«Η Ντροπή της Γενιάς μου»

Κάθε γενιά έχει το Καμάρι της, αλλά έχει και την Ντροπή της. Για «την Ντροπή της Γενιάς μου» θα σας μιλήσω εγώ. Κι όμως, όπως «φαινόταν» και «φερόταν» είχε όλα τα προσόντα να μην γίνει…. Είχε ιδέες και ιδανικά, παρμένα από καλά βιβλία, πανανθρώπινες και οικουμενικές για τους ανθρώπους.

 Πως με πλάνεψε;

Πως ένας άνθρωπος προδίδει τις ιδέες του και τα ιδανικά του; Πως λερώνει την συνείδηση του; Πως ξεχνά έννοιες και ιδέες με τις οποίες μεγάλωσε ως έφηβος, δίνοντας και δείχνοντας τον δρόμο για τα «κάγκελα»; Πως γίνεται να ξεχνάς τον δρόμο σου; Πως γίνεται να ξεχνάς αυτά που διάβασες και έκανες κτήμα σου και πρόταγμα σου για μια ζωή;

Πως με πλάνεψε;

Πως γίνεται να κοιμάσαι εύκολα, ξέροντας ότι πάτησες πάνω στα πιστεύω σου, σε αυτά που πρέσβευες ως τα μόνα αληθινά για μια κοινωνία αλληλέγγυα και δίκαιη, απαλλαγμένη από την «βρωμιά» του παρελθόντος; Για αυτήν την «βρωμιά» μαλώσαμε με γονιούς και παππούδες και τους κατηγορήσαμε ως μόνους υπεύθυνους. Πως η δική τους ανοχή και αποδοχή μας έφερε στον γκρεμό. Εσύ δεν ήσουν μέσα; Εσύ δεν μας είπες για αυτήν την βρωμιά;

Πως με πλάνεψε;

Για ποια δικαιοσύνη μου μιλάς τώρα; Μάλλον δεν μιλάς πια αλλά διατάζεις, εξουσιάζεις με όλο σου το είναι!!! Πόση δύναμη έχει πια η «καρέκλα» που  αλλάζει σε μια νύχτα πεποιθήσεις; Τα ξέχασες όλα όσα διάβασες «Ντροπή της Γενιάς μου»; Μα, για αυτές τις ιδέες των βιβλίων περηφανευόσασταν τόσα χρόνια, λες και τα γράψατε εσείς, λες και ήταν δικιά σας, κληρονομιά σας!! Ε… όχι!!

Πως με πλάνεψε;

Δεν τα έμαθες τα «γράμματα» καλά! Ψέλλιζες ψεύτικα λόγια και ψεύτικα ιδανικά, μάλλον για σένα. Εγώ, και άλλοι τόσοι «Ντροπή της Γενιάς μου» τα μάθαμε καλά τα «γράμματα», μάλλον γιατί τα διαβάσαμε και δεν τα παπαγαλίσαμε για να ενστερνιστούμε και να ενταχθούμε σε μια ψευδοκουλτούρα! Δεν τα έμαθες τα «γράμματα» καλά!!!!

 Πως με πλάνεψε;

Κάθε γενιά έχει και την Ντροπή της. Εσύ, είσαι της δικιάς μου. Κρίμα….. για τον αγώνα σου τον ψεύτικο, τον ανήθικο και τον σαθρό! Φαίνεται στο πρόσωπο σου, στις κινήσεις του σώματος σου, στο βλέμμα σου…. άλλα λέει το στόμα σου και άλλα το βλέμμα σου. Δεν κοιτάς πια κανέναν στα μάτια, λες και φοβάσαι ότι θα πεταχτεί έξω όλη η ψευτιά και βρωμιά!

Πως με πλάνεψε;

Κάθε γενιά έχει και την Ντροπή της. Κι είπαμε να αλλάξουμε, για ένα νέο κόσμο…. Μα φέραμε τα χειρότερα… την άκρατη ειρωνεία…. Τον άκρατο εκφοβισμό των πάντων….. την άκρατη επιβολή μόνο των «δικών» σαθρών παραπλανημένων ιδεών…. . Όλα τα κατηγορώ σου γίναν κτήμα σου: Ποιος είσαι; Εγώ, σου λέω ότι καμιά «ψευδό ιδέα» δεν πρεσβεύεται και δεν υποστηρίζεται ή επιβάλλεται με την βία! Με την Βία λοιπόν;

Πως με πλάνεψε;

Κι όμως, «Ντροπή της Γενιάς μου», επειδή κατάλαβα πόσο εύκολα αλλοτριώνονται οι άνθρωποι μπροστά στο συμφέρον, σε όποιον τομέα και αν είναι αυτό, εγώ  μεγαλόψυχα σου αφιερώνω τους στίχους από το τραγούδι …. Τα «Τερατάκια τσέπης» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα

"Στα τριάντα σου 
δεν κρατιόσουνα 
για άνετος μου περνιόσουνα 
τώρα στα σαράντα πέντε 
πατριάρχης το `χεις δει 

Ούτε ειλικρινής 
ούτε ανθρωπιστής 
σαν ξοφλημένος αγωνιστής 
που φοβάται το παιχνίδι 
και το παίζει δικαστής 

Τερατάκι της τσέπης 
καθρεφτάκι της λύπης 
κάποτε ήμουνα χίπις 
και φρικιό και αντιεξουσιαστής 

Τι καρνάβαλος 
τι κανίβαλος 
εγώ ο δικός σου αντίλαλος 
πως θα γίνω σχεδιάζεις 
μα απ’ τη μύτη θα σου βγει 

Πού το πάω εγώ 
τι ζητάς εσύ 
αν δεις σωστά την απόσταση 
δε θα έχεις στο τσεπάκι 
έτοιμη τη συνταγή 

Μα τι λες ρε μεγάλε 
πόσο μου 'μοιασες σ’ όλα 
παιχταρά παρ’ τα μου όλα 
άσε κάτι για τον ψυχαναλυτή 

Γι’ αυτό μη μιλάς 
και μη μου κολλάς 
για να το παίζεις χαζό μπαμπάς 
αν ζητάς κολλητιλίκια 
μάθε να μη μου τη σπας 

Στα τριάντα σου 
δεν κρατιόσουνα 
για άνετος μου περνιόσουνα 

τώρα στα σαράντα πέντε 
πατριάρχης το `χεις δει 

Συμφωνήσαμε και πατσίσαμε 
κι αφού κι οι δυο 
την πατήσαμε 
συνεχίζουμε με κόντρες 
μια σχέση τρυφερή 

Και αφού κανείς 
δεν ευθύνεται 
αυξάνεται και πληθύνεται 
του ανθρώπου η συμμορία 
ζούγκλα οικογενειακή"

Τι υπέροχοι στίχοι είναι αυτοί!! Αφιερωμένο σε όλους τους ανθρώπους που για τον έναν ή για τον άλλον λόγο αλλοτριώθηκαν!

Με εκτίμηση Φ.Χ