Σημαντικές καταγράφονται οι απώλειες των φρούτων σε ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά, στην διαδρομή από το χωράφι στο ψυγείο του καταναλωτή.

Η έλλειψη τεχνογνωσίας επάνω σε θέματα μετασυλλεκτικής φυσιολογίας καθώς και η ανεπάρκεια κατάλληλου εξοπλισμού, έχουν σαν αποτέλεσμα την απώλεια μεγάλων ποσοτήτων νωπών προϊόντων.

Ανησυχητικά προβλέπονται τα στοιχεία για το μέλλον, λόγο της αναμενόμενης αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού τα επόμενα χρόνια. Προβλέπεται να δημιουργηθεί μία επιτακτική ανάγκη για αύξηση της παραγωγής τροφίμων, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες διατροφής, ενώ σημειώνεται έλλειψη της καλλιεργήσιμης γης.

Το ροδάκινο αποτελεί το δημοφιλέστερο φρούτο της ευρύτερης περιοχής της Σκύδρας, καθότι αποτελεί κομμάτι της τοπικής κουλτούρας και παράλληλα συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη της.

Λανθασμένη παραμένει η εντύπωση ότι, οποιαδήποτε καρποφορία μύκητα στα φρούτα ,να χαρακτηρίζεται ως μονίλια.

Οι σημαντικότεροι θερμόφιλοι μετασυλλεκτικοί μύκητες, στο χώρο της φυτοπαθολογίας της ροδακινιάς είναι οι παρακάτω:

Α. Fruit body decay - Αποσύνθεση του Καρπού

1.Rhizopous stolonifer (Ριζόπους)

2.Gilbertella persicae (Τζιλμπερτέλα)

3.Altenaria alternata (Αλτενάρια)

4.Anthrancose (Colletotrichum spp.)(Ανθράκωση)

Να σημειωθεί ότι, πρωταγωνιστικός παραμένει ο ρόλος της Μονίλιας (M. Laxa, M.fructicola, M.Fructigena), στην μυκητολογία της ροδακινιάς.

Ο Rhizopus stolonifer (photo 1 & 2),είναι ένας σαπροφυτικός παρασιτικός ζυγομύτητας,που διαχειμάζει στα φυτικά υπολείμματα (φύλλα, κλαδιά, ζιζάνια_Φ.Υ), της καλλιέργειας.

Η μυκητολογική χλωρίδα του οπωρώνα, παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ασθένειας.

Η ποσότητα, ποιότητα των Φ.Υ καθώς και ο τρόπος της διαχειρίσης τους αποτελούν πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιδημιολογία και αναπαραγωγή του παθογόνου, η οποία πραγματοποιείται με σπόρια (asexual) και ζυγοσπόρια (sexual) (photo 3).

Η διασπορά των μολυσμάτων πραγματοποιείται με την βροχή, τα έντομα, τους κουβάδες συγκομιδής καθώς και με τα χέρια των εργατών.

Ένα πιλοτικό πλάνο (project) για την συρρίκνωση των μολυσμάτων ενός οπωρώνα αποτελεί, την συγκέντρωση και καταστροφή των φυτικών υπολειμμάτων, καθολικό ψεκασμό του εδάφους με κατάλληλα μυκητοκτόνα και εφαρμογή γραμμικής ζιζανιοκτονίας σε συνδυασμό με DMIs (photo4)

Η «Αχίλειος πτέρνα» για την εγκατάσταση του μύκητα στους καρπούς της ροδακινιάς, αποτελούν οι επιδερμικές αλλοιώσεις που προκαλούνται από την χαλαζόπτωση, τα ηλιακά εγκαύματα, την τροφοπενία βορίου(B) καθώς και τα σημεία «επαφής» μεταξύ των καρπών.

Σε γενικές γραμμές ο Rhizophus spp. έχει προτίμηση στα «μάγουλα» του καρπού» και λιγότερο στον κάλυκα και το κοτσάνι, ειδικότερα ο βαθμός της παθογένειας του μύκητα εξαρτάται:

1.Το μέγεθος και το χρώμα του καρπού.

2.Περιεκτικότητα του ασβεστίου (Cα).

3. Brix 

4. S.A.R (Επίκτητη διασυστηματική αντοχή)

Epidermαl skin decay - επιδερμική αποσύνθεση

Οι επιδερμικές μυκητολογικές προσβολές, συντείνουν στην ανάπτυξης δευτερογενών μολύνσεων {Podosphaera pannosa (Ωίδιο)} καθώς και στις επιμολύνσεις εντός των ψυκτικών θαλάμων.

Heart decay - Εσωτερική Αποσύνθεση του καρπού

Η εσωτερική αποσύνθεση που προκαλείται στους εσωτερικούς ιστούς «πυρήνα-καρδιά» του καρπού, είναι χαρακτηριστικό των παρακάτω ποικιλιών ροδακινιάς (Red Haven, Red Golden, Flamminia, Fairline).

Παράγοντες αποτελούν η κακή γονιμοποίηση και στις φυσιολογικές ανωμαλίες κατά το στάδιο της ανάπτυξης του καρπού(σπάσιμο ή διπλός πυρήνας).

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ

Κλειδί για την επιτυχία αποτελεί η χρήση “έξυπνων μυκητοκτόνων”, εφαρμογή των ψεκασμών με βάση “Μοντέλων πρόγνωσης” και χρήση Dronne.

Σκύδρα, Ιανουάριος 2018

Παναγιώτης Γ. ΞΑΦΑΚΟΣ

Ειδικός Δενδροκόμος ειδικευθείς στο Istituto Sperimentale di Frutticoltura a Verona in Italia

Βιβλιογραφία

Avversita & Difesa”PESCO”
Aldo Pollini-Ivan Ponti-Franco Laffi (pag.60-61). 
…………………………………………………………………………..
photo 1: https://fineartamerica.com/featured/bread-mold-fungus-rhizopus-nigricans-gregory-g-dimijian.html
photo 2: https://eo.wikipedia.org/wiki/Rhizopus_stolonifer#/media/File:Rhizopus_stolonifer.jpg
photo 3: https://atrium.lib.uoguelph.ca/xmlui/handle/10214/5512
photo 4: https://hiveminer.com/Tags/fungi%2Czygomycota/Recent

blog.farmacon.gr

Το καρπούζι είναι ένα αναρριχητικό φυτό που αγαπά πολύ τη ζέστη. Αναπτύσσεται καλύτερα σε θερμά κλίματα όπου η θερμοκρασία είναι τουλάχιστον μεταξύ 21 και 27 βαθμούς Κελσίου το πρωί και 18 με 21 βαθμούς Κελσίου το βράδυ. Τα αρσενικά και θηλυκά άνθη αναπτύσσονται στο ίδιο φυτό. Χρειάζονται τις μέλισσες για να γίνει η γονιμοποίηση.

Επιλογή τοποθεσίας για την καλλιέργεια καρπουζιού

Επιλέξτε ένα μέρος του κήπου που το βλέπει συνεχώς ο ήλιος. Αν είναι δυνατόν, επιλέξτε ένα μέρος με νότιο προσανατολισμό που δεν το πιάνει ο αέρας. Τα καρπούζια θέλουν έδαφος με ουδέτερο pH, αλλά ανέχονται και όξινα εδάφη όπου το pH φτάνει μέχρι το 5,5.

Προετοιμασία του εδάφους

Το έδαφος που θα καλλιεργήσετε το καρπούζι θα πρέπει να είναι μαλακό, καλά αποστραγγιζόμενο και πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά.

Μπορείτε να ακολουθήσετε δύο τακτικές για να έχετε καλά αποτελέσματα ακόμη κι εκεί που το χώμα δεν είναι ιδανικό.

Καρπουζιές σε λάκους

Για κάθε φυτό που θα φυτέψετε, σκάψτε ένα λάκο με διάμετρο 60 εκατοστά και βάθος 30 εκατοστά. Κρατήστε το μισό χώμα από αυτό που βγάλατε από το λάκο και αναμείξτε το με κομπόστ. Γεμίστε το λάκο, με αυτό το αφράτο και πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά μείγμα χώματος.

Ο κάθε λάκος θα πρέπει να απέχει από τον άλλο, από 90 έως 180 εκατοστά. Όσο πιο μεγάλο καρπό παράγει η ποικιλία που θα καλλιεργήσετε, τόσο πιο μεγάλη θα πρέπει να είναι η απόσταση. Οι καρπουζιές θέλουν χώρο για να αναπτυχθούν.

Καρπουζιές σε λοφίσκους

Ανασηκώνουμε το χώμα σε λοφίσκους και πάνω σε αυτούς σπέρνουμε τους σπόρους ή τα σπορόφυτα. Αν σκοπεύετε να καλλιεργήσετε λίγα καρπούζια, μπορείτε να φτιάξετε ένα λοφίσκο για κάθε φυτό. Αν καλλιεργείτε πολλά καρπούζια, τότε οι λοφίσκοι θα είναι μακρόστενοι και πάνω σε αυτούς θα καλλιεργούνται πολλά φυτά σε σειρά. Εμπλουτίζουμε όπως και προηγουμένως, το χώμα του λοφίσκου με πλούσια ποσότητα κομπόστ ώστε να έχει πολλά θρεπτικά συστατικά.

Η διαμόρφωση του χώματος σε λοφίσκους διατηρεί το χώμα μαλακό και ελαφρύ ώστε να αναπτυχθούν εύκολα οι ρίζες του φυτού. Επιτρέπει τον καλύτερο αερισμό το χώματος ώστε στις ρίζες να φτάνει ευκολότερα το οξυγόνο. Βοηθά στην αποστράγγιση του επιπλέον νερού και έτσι δε σαπίζουν οι ρίζες.

Ξεκινώντας τις καρπουζιές από σπόρους

Θα πρέπει να σπείρετε τους σπόρους όταν η θερμοκρασία του χώματος και του περιβάλλοντος είναι σταθερά τουλάχιστον 21 βαθμοί Κελσίου.

Αφού έχετε προμηθευτεί σπόρους καρπουζιού από κάποιο γεωπονικό κατάστημα, από γείτονες, από το θείο ή τον παπού στο χωριό, ρίξτε τους σε νερό.

Μην τους ρίξετε όλους στο νερό! Υπολογίστε ότι σε κάθε θέση που έχετε προετοιμάσει θα φυτέψετε 3 με 4 σπόρους.

Απομακρύνετε τους σπόρους που επιπλέουν. Δε θα φυτρώσουν.

Αφήστε τους σπόρους μέσα στο νερό για μισή ώρα περίπου και μετά φυτέψτε τους.

Για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα, μπορείτε αντί για απλό νερό να κάνετε το ακόλουθο:

Γεμίστε ένα δοχείο κατά το ένα τρίτο με χωνεμένη κοπριά.

Γεμίστε τα υπόλοιπα δύο τρίτα με νερό.

Ανακατέψτε καλά.

Αφήστε το μείγμα για μία εβδομάδα ανακατεύοντας συχνά (π.χ. κάθε μέρα). Προσοχή! Η μυρωδιά δεν είναι ευχάριστη.

Πάρτε λίγο από αυτό το καφετί νερό και βουτήξτε μέσα τους σπόρους.

Απομακρύνετε τους σπόρους που επιπλέουν. Δε θα φυτρώσουν.

Αφήστε τους για μισή ώρα και μετά φυτέψτε τους.

Το παραπάνω νερό, μπορείτε να το χρησιμοποιείτε και για λίπανση. Έχει εξαιρετικά αποτελέσματα.

Όταν αδειάζει το δοχείο, απλά προσθέστε και άλλο νερό και ανακατέψτε.

Στο λάκο ή στο λοφίσκο που έχετε προετοιμάσει, ανοίξτε τρεις τρύπες βάθους περίπου 2,5 εκατοστών. Για να ανοίξετε τις τρύπες, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το δάχτυλό σας ή κάποιο εργαλείο.

Σε κάθε τρύπα ρίξτε από ένα σπόρο και σκεπάστε με χώμα το οποίο θα πιέσετε ελαφρά.

Αν όλα πάνε καλά, μετά από 7 με 10 ημέρες οι σπόροι θα βλαστήσουν και θα εμφανιστούν τα φυτάκια. Ο χρόνος βλάστησης εξαρτάται από τη θερμοκρασία, την υγρασία και το βάθος που έχουν θαφτεί. Το χώμα θα πρέπει να είναι μόνιμα υγρό κατά την περίοδο της βλάστησης.

Μία εβδομάδα μετά τη βλάστηση, αφαιρέστε τα πιο αδύναμα φυτά. Κρατήστε 2 φυτά ανά λάκο ή λοφίσκο.

Ξεκινώντας τις καρπουζιές από σπορόφυτα

Μία καλή ιδέα, ειδικά αν είστε αρχάριοι, είναι να ξεκινήσετε την καλλιέργεια καρπουζιάς, αγοράζοντας έτοιμα σπορόφυτα που έχουν μεγαλώσει σε πιστοποιημένα φυτώρια.
Φυτέψτε τα σπορόφυτα στους λάκους ή τους λοφίσκους που έχετε προετοιμάσει.
Θα σας συμβούλευα να τα φυτέψετε 1 με 2 εκατοστά βαθύτερα από ότι αναπτύσσονταν μέσα στις θήκες τους. Ποτίστε καλά μετά τη μεταφύτευση.

Πότε φυτεύουμε καρπούζια;

Φυτεύουμε καρπούζια όταν ο καιρός είναι αρκετά ζεστός και η θερμοκρασία του εδάφους είναι σταθερά πάνω από  21βαθμούς Κελσίου. Στην Ελλάδα, αυτό συμβαίνει συνήθως μετά τα μέσα Απριλίου.

Κατάλληλες συνθήκες καλλιέργειας καρπουζιού

Χώμα: Τα καρπούζια θέλουν πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά χώμα. Το ιδανικό pH είναι ουδέτερο (7,0), αντέχουν όμως και μέχρι 5,5.

Ήλιος: Το φυτό θα πρέπει να βρίσκεται σε μέρος που αν είναι δυνατό να το βλέπει ο ήλιος όλη την ημέρα.

Πότισμα-Νερό: Τα καρπούζια θέλουν πολύ νερό. Θα πρέπει να τα ποτίζεται τακτικά
Θερμοκρασία: Οι καρπουζιές θέλουν ζέστη για να αναπτυχθούν.

Σημαντικές πληροφορίες για τα καρπούζια

Τα πρώτα λουλούδια που θα παράγει η καρπουζιάθα πέσουν. Μην ανησυχείτε. Είναι τα αρσενικά. Τα καρπούζια, θα παραχθούν από τα δεύτερα άνθη που είναι τα θηλυκά.

Δεν είναι πάντα εύκολο να καταλάβετε πότε το καρπούζι είναι έτοιμο για συγκομιδή. Όταν το καρπούζι είναι έτοιμο, τότε το κάτω μέρος του αποκτά ένα απαλό κίτρινο χρώμα. Όταν το χτυπάτε με την παλάμη σας, ο ήχος είναι βαθύς. Κατά μέσο όρο, απατούνται 80 με 100 ημέρες μέχρι το φυτό να παράγει ώριμους καρπούς.

Μπορείτε να κρατήσετε σπόρους από τα καρπούζια σας. Όταν το καρπούζι είναι φαγώσιμο, τότε και οισπόροι του είναι έτοιμοι. Ξεχωρίστε τους, πλύντε τους καλά, στεγνώστε τους ακόμη καλύτερα και αποθηκεύστε τους μακριά από φως και υγρασία. Την επόμενη χρονιά θα μπορέσετε να τους χρησιμοποιήσετε.

Επιπλέον πληροφορίες για το καρπούζι

Το καρπούζι (επιστ.: Κίτρουλλος ο εριώδης, Citrullus lanatus) είναι ένα φρούτο το οποίο προέρχεται από τη νότια Αφρική. Οι ποικιλίες που καταναλώνονται σήμερα μπορούν να φτάσουν σε βάρος αρκετά κιλά. Το καρπούζι είναι λείο εξωτερικά με χρώμα αποχρώσεις του πράσινου και ενίοτε με εναλλασσόμενες σκούρες και ανοικτές πράσινες ρίγες. Ο φλοιός του είναι αρκετά σκληρός, με πάχος περίπου ένα εκατοστό και άσπρο χρώμα στο εσωτερικό. Το κύριο μέρος του καρπουζιού στο εσωτερικό είναι μαλακό, κόκκινο, περιέχει μεγάλο αριθμό μαύρων σπόρων (ή και άσπρων) και περιέχει μεγάλες ποσότητες νερού.
Το καρπούζι εμφανίζεται σε ιερογλυφικά της Αρχαίας Αιγύπτου. Τον 10ο αιώνα μ.Χ. καλλιεργείται στην Κίνα και τον 13ο αιώνα εμφανίζεται στην Ευρώπη. Η ελληνική λέξη για τον καρπό είναι “υδροπέπων” (αντίστοιχα στην αγγλική γλώσσα water-melon). Η λέξη “καρπούζι” προέρχεται από την αντίστοιχη τουρκική karpuz, η οποία ανάγεται στην περσική xarbuz(a).

Πηγές:

https://www.kalliergo.gr

http://urbanext.illinois.edu/veggies/watermelon.cfm

http://www.planetnatural.com/site/xdpy/kb/growing-watermelon.html

http://ohioline.osu.edu/hyg-fact/1000/1626.html

http://www.ehow.com/how_1993_grow-watermelon.html

http://www.wikihow.com/Grow-Watermelons

http://en.wikipedia.org/wiki/Watermelon