Πολλά λέγονται κι ακούγονται το προσεχές διάστημα για την τιμή των σιτηρών. Η αλήθεια να λέγεται, τα νέα δεν είναι καλά. Οι παραγωγές, ανάλογες των καιρικών συνθηκών. Ωστόσο, τι έφτιαξε και τι είναι αυτό που οδήγησε σε τόση απαξίωση μια μείζονος σημασίας καλλιέργεια;
Αρχικά το σιτάρι χρησιμοποιείται στην διατροφή του ανθρώπου (παράγωγα του σιταριού είναι κυρίως το αλεύρι, που η χρήση του είναι για την παρασκευή ψωμιού, και γλυκισμάτων) και στην παραγωγή ζυμαρικών (συμιγδάλι). Επίσης, τα υπολείμματα από την παρασκευή του αλευριού (πίτυρα) πηγαίνουν στην κατεύθυνση των ζωοτροφών. Άρα, είναι ευθύς γνωστό ότι το σιτάρι είναι κύρια πηγή ζωής και τροφής σε ανθρώπους και ζώα.
Από αρχαιοτάτων χρόνων καλλιεργείται στην χώρα μας. Υπήρξαν βελτιώσεις σε ότι αφορά τις καλλιεργούμενες ποικιλίες, τις αποδόσεις, το ύψος του φυτού και άλλα αγρονομικά του χαρακτηριστικά.
Εκείνο όμως που αντικρούει σε όλο αυτό το σκεπτικό είναι η τιμή του.
Διάγουμε επί 10 και πλέον έτη μια γενικότερη οικονομική (και όχι μόνον) κρίση. Κρίση, που έπληξε σε μεγάλο βαθμό και την αγροτική παραγωγή. Ήρθαν και πάλι στο προσκήνιο καλλιέργειες με μικρή πρόσοδο και φυσικά μικρότερο κόστος παραγωγής από κάποιες άλλες (π.χ. βιομηχανική ντομάτα, καπνός, τεύτλα, καλαμπόκι, βαμβάκι). Αλλά η τιμή αυτού του τόσο σημαντικού προϊόντος κάθε χρόνο και παίρνει την κατιούσα.
Εδώ θα μπορούσε να λειτουργήσει (προσωπική άποψη) ένα παρατηρητήριο τιμών (με βάση και τις γενικότερες χρηματιστηριακές τιμές). Είμαστε ως χώρα η πρώτη που αλωνίζουμε σιτηρά στην λεκάνη της Μεσογείου. Μικρό μεν μερίδιο στην παγκόσμια αγορά (πταίσμα μπροστά σε μεγαθηρία της παγκόσμιας παραγωγής σιτηρών) αλλά για την Ελληνική, την δική μας αγορά, σημαντικότατο μερίδιο.
Δεν δίνεται η απαραίτητη προστιθέμενη αξία στο συγκεκριμένο προϊόν. Ίσως λόγω συγκυριών, ίσως λόγω οικονομικών δυσκολιών, ποιος ξέρει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι την περίοδο των αλωνιών με το λεγόμενο τρυπάκι της "ανοιχτής τιμής", δεν μπορεί να συνεχίσει να υφίσταται και να στηρίζεται μια τόσο σημαντική καλλέργεια.
Πολλά τα προβλήματα του αγροκτηνοτροφικού τομέα. Μερικά δύσκολα προς επίλυση, άλλα πάλι γίνονται γλωσσοδέτης από ανθρώπινη βλακεία. Το ποιος πραγματικά φταίει, δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί περισσότερο. Σημασία έχει από εδώ και στο εξής να μην επιρρίπτονται ευθύνες προς άπασες κατευθύνσεις, αλλά να βρεθούν λύσεις, ουσιαστικές και σωστές.
Είναι κρίμα να χάσουμε από τον αγροδιατροφικό μας τομέα κάτι τόσο δεδομένο και σημαντικό (το θεωρούμε μεν δεδομένο ως προϊόν, αλλά είναι τόσο σημαντικό για την διατροφή μας.
Άρθρο του Θωμά Χανη
