Σε "αναμμένα κάρβουνα" κάθονται οι παραγωγοί πράσινης ελιάς στον νομό Χαλκιδικής, ενόψει της ανακοίνωσης των τιμών από τους εμπόρους μέσα στις επόμενες δύο με τρεις ημέρες, καθώς σύμφωνα με τον πρόεδρο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Σημάντρων, Βαγγέλη Μισαηλίδη, "η κατάσταση είναι ακόμη ρευστή". 'Οπως εξήγησε ο ίδιος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, "η χθεσινοβραδινή συνάντηση με τους εμπόρους ήταν ουσιαστικά διερευνητική. Συζητήσαμε την τρέχουσα κατάσταση, το γεγονός ότι η παραγωγή φέτος είναι μειωμένη σε ποσοστό ως και 60%, ενώ τους εκφράσαμε τις ανησυχίες μας -μεταξύ άλλων- και για το φετινό εισόδημά μας συνολικά, που θα είναι σαφώς μειωμένο σε σχέση με πέρυσι".

Διευκρίνισε βέβαια, ότι "οι έμποροι εξέφρασαν τη σαφή τους διάθεση να δώσουν καλύτερη τιμή για την αγορά του προϊόντος μας, έναντι της περσινής χρονιάς, ωστόσο η μειωμένη παραγωγή δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας". Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ. Μισαηλίδη, "οι έμποροι ανέλαβαν τη δέσμευση ότι θα ανακοινώσουν τις τιμές στις αμέσως επόμενες ημέρες και εξέφρασαν την πάγια θέση και επιθυμία τους για αγορά προϊόντος διαλογισμένου και ποιοτικού".

Υπογραμμίζεται ότι στη χθεσινοβραδινή συνάντηση συμμετείχαν οι περισσότεροι εκ των 2.500 παραγωγών του νομού Χαλκιδικής, που εκπροσωπούνται από 14 αγροτικούς συνεταιρισμούς -από την Ορμύλια έως τον Βάβδο, την Τρίγλια και τα Φλογητά- ενώ οι έμποροι που έδωσαν το "παρών", απορροφούν τουλάχιστον το 80% της παραγωγής τους.

Σε ό,τι αφορά τις τιμές, ο κ. Μισαηλίδης επανέλαβε την εκτίμησή του ότι τελικά φέτος θα πιάσουν τα επίπεδα του 2013, οπότε και υπερέβαιναν κατά πολύ το 1 ευρώ/κιλό. "Αναμένουμε (η τιμή) να είναι αυξημένη σε ποσοστό 30%- 40%, έναντι του 2017, οπότε και διαμορφώθηκε στο 1 ευρώ/κιλό η πρώτη κατηγορία" σημείωσε και πρόσθεσε ότι οι παραγωγοί δεν είναι αχάριστοι, αλλά "με το κόστος της παραγωγής να υπερβαίνει και τα 70 λεπτά/κιλό, είναι εξαιρετικά δύσκολο να καλλιεργούμε σε χαμηλές τιμές. Μπορεί φέτος να προοιωνίζεται ότι θα πάρουμε καλές τιμές, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει κάτι στη συγκεκριμένη περίοδο, αφού η παραγωγή φέτος είναι μειωμένη και το πιο πιθανόν είναι ότι το εισόδημά μας θα είναι χαμηλότερο συγκριτικά με πέρυσι".

Υπενθυμίζεται ότι η φετινή παραγωγή πράσινης ελιάς στο νομό Χαλκιδικής εκτιμάται μειωμένη σε ποσοστό 50%-60% σε σχέση με πέρυσι, οπότε και ανήλθε σε 130.000 τόνους, ενώ αρκετοί ελαιοπαραγωγοί έχουν αρχίσει να μαζεύουν τις ελιές τους, υπό το φόβο ότι το προϊόν θα μαυρίσει.

Πέρυσι οι ελαιοπαραγωγοί νομού Χαλκιδικής κατάφεραν να πουλήσουν στους εμπόρους βρώσιμη ελιά στην τιμή του 1 ευρώ/κιλό, έναντι των 80 λεπτών/κιλό πρόπερσι, ενώ τονίζεται ότι από το σύνολο της παραγωγής, ποσότητες 80.000-90.000 τόνων διατέθηκαν ως επιτραπέζια και οι υπόλοιπες 30.000-40.000 τόνοι για ελαιοποίηση. Στον νομό Χαλκιδικής, περισσότεροι από 20.000 παραγωγοί καλλιεργούν 330.000 στρέμματα πράσινης ελιάς Χαλκιδικής (200.000 επιτραπέζια και 130.000 ελαιοποιήσιμη), ενώ τα δέντρα υπολογίζονται σε περισσότερα από 6 εκατομμύρια ρίζες. Η παραγωγή υπολογίζεται κατά μέσο όρο σε 50 κιλά/δέντρο, ενώ στο νομό λειτουργούν περί τις 80 μεταποιητικές μονάδες, με τη μικρότερη να επεξεργάζεται 500 τόνους ελιάς.

