Μήνυμα Δημάρχου Βέροιας Κωνσταντίνου Βοργιαζίδη για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821

Ο στίχος του Ανδρέα Κάλβου συνέδεσε τις λέξεις με τις αξίες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας φωτίζοντας τις καρδιές των Ελλήνων και την πορεία τους προς την ίδρυση του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους. Εφαλτήριο η Ελληνική Επανάσταση του 1821, σταθμός στην ιστορία του Νεότερου Ελληνισμού και σημείο έμπνευσης για υπομονή και αντίσταση σε καιρούς δοκιμασίας.

Σήμερα όλοι μαζί γιορτάζουμε τη συμπλήρωση 200 ετών από την Εθνική εξέγερση του ’21. Τα 200 χρόνια αγώνων για την Ελευθερία, τον πολιτισμό και την προάσπιση των υψηλών ιδανικών της ανθρωπότητας. Στο πέρασμά τους, η πορεία του Ελληνικού Κράτους μας εμπνέει για μια νέα δημιουργική «επανάσταση», με στόχους και έργο υπό στέρεες βάσεις για τις επόμενες γενιές. Η διττή έννοια της ιστορικής επετείου μαζί με το χαρμόσυνο άγγελμα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου αποτελεί το σύμβολο της αναγέννησης, της ελπίδας και της ζωής.

Από την Φιλική Εταιρεία μέχρι τους αγωνιστές της Επανάστασης δόθηκε πνοή στο ασύλληπτο για την εποχή σχέδιο δημιουργίας ενός ανεξάρτητου ελληνικού κράτους και στην αφοσίωση των Ελλήνων στο ιδανικό της Ελευθερίας, μέχρι σήμερα, διακόσια χρόνια μετά.

Η Επανάσταση του 1821 δεν ήταν απλώς μία εξέγερση διαμαρτυρίας κατά του δυσβάστακτου τουρκικού ζυγού αλλά η επανάσταση του Ελληνικού λαού μέσω της παιδείας. Η ομοψυχία την οποία επέδειξαν οι Έλληνες προς τον κοινό σκοπό, η ελληνική γλώσσα, που ομιλείται και γράφεται αδιάκοπα επί χιλιετίες και η Ορθοδοξία, αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν άρρηκτα συνδεδεμένα στοιχεία του Ελληνισμού, παράλληλα με το κίνημα του φιλελληνισμού το οποίο συνέβαλε σημαντικά στην ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης για την απελευθέρωση από την τουρκική κυριαρχία. 

Ο δύσκολος και άνισος αγώνας των Ελλήνων δεν έσβησε ποτέ τη φλόγα του ξεσηκωμού που έκαιγε στην καρδιά κάθε Έλληνα σε κάθε γωνιά της επαναστατημένης Ελλάδας, επιβεβαιώνοντας πως η δύναμη της ψυχής είναι πιο δυνατή από την αριθμητική υπεροχή και τα υλικά μέσα. Σήμερα, ας έχουμε ως πρότυπο το ήθος, την αλληλεγγύη και την αποφασιστικότητα των αγωνιστών της ελευθερίας και ας προσπαθήσουμε, όπως ο Μακρυγιάννης, να «είμαστε εις το εμείς κι όχι εις το εγώ».