Συνδικαλισμός - Μπλόκα - Ροδακινοπαραγωγοί

Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, στην Ελλάδα των κρίσιμων αποφάσεων για Εθνικά θέματα, στην Ελλάδα της φτωχοποίησης της μικρο-μεσαίας τάξης, οι αγρότες βρίσκονται στο επίκεντρο της κοινωνικοοικονομικής ζωής της χώρας με την πλάτη στον τοίχο και δεχόμενοι χτυπήματα κάτω από τη μέση που έχουν ως σκοπό την εξαθλίωση τους και την παραχώρηση της γης σε ολίγους και πολυεθνικές.

Η αντίδραση έρχεται καθυστερημένα και ως συνήθως τέλη Γενάρη δείχνοντας ότι τότε βολεύονται κάποιοι και οι κάποιοι αυτοί είναι που κάνουν το γενικό κουμάντο (τουλάχιστον έως τώρα) στις κινητοποιήσεις.

Ο αγροτικός κόσμος είναι διχασμένος, με το “διαίρει και βασίλευε” να φαντάζει ως το καλύτερο όπλο της εκάστοτε κυβέρνησης. Επιχειρείται μεν ένα νέο ξεκίνημα από νέα πρόσωπα απαιτείται δε προγραμματισμός και βάσεις, με την προχειρότητα να ακούγεται “ξένη” λέξη για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα. Το αγροτικό κίνημα έστω και με τη μορφή των δύο στρατοπέδων, δεν πρέπει να αποκλίνει από τους στόχους του και να έχει τουλάχιστον κοινό διεκδικητικό πλαίσιο για να ελπίζει να βγάλει νικητή τον ΑΓΡΟΤΗ και να μην αποχωρήσει ηττημένος, γεγονός που θα βύθιζε περισσότερο τον κλάδο στην απόγνωση και την απελπισία και θα έσβηνε τις λιγοστές ελπίδες εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών να οραματιστούν μια καλύτερη ζωή γι’ αυτούς και τα παιδιά τους, με αξιοπρέπεια και σεβασμό γιατί έτσι τους αρμόζει.

Η μορφή των κινητοποιήσεων καθορίζεται μέσα από τις συνελεύσεις των επιτροπών. Για να αποφευχθούν λάθη του παρελθόντος που στοίχησαν στο αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων τα προηγούμενα έτη χρειάζεται ανανέωση, με νέα πρόσωπα δίχως να φέρουν πάνω τους οποιοδήποτε σημάδι κομματικού χρωματισμού, νέα πρόσωπα με νέες ιδέες και μια καθαρή αγροτική βάση, που θα διεκδικεί τη δικαίωση των αιτημάτων τα οποία αφορούν ολόκληρο τον αγροτικό κόσμο και όχι ολίγους "αγρότες", και ο τρόπος διεκδίκησης να μην είναι ο παλαιομοδίτικος των προηγούμενων ετών, με το κλείσιμο των δρόμων ως μορφή άσκησης πίεσης στους κυβερνώντες, που αποδείχθηκε ότι μόνο αρνητικά αποτελέσματα είχε, αφού μας έφερε αντιμέτωπους με τις άλλες παραγωγικές τάξεις, καθώς και όλους τους πολίτες της χώρας που δυσκολεύονταν στις μετακινήσεις τους.
Αυτή τη φορά συνάδελφοι αγρότες τους θέλουμε όλους ΜΑΖΙ μας, δίπλα μας, στο πλευρό μας, σε έναν αγώνα επιβίωσης, για να βγούμε στο τέλος ΕΜΕΙΣ νικητές.

Ως ροδακινοπαραγωγός δεν θα μπορούσα να μην κάνω τις δικές μου παρατηρήσεις όσον αφορά τις άσχημες εξελίξεις-καταστάσεις που βιώνουμε εμπαιζόμενοι από την κυβέρνηση και θεωρώντας την, έως τώρα υπεύθυνη για την καθυστέρηση των αποζημιώσεων από τις ζημιές που υπέστη η παραγωγή λόγω των βροχοπτώσεων του Ιουλίου 2017 ενώ θα έπρεπε ήδη να αναμένουμε τα πορίσματα και τις πληρωμές και ακόμη άκουσον-άκουσον βρισκόμαστε στο στάδιο των δηλώσεων ζημιάς.

Βέβαια ένα μερίδιο ευθύνης - παρακολουθώντας όλη τη διαδρομή των εξελίξεων - φέρουν και κάποιοι φορείς οι οποίοι παρά τις δυνατές και συχνές φωνές(δημοσιεύσεις) των διαχειριστών της Ημαθιώτικης Γης - www.imathiotikigi.gr - (τυγχάνω ένας από αυτούς) για προχειρότητες και υποσχέσεις και με αναβολές επί αναβολών(ΕΛΓΑ) που μόνο ανησυχία προκαλούσαν στις τάξεις των παραγωγών, αυτοί είτε έβγαιναν και έλεγαν ότι υπάρχουν κονδύλια και θα αποζημιωθούμε, είτε κάποια μέσα έκαναν καθησυχαστικές δημοσιεύσεις για τους παραγωγούς (σίγουρα είχαν πληροφορίες από τρίτους) άλλοι πάλι περίμεναν - παίρνοντας και αυτοί αναβολές των συνελεύσεων τους - εντολή για το πότε θα διαμαρτυρηθούν και δυστυχώς χάθηκε πολύτιμος χρόνος και από Ιούλιο φτάσαμε Φεβρουάριο με τους παραγωγούς να βρίσκονται σε απόγνωση και όχι μόνο να μην μπορούν να καλλιεργήσουν τα κτήματα τους τη φετινή περίοδο, όχι μόνο να μην μπορούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, αλλά να τίθεται πλέον θέμα επιβίωσης γι’ αυτούς και τις οικογένειες τους.

Τελειώνοντας θέλω να αναφερθώ σε ένα άλλο φλέγον ζήτημα για το οποίο λίγες μέρες πριν και όπως ειπώθηκε από τον Υπουργό Αγροτική Ανάπτυξης και Τροφίμων, έχει σταλεί φάκελος στην ΕΕ για την διεκδίκηση ενισχύσεων για τις χαμηλότερες τιμές (Ρωσικό εμπάργκο) ίσως όλων των εποχών στα νεκταρίνια και επιτραπέζια ροδάκινα.

Αν η απάντηση από την ΕΕ είναι αρνητική που όλοι απευχόμαστε, η κυβέρνηση οφείλει να κάνει άμεσα χρήση του deminimis (15.000 ευρώ μέσα σε μια τριετία για κάθε παραγωγό) και όχι ΠΣΕΑ όπως αναφέρθηκε, και να πληρωθούν οι παραγωγοί στρεμματικά και με ποσά περίπου 250-300 ευρώ γιατί δεν έχουν βγάλει ούτε τα έξοδα τους από τις συγκεκριμένες καλλιέργειες.

Βοργιάδης Χρήστος (Αγρότης)