Σε μια καλή χρονιά στη Χαλκιδική, από την οποία προέρχεται το 50%- 55% της επιτραπέζιας ελιάς στην Ελλάδα, η μέση παραγωγή διαμορφώνεται σε 120.000 τόνους, ενώ υπήρξαν και χρονιές, κατά τις οποίες ξεπέρασε ακόμη και τους 140.000 τόνους, γεγονός όμως που επέδρασε αρνητικά στις τιμές.

Ε.Α.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η Διεύθυνση Κτηνιατρικής Περιφέρειας Θεσσαλίας, ενημερώνει όλους τους χοιροτρόφους και κατόχους χοιροτροφικών εκμεταλλεύσεων εντατικής, και ημιεντατικής εκτροφής καθώς και χοιροτροφικών εκμεταλλεύσεων ελευθέρας βοσκής, ότι θα πρέπει:

Να προσέλθουν άμεσα στις κατά τόπους αρμόδιες Κτηνιατρικές Αρχές (Αγροτικά Κτηνιατρεία και Διεύθυνση Κτηνιατρικής) για την πλήρη απογραφή του ζωικού τους κεφαλαίου.
Να επικαιροποιήσουν άμεσα το μητρώο εκμετάλλευσής τους καθώς και το φαρμακευτικό τους μητρώο.
Να τοποθετήσουν άμεσα ενώτια σε όσα από τα ζώα τους δεν φέρουν την νόμιμη και υποχρεωτική σήμανση (ενώτια χοιρομητέρων και κάπρων, τατουάζ ή σήμανση με ενώτια των παχυνόμενων χοίρων).
Τονίζεται ότι τα παραπάνω μέτρα είναι υποχρεωτικά, αποτελούν παράγοντα ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των νοσημάτων και των προβλημάτων ευζωίας των χοίρων, ενώ η μη εφαρμογή τους επιφέρει κυρώσεις σύμφωνα με το Ν. 4235/2014. 

Σας γνωρίζουμε ότι αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Υπουργείου προς δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση, σχέδιο Υπουργικής Απόφασης σχετικά με τη ρύθμιση θεμάτων εμπορίας και διακίνησης των ακτινιδίων.

Το Σχέδιο περιλαμβάνει τεχνικές λεπτομέρειες ελέγχου τήρησης των εμπορικών προδιαγραφών ποιότητας σε νωπά ακτινίδια σύμφωνα με την ενωσιακή και εθνική νομοθεσία και ιδίως ως προς τις ελάχιστες απαιτήσεις ωρίμασης των ακτινιδίων, όπως αυτές ορίζονται στον Εκτελεστικό Καν. (ΕΕ) 543/2011, για κάθε στάδιο διακίνησης και εμπορίας τους στην εγχώρια αγορά, εξαγωγών/εισαγωγών προς/από τρίτες χώρες και αποστολής/παραλαβής προς/από την Ε.Ε.

Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων καλεί τους ενδιαφερόμενους μέχρι την Παρασκευή 14/09/2018 και ώρα 15:00 να καταθέσουν τα σχόλια και τις απόψεις τους επωνύμως στον σύνδεσμο : 
http://pconsult.minagric.gr/index.php/el/91-nopa_aktinidia 

Στα πλαίσια της διαβούλευσης θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 07/09/2018 και ώρα 19:00 στο Ξενοδοχείο Βεροιόπολις (Βέροια) ανοιχτή συζήτηση στην οποία θα παρευρεθεί και ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Νίκος Αντώνογλου.

Οι τιμές των εκάστοτε αγροτικών προϊόντων είναι πάντοτε φλέγον ζήτημα των παραγωγών. Υψηλές τιμές, σε συνδυασμό και με υψηλές (ή γενικά καλές) αποδόσεις σημαίνει και «χαμόγελα» στις τάξεις των αγροτών. Αυτό συνεπάγεται και εκπλήρωση όλων τους των υποχρεώσεων, μα και η δυνατότητα να ξεκινήσουν προγραμματισμό και ενέργειες για την προετοιμασία τους για την επόμενη καλλιεργητική σεζόν. Η ιστορία όμως δεν είναι τόσο όμορφη κι ωραία όπως ακούγεται σ αυτές τις πρώτες γραμμές.

Τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει άρδην πολλά ζητήματα σε ότι αφορά τις τιμές πώλησης έκαστος προϊόντος. Από πολλούς χρησιμοποιείται η ορολογία «ανοιχτή τιμή». Με τον όρο αυτό δεν νοείται πώληση προϊόντος, αλλά «παράδοση» (μπορούμε κάλλιστα να το πούμε ακόμη και ως «πίστωση» της παραγωγής έναντι αντιτίμου, το οποίο δεν γνωστοποιείται με το που δώσει ο παραγωγός την παραγωγή του για μετέπειτα επεξεργασία ή αποθήκευση ή πώληση). Πάγια τακτική του εμπορίου της ελληνικής υπαίθρου τα τελευταία χρόνια. Και φυσικά η μπάλα πήρε και τον επονομαζόμενο «λευκό χρυσό» που είναι το βαμβάκι.

Καίριας οικονομικής σημασίας καλλιέργεια για την επικράτεια, με κύρια κέντρα καταγωγής Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη και Στερεά Ελλάδα.

Κάθε χρόνο, αυτή την εποχή η αγωνία των βαμβακοπαραγωγών είναι η τιμή του προϊόντος αυτού. Εκφράσεις όπως «τι τιμή έχει το βαμπάκι αυτό τον καιρό» ή «με τι τιμή παίρνουν τα εκκοκκιστήρια τα βαμπάκια» είναι χαρακτηριστικές, που αναβλύζουν καθημερινά από τα στόματα δεκάδων βαμβακοπαραγωγών. Κοστοβόρα ιδιαίτερα καλλιέργεια, μιας και από την προετοιμασία του αγρού μέχρι και την συγκομιδή απαιτεί λιπάνσεις, αρδεύσεις καθώς και την απαραίτητη πλην όμως πετυχημένη φυτοπροστασία, για την επίτευξη μέγιστης δυνατής απόδοσης.

Πολλοί είναι αυτοί (κυρίως άτομα του χώρου της εμπορίας και διάθεσης του βαμβακιού, αλλά και γεωπόνοι, ή οι λεγόμενοι από πολλούς ως «βαμβακολόγοι») που προμηνύουν ή στα πλαίσια μιας χρηματιστηριακής τιμής «προβλέπουν» τιμή στο βαμβάκι.

Από την στιγμή που γίνεται λόγος, εμπορία, παράδοση μα και παραλαβή συλλεχθέντος βαμβακιού και κατόπιν εορτής δίνεται (κόβεται) η τιμή στον παραγωγό πώς μπορεί να γίνει λόγος γι αυτήν??? Μέγα λάθος και πάγια τακτική πολλών, που επιδρά κυρίως κατόπιν εφησυχασμού στις τάξεις των βαμβακοπαραγωγών.

Έτσι, καταλήγει ο παραγωγός ν αδειάζει την σοδειά του στις αποθήκες των εργοστασίων «άνευ αντιτίμου», φεύγοντας με την αγωνία και την πλήρη άγνοια ζωγραφισμένη στο βλέμμα του.

Η αλήθεια είναι ότι το βαμβάκι είναι χρηματιστηριακό προϊόν, και η τιμή του εξαρτάται από το πώς φαίνονται οι κινήσεις εξαγωγών από την χώρα μας προς χώρες εισαγωγής ελληνικού βαμβακιού. Ένα δε μέρος της παραγωγής ελληνικού βαμβακιού φεύγει και προς τα κλωστήρια της γείτονας Τουρκίας, όπου η πτώση της ισοτιμίας λίρας/δολαρίου, φαίνεται πώς επηρέασε σε πρώτη φάση το προϊόν. Μετέπειτα, επήλθε μια σταθεροποίηση αυτής.

Τέλος, πολλοί κάνουν λόγο για τιμές υψηλότερες των περσινών επιπέδων την φετινή σεζόν. Αν ισχύσει ή όχι, θα φανεί στην πορεία.

Πάντως, ένα είναι σίγουρο. Ας μην εφησυχαζόμαστε σε όσα λέγοντα, διότι τα πιο πολλά είναι απλά «λόγια του καφενείου», δίχως νόημα και ουσία, που πολλές δε φορές πανικοβάλουν τους παραγωγούς, ή τους ωθούν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Ίσως υπήρχε μια καλύτερη διέξοδο προς μια υψηλότερη και πιο «σίγουρη» τιμή στο ελληνικό βαμβάκι, αν δινόταν έμφαση στην ποιότητα, καθώς και σε συνεργασίες (ομάδες παραγωγών). Μόνο έτσι πλέον μπορεί κάποιος να επιβιώσει στην αγορά.

Γράφει ο Θωμάς Χανής  Φοιτητής στο Τμήμα Αγροτικής Αναπτύξης του ΔΠΘ (ΑΕΙ) Ορεστιάδας