Χ. Κασίμης: Με στόχο τον στρατηγικό αναπροσανατολισμό

Οι προκλήσεις της υγειονομικής κρίσης, η νέα πρόταση της ΕΕ για την ΚΑΠ και η στρατηγική της Πράσινης Συμφωνίας «από το αγρόκτημα στο πιάτο», αναδεικνύουν την ανάγκη για ένα δημόσιο διάλογο με στόχο τον στρατηγικό αναπροσανατολισμό του αγροδιατροφικού τομέα της χώρας.

'Σε κρίσιμο σταυροδρόμι μετασχηματισμών'

Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι μεγάλων μετασχηματισμών τόσο την παραγωγή όσο και στη διανομή και κατανάλωση των αγροτικών προϊόντων και τροφίμων. Οι προκλήσεις της υγειονομικής κρίσης, η νέα πρόταση της ΚΑΠ αλλά και η στρατηγική της Πράσινης Συμφωνίας «από το αγρόκτημα στο πιάτο», δίνουν την ευκαιρία να συζητήσουμε σοβαρά για έναν στρατηγικό αναπροσανατολισμό της ελληνικής γεωργίας άμεσα.

Αυτός ο αναπροσανατολισμός θα πρέπει να στοχεύει αφενός στη βελτίωση, από άποψης επιδόσεων, του μοντέλου μαζικής παραγωγής που ήταν συνδεδεμένο με τις κοινοτικές ενισχύσεις και χαρακτηρίζεται από χαμηλές ενιαίες τιμές και ισχυρό ανταγωνισμό στις αγορές, και αφετέρου στη σταδιακή μετατόπιση προς το μοντέλο της διαφοροποιημένης παραγωγής προϊόντων ποιότητας και ταυτότητας, γεωγραφικών ενδείξεων και βιολογικής γεωργίας, ασφάλειας και πιστοποίησης που χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές. Προϊόντα στα οποία ακόμα και η υγειονομική κρίση έδειξε ότι εντοπίζεται το συγκριτικό πλεονέκτημα της ελληνικής γεωργίας.

Και στις δυο περιπτώσεις όμως η ικανοποιητική διατροφική επάρκεια και λειτουργικότητα της αλυσίδας εφοδιασμού της χώρας θα πρέπει να έχουν υψηλή προτεραιότητα.

Τα κύρια «υποκείμενα» που θα πρέπει να φέρουν το βάρος αυτής της παραγωγικής ανασύνταξης και προσαρμογής είναι κυρίως το δυναμικό δημογραφικά, εκπαιδευτικά και επιχειρηματικά τμήμα του αγροτικού πληθυσμού, οι συλλογικές μορφές οργάνωσης και ο επιχειρηματικός κόσμος της αγροδιατροφής με την κατάλληλη επιστημονική, διοικητική και πολιτική υποστήριξη.

Στο πλαίσιο αυτό αναγκαία κρίνονται:

1. Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παρεμβάσεων για γενναία δημογραφική ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού (με πολιτικές γης και διαδοχής, αξιοποίηση σχολάζουσας δημόσιας περιουσίας, πολιτική επενδυτικών κινήτρων και ανάπτυξη χρηματοδοτικών εργαλείων).

2. Ένα εθνικό σχέδιο ενίσχυσης των τοπικών παραγωγικών συστημάτων με σύντομες αλυσίδες αξίας, μικρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα και σημαντικές διακλαδικές συνδέσεις.

3. Ένα εθνικό λειτουργικό σύστημα διαχείρισης της γνώσης, κατάρτισης, έρευνας, καινοτομίας, ψηφιοποίησης της γεωργίας, νέων τεχνολογιών και γεωργικής συμβουλευτικής.

4. Η εκπόνηση, προσαρμογή και εφαρμογή εθνικών, ευρωπαϊκών και διεθνών συστημάτων ποιότητας και ασφάλειας των αγροτικών προϊόντων.

Άρθρο του τέως Υπουργού στο ένθετο AGRICOLA της "Καθημερινής" .