέπει να καεί.

3. Μονίλια

Η συγκεκριμένη ασθένεια επηρεάζει άνθη και καρπούς.

Οι προσβεβλημένοι ιστοί καφετιάζουν, συρρικνώνονται και ξηραίνονται. Συνήθως προσβάλλει ανοικτά άνθη, εισέρχεται αρχικά από τα όργανα που έχει μειωθεί η ζωτικότητα τους, όπως στίγμα ύπερου, ανθήρες ή πέταλα κ.α. και προχωρά προς το ποδίσκο της ταξιανθίας προκαλώντας τη ξήρανση και των άλλων ανθέων.

Οι προσβεβλημένοι ιστοί του άνθους γίνονται καστανοί, συρρικνώνονται και τα άνθη παραμένουν ξηραμένα στο κλαδίσκο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Με υγρό καιρό τα προσβεβλημένα μέρη καλύπτονται από τεφροκάστανες εξανθήσεις (κονιδιοφόροι με κονίδια) και τελικά πέφτουν, ενώ σε ξηρές συνθήκες τα προσβεβλημένα, ξηραμένα άνθη παραμένουν προσκολλημένα στο κλαδίσκο. Στους κλαδίσκους σχηματίζονται μικρά, ελλειπτικά, λίγο βυθισμένα έλκη συνήθως κοντά στη βάση των προσβεβλημένων ταξιανθιών.

Η προσβολή των καρπών (Μονίλια καρπών) μπορεί να γίνει από τον μύκητα M. laxa, αλλά συχνότερα γίνεται από το M. fructigena.

Αρχίζει με μία καστανή κυκλική μαλακή κηλίδα, με σαφώς καθορισμένα όρια, συχνά από κάποιο σημείο τραυματισμού τους ή προσβολής από έντομο που μεγαλώνει γρήγορα, προκαλώντας μαλακή σήψη. Σε υγρές συνθήκες πάνω στην επιφάνεια της κηλίδας ή του σκούρου καστανού σηπόμενου τμήματος του καρπού, (που διαχωρίζεται σαφώς από το υγιές), εμφανίζονται τα σποριοδόχεια του μύκητα τα οποία μοιάζουν με πολύ μικρά μαξιλαράκια σε χαρακτηριστική γραμμική διάταξη ομόκεντρων γκριζωπών-κρεμ δακτυλίων – κύκλων, γύρω από το σημείο εισόδου του μύκητα.

Τα πυρηνόκαρπα είναι αυτά που επηρεάζονται ιδιαιτέρως.

Για να αποφευχθεί η καστανή σήψη από τη μόλυνση άλλων τμημάτων, οι καρποί που έχουν προσβληθεί πρέπει να αφαιρεθούν. Επίσης, απαραίτητη είναι η εφαρμογή των κατάλληλων μυκητοκτόνων.

4. Αλτερνάρια

Προσβάλει κυρίως φύλλα και καρπούς καθώς και νεαρούς βλαστούς, ενώ σε περίπτωση έντονης προσβολής προκαλείται εκτεταμένη κηλίδωση των φύλλων με αποτέλεσμα πρόωρη φυλλόπτωση πριν τη συγκομιδή.

Στους καρπούς μπορεί να παρατηρηθούν κηλίδες που ξεκινούν από μόλυνση των φακιδίων ή από μικροτραύματα. Οι κηλίδες είναι αρχικά πολύ μικρές, στρογγυλές, ελαφρά βυθισμένες, σκούρες καφετί έως μαυριδερές και συνήθως έχουν σκούρα περίμετρο-άλω. Με την πάροδο του χρόνου μεγαλώνουν, μπορεί να συνενώνονται και παράλληλα βυθίζονται εισχωρώντας βαθιά στη σάρκα του καρπού με σήψη κωνοειδούς μορφής, σε βάθος ανάλογο της διαμέτρου τους, ενώ το μαυριδερό κέντρο τους ξηραίνεται.

Στους βλαστούς μπορεί να έχουμε στρογγυλά, καφετί-μαυριδερά στίγματα-κηλίδες που βυθίζονται και αργότερα σχίζονται περιφερειακά, ενώ μπορεί να έχουμε και ξήρανση της κορυφής του βλαστού.

Απαραίτητη η έγκαιρη καταπολέμηση της ασθένειας με τα κατάλληλα μυκητοκτόνα ειδικά τις υγρές περιόδους υψηλού κινδύνου.

Πηγή