Για τη μείωση των οικιακών απορριμμάτων, ένας αυξανόμενος αριθμός τοπικών αρχών στην Ευρώπη έχουν αρχίσει να τοποθετούν μικροτσίπ στους κάδους απορριμμάτων και να χρεώνουν τους ανθρώπους για την ποσότητα των σκουπιδιών που πετούν.

Στο πλαίσιο της Πράσινης Συμφωνίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει θέσει τη μείωση και την ανάκτηση αποβλήτων μία από τις προτεραιότητες της οικολογικής της μετάβασης.

Στη Γαλλία, ορισμένες τοπικές αρχές πιστεύουν ότι η μείωση των οικιακών απορριμμάτων πρέπει να ξεκινήσει με την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων σχετικά με το πόσα πετούν, και να τους υποχρεώσει να πληρώσει ανάλογα.

Για να επιτευχθεί αυτό, ορισμένοι γαλλικοί δήμοι υιοθέτησαν ένα έξυπνο σύστημα μέτρησης απορριμμάτων, γνωστό και ως σύστημα pay-as-you-through (PAYT).

Το σύστημα που κυκλοφόρησε φέτος από τον Όμιλο Σουέζ, περιλαμβάνει την προσθήκη ενός ηλεκτρονικού τσιπ στον κάδο απορριμμάτων που διατίθεται σε κάθε νοικοκυριό.

Όταν το τσιπ έρχεται σε επαφή με τον συλλέκτη απορριμμάτων, λέει στα νοικοκυριά το ακριβές βάρος των σκουπιδιών που πετιούνται. Εάν απορρίψουν περισσότερα από το ελάχιστο, τα νοικοκυριά θα πληρώσουν περισσότερα και εάν η ποσότητα είναι μικρότερη, ο λογαριασμός τους θα μειωθεί.

«Έχουμε έξυπνους μετρητές νερού, φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας, οπότε γιατί να μην έχουμε έναν έξυπνο μετρητή απορριμμάτων;» είπε ο Antoine Bousseau, διευθύνων σύμβουλος της Suez Recycling & Valorisation France, ο οποίος μίλησε στην BFM Business τον περασμένο Δεκέμβριο .

Αυτός ο έξυπνος μετρητής απορριμμάτων συνδυάζεται με μια εφαρμογή smartphone που δίνει στα νοικοκυριά πληροφορίες σχετικά με τον όγκο των απορριμμάτων που παράγουν ανά κατηγορία.

«Ο στόχος είναι να δω αν πετάω πολλά, περισσότερα ή λιγότερα από πριν, περισσότερα ή λιγότερα από τον γείτονά μου», εξήγησε ο Bousseau.

Αυτά τα δεδομένα θα είναι επίσης διαθέσιμα στις τοπικές αρχές, επιτρέποντάς τους να παρακολουθούν και να προβλέψουν τους όγκους των παραγόμενων αποβλήτων. Χάρη σε έναν ειδικό πίνακα ελέγχου, οι τοπικές αρχές μπορούν να προσαρμόσουν τις πολιτικές μείωσης και διαλογής των δημόσιων απορριμμάτων.

Αυτό το έξυπνο σύστημα μέτρησης απορριμμάτων θα είναι διαθέσιμο για πρώτη φορά φέτος σε 80.000 κατοίκους του Montauban στη νοτιοδυτική Γαλλία.

Και φαίνεται να λειτουργεί. Σύμφωνα με μια μελέτη της Γαλλικής Υπηρεσίας για την Οικολογική Μετάβαση (Ademe) , σχεδόν οι μισές τοπικές αρχές που εισήγαγαν συστήματα πληρωμής κατά τη διάρκεια της χρήσης είδαν μείωση κατά 30 έως 50% στα υπολειμματικά οικιακά απορρίμματα.

Το 2022, 6,4 εκατομμύρια άνθρωποι στη Γαλλία καλύπτονταν από προγράμματα πληρωμής. Ο στόχος είναι να αυξηθεί σε 25 εκατομμύρια έως το 2025, σύμφωνα με τον νόμο ενεργειακής μετάβασης για την πράσινη ανάπτυξη της γαλλικής κυβέρνησης, που εγκρίθηκε το 2015.

20 χώρες της ΕΕ έχουν υιοθετήσει συστήματα PAYT

Η Γαλλία δεν είναι η μόνη που υιοθετεί ένα σύστημα συλλογής απορριμμάτων που βασίζεται σε κίνητρα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 20 κράτη μέλη έχουν ήδη υιοθετήσει ένα σύστημα πληρωμής, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος (ΕΟΠ) .

Στο Βέλγιο, οι πρώτοι έξυπνοι κάδοι εμφανίστηκαν στη γαλλόφωνη περιοχή της Βαλονίας πριν από σχεδόν 7 χρόνια. Σήμερα, σχεδόν οι μισές τοπικές αρχές τις χρησιμοποιούν για να ενθαρρύνουν τη διαλογή και να μειώσουν την ποσότητα των απορριμμάτων.

Ο πρώτος δήμος που εισήγαγε το σύστημα ήταν ο Chastre το 2016. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, με τη μέση ποσότητα απορριμμάτων ανά άτομο να πέφτει από 135 κιλά σε 74 κιλά.

Σύμφωνα με τον Jean-Marie Thiry, τοπικό σύμβουλο στο Chastre, το σύστημα δίνει τη δυνατότητα στον δήμο να εντοπίσει τα νοικοκυριά που παράγουν τα περισσότερα απόβλητα και «να έρθει πιο κοντά στο σύστημα «ο ρυπαίνων πληρώνει».

Για όσους υπερβαίνουν το όριο, ένας πλεονάζων φόρος έως και 600 ευρώ προστέθηκε στον βασικό τοπικό φόρο τους, είπε στο RTL info .

Ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τη μείωση των οικιακών απορριμμάτων

Ο Jack McQuibban, από την ομάδα πράσινων εκστρατειών Zero Waste Europe, λέει ότι αυτό το είδος πολιτικής είναι «πραγματικά αποτελεσματικό στη μείωση των οικιακών απορριμμάτων».

Ωστόσο, τα προγράμματα πληρωμής είναι ακόμα πιο αποτελεσματικά όταν συνδυάζονται με άλλα εργαλεία όπως «συγκεκριμένες συλλογές οργανικών απορριμμάτων, μέτρα πρόληψης και μείωση της συχνότητας συλλογής μη ανακυκλωμένων απορριμμάτων», είπε στο Euractiv.

«Η αρχική επένδυση για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής είναι σημαντική, αλλά συχνά λαμβάνει χρηματοδότηση από τα κράτη και την Ευρώπη», απαντά όταν ρωτήθηκε για τα όρια του συστήματος PAYT και το κόστος εφαρμογής του. Επιπλέον, μόλις τεθεί σε εφαρμογή το σύστημα, «οι αποδόσεις είναι σε μεγάλο βαθμό θετικές όσον αφορά το κόστος της επεξεργασίας των απορριμμάτων και τη χρηματοδότησή της», προσθέτει.

Μια βασική πρόκληση είναι να εφαρμοστεί το σύστημα σε μεγάλες αστικές περιοχές όπου η συλλογική στέγαση είναι ο κανόνας, κυρίως λόγω της ανάγκης δημιουργίας σημείων εθελοντικής αποβίβασης προσβάσιμων μέσω ενός συγκεκριμένου σήματος όπως έχουν κάνει η Πάρμα και η Λιουμπλιάνα.

Ένα άλλο πιθανό πρόβλημα είναι ότι ορισμένοι χρήστες, φοβούμενοι ότι οι χρεώσεις για τα υπερβολικά απόβλητα θα είναι πολύ υψηλές, θα πετάξουν τα απόβλητά τους στη φύση ή σε κάδους διαφορετικούς από τον δικό τους.

Ανησυχίες για το απόρρητο

Το απόρρητο και η προστασία δεδομένων είναι ένα ακόμη εμπόδιο για την ευρεία υιοθέτηση των συστημάτων πληρωμής.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ομάδα εκστρατειών προστασίας απορρήτου Big Brother Watch προειδοποίησε ότι η διάθεση μικροτσίπ στους κάδους των ανθρώπων θα επιτρέψει στα τοπικά δημοτικά συμβούλια να εξετάζουν τα οικιακά απορρίμματα και να πωλούν τις πληροφορίες για εμπορικούς σκοπούς.

«Τα συμβούλια περιμένουν από το κοινό να πάρει τα μάτια του από πάνω τους προτού αρχίσουν να παρακολουθούν τις συνήθειές μας για τα απορρίμματα, να εισβάλλουν στην ιδιωτική ζωή των ανθρώπων και να εισάγουν τιμωρητικούς φόρους για ό,τι πετάμε», δήλωσε ο Alex Deane από το Big Brother Watch.

«Το βρετανικό κοινό δεν θέλει τίποτα από αυτή την τεχνολογία, κανένα από αυτά τα πρόστιμα και καμία από αυτήν την εισβολή», είπε σε σχόλια Τύπου που έγιναν το 2010 .

Οι ομάδες προστασίας προσωπικών δεδομένων ανησυχούν επίσης ότι τα δεδομένα που συλλέγονται από έξυπνους κάδους θα μπορούσαν να υποδείξουν πότε οι άνθρωποι βρίσκονται σε διακοπές και να ανοίξουν την πόρτα στην κακοποίηση από εγκληματίες.

Ο Σύνδεσμος Τοπικής Αυτοδιοίκησης απάντησε ότι τα μικροτσίπ τοποθετούνται μόνο σε κάδους για τη βελτίωση των υπηρεσιών προς το κοινό. «Τα μικροτσίπ απλώς προσδιορίζουν σε ποιο σπίτι ανήκει ένας κάδος. δεν επιτρέπουν στα συμβούλια να αναλύουν τι πετούν οι άνθρωποι ή να τους επιβάλλουν πρόστιμο», είπε ένας εκπρόσωπος στον Guardian .

Για τις τοπικές αρχές, η εγκατάσταση μικροτσίπ σε κάδους απορριμμάτων δίνει τη δυνατότητα στα συμβούλια να παρέχουν στο κοινό καλύτερες υπηρεσίες με χαμηλότερο κόστος.

Πηγή : euractiv.com

Μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου θα παραμείνει ανοικτή η Ενιαία Αίτηση Ενίσχυσης 2023 (ΟΣΔΕ), δίνοντας τη δυνατότητα σε αγρότες και κτηνοτρόφους να προχωρήσουν σε διορθώσεις.

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι μη επιτρεπτές διορθώσεις είναι οι ακόλουθες:

1. Ψηφιοποίηση αγροτεμαχίων:

Δεν επιτρέπεται η ψηφιοποίηση εκτός των αρχικά καθορισμένων ορίων των αγροτεμαχίων. Ως «Αρχικά όρια» νοούνται τα όρια των αγροτεμαχίων όπως αυτά έχουν αποτυπωθεί κατά την προκαταβολή.
Σε περίπτωση που η νέα γεωμετρία ενός αγροτεμαχίου υπερβαίνει αυτά τα όρια και η επιπλέον έκταση είναι μεγαλύτερη από 50 τετραγωνικά μέτρα, η μεταβολή είναι μη επιτρεπτή. Επιτρέπεται η διαίρεση ενός αγροτεμαχίου σε δύο μέρη, εφόσον αμφότερα βρίσκονται εντός των αρχικών ορίων.

2. Αιτήματα ενίσχυσης:

Δεν επιτρέπεται η προσθήκη αιτημάτων για: Βασική Εισοδηματική Στήριξη, Παρέμβαση Π3-71 (Μ13), Νέους Γεωργούς, Ειδική Ενίσχυση για το Βαμβάκι ή Συνδεδεμένη Ενίσχυση για το Ρύζι και τον Αραβόσιτο.

Σημειώνεται ότι οι διορθώσεις που θα γίνουν στο ΟΣΔΕ, θα ληφθούν υπόψη στην εξόφληση της Βασικής Ενίσχυσης, η οποία αναμένεται να γίνει πριν τα Χριστούγεννα.

Το γουασάμπι (wasabi), αυτό το πράσινο, καυτερό καρύκευμα που συνοδεύει το σούσι, μπορεί να προστατεύει τη μνήμη μετά τα 60, σύμφωνα με μια νέα ιαπωνική μελέτη.

Ο επικεφαλής ερευνητής Ρούι Νούτσι, αναπληρωτής καθηγητής στο Ινστιτούτο Ανάπτυξης, Γήρανσης και Καρκίνου του Πανεπιστημίου Τοχόκου, δήλωσε ότι τα ευρήματα εξέπληξαν την ομάδα, παρά το γεγονός ότι η μελέτη βασίστηκε σε μικρό αριθμό εθελοντών οι οποίοι ήταν υγιείς.

«Γνωρίζαμε από προηγούμενες μελέτες σε ζώα ότι το γουασάμπι παρέχει οφέλη για την υγεία», δήλωσε στο CBS News. «Αλλά αυτό που μας εξέπληξε πραγματικά ήταν η δραματική αλλαγή. Η βελτίωση ήταν πραγματικά σημαντική», τόνισε.

Τι έχει λοιπόν το γουασάμπι που μπορεί να οδηγεί στην ενίσχυση της μνήμης; Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι ωφέλιμες επιδράσεις του οφείλονται στη δραστική ουσία του, την 6-MSITC, μια αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδης ένωση.

Στη μελέτη συμμετείχαν 72 υγιείς εθελοντές ηλικίας 60 έως 80 ετών οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η μία λάμβανε 100 χιλιοστόγραμμα (mg) εκχυλίσματος γουασάμπι σε μορφή δισκίου πριν τον ύπνο για 12 εβδομάδες, ενώ η άλλη λάμβανε εικονικό φάρμακο. Πριν και μετά την ολοκλήρωση της μελέτης, οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε διάφορα τεστ αξιολόγησης των νοητικών δεξιοτήτων τους. Μετά από τρεις μήνες, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως όσοι συμμετέχοντες έλαβαν το γοαυσάμπι είχαν αισθητά καλύτερα αποτελέσματα στα τεστ ενώ βελτιώθηκε τόσο η βραχυπρόθεσμη όσο και η μακροπρόθεσμη μνήμη τους. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκαν αλλαγές στη γνωστική ικανότητα των συμμετεχόντων.

Οι εθελοντές που έλαβαν το γουασάμπι σημείωσαν «καλύτερες επιδόσεις στη συσχέτιση προσώπων και ονομάτων, η οποία είναι συχνά το σημαντικότερο πρόβλημα που σχετίζεται με τη μνήμη στους ηλικιωμένους», εξήγησε ο Νούτσι.

Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι η 6-MSITC μειώνει τη φλεγμονή και τα επίπεδα οξειδωτικών ουσιών στον ιππόκαμπο, την περιοχή του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για τη μνήμη.

Η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει να δοκιμάσει το γουασάμπι και σε άλλες ηλικιακές ομάδες και να διερευνήσει αν το καρύκευμα μπορεί να επιβραδύνει τη τη γνωστική εξασθένηση σε ασθενείς με άνοια.

Το γουασάμπι ή γιαπωνέζικο χρένοείναι φυτό της οικογένειας των σταυρανθών, η οποία περιλαμβάνει το χρένο και το σινάπι. Από το ρίζωμα του φυτού φτιάχνεται μια πάστα η οποία χρησιμοποιείται ως συνοδευτικό στο σούσι και σε άλλα φαγητά. Είναι πολύ καυτερό και έχει παρόμοια γεύση με την καυτερή μουστάρδα και το χρένο. Λίγα μέρη είναι κατάλληλα για καλλιέργεια μεγάλης κλίμακας γουασάμπι η οποία όμως είναι δύσκολη ακόμη και σε ιδανικές συνθήκες.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Nutrients».

ΠΗΓΗ: Medicalxpress

Αρκετή συζήτηση γίνεται τον τελευταίο καιρό για αναδιάρθρωση «υδροβόρων» καλλιεργειών (αυτές που καταναλώνουν υπερβολικές ποσότητες νερού για την άρδευσή τους), ώστε η ελληνική γεωργία να προσαρμοστεί στην «κλιματική κρίση» βάσει της Νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), που εφαρμόζεται στη χώρα μας από την 1η Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους.

Ποιες είναι όμως αυτές οι μη υδροβόρες καλλιέργειες και με ποια φυτά, τα οποία ίσως και να μην θέλουν καθόλου νερό για την άρδευσή τους (παρά μόνο το νερό των βροχοπτώσεων) προτείνεται να αντικατασταθούν; Σε αυτό το ερώτημα απαντά στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Δρ Αλέξανδρος Παπαχατζής, καθηγητής Δενδροκομίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, πρόεδρος του τμήματος Γεωπονίας - Αγροτεχνολογίας και διευθυντής του Εργαστηρίου «Δενδροκηπευτικών & Εδαφικών Πόρων, HORTLAB».

Στην κορυφή των «επικηρυγμένων» ετήσιων υδροβόρων καλλιεργειών, τονίζει ο κ. Παπαχατζής, είναι κυρίως ο αραβόσιτος (καλαμπόκι), η μηδική (τριφύλλι), το βαμβάκι, αλλά και η βιομηχανική ντομάτα, παρόλο που η τελευταία συνεχίζει να επιδοτείται (Συνδεδεμένη ενίσχυση, περίπου 51,2 € /στρέμμα). Η αλήθεια βέβαια είναι ότι όντως, οι ετήσιες απαιτήσεις και η κατανάλωση νερού για την άρδευσή τους, ανέρχονται σε περίπου 700 κυβικά μέτρα (όπου 1 κ.μ. = με 1.000 λίτρα νερού)/στρέμμα για τον αραβόσιτο, πάνω από 700 κ.μ./στρέμμα για την μηδική, 600 κ.μ./στρέμμα για το βαμβάκι και 500 κ.μ./στρέμμα για την βιομηχανική ντομάτα.

Μπορεί τα παραπάνω νούμερα να προκαλούν δέος, αλλά στην πραγματικότητα, αυτό που θα πρέπει να προσέξουμε και να συνυπολογήσουμε είναι ότι το «υδατικό αποτύπωμα» που αφήνουν, ίσως να μην είναι τόσο μεγάλο, αν το συνδυάσουμε με τις «υψηλές αποδόσεις» που μας δίνουν, αναλογικά με άλλα λιγότερο υδροβόρα φυτά.

Το πρόβλημα με αυτές τις «εαρινές» καλλιέργειες, εξηγεί, είναι ότι σπέρνονται την άνοιξη, από Απρίλιο και μετά και επομένως καλλιεργούνται κατά την περίοδο του καλοκαιριού, όπου οι ανάγκες για νερό είναι ιδιαίτερα αυξημένες, αλλά χωρίς αυτές, να συνοδεύονται στη χώρα μας, εκείνη την εποχή, από τις απαραίτητες βροχοπτώσεις. Άρα, χρειάζονται αναγκαστικά άρδευση.

Οι προτάσεις για αντικατάσταση αυτών των υδροβόρων καλλιεργειών, συμπεριλαμβάνουν, «εξωτικά» είδη κάποιων «αρχέγονων» φυτών, από τη Λατινική Αμερική, την Ασία, την Αφρική και την Νότια Ευρώπη, που είναι ανθεκτικά σε ξηροθερμικές συνθήκες και στις επερχόμενες κλιματικές μεταβολές, λόγω της κλιματικής αλλαγής.

Ενδεικτικά, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης αναφέρει: την Κινόα, την Τσία, το Τεφ, το Μαύρο Σινάπι, την Νιγκέλα, την Καμελίνα, την Μουκούνα, το Σιταροκρίθαρο, την Γλυκοπατάτα, την Τσουκνίδα για ίνα και το Λινάρι για λάδι και για ίνα.

Πιο αναλυτικά, ο κ. Παπαχατζής στη συνέχεια παρουσιάζει αυτά τα νέα είδη, τις «μη υδροβόρες καλλιέργειες» ένα προς ένα περιληπτικά:

-Η κινόα (Quinoa), προέρχεται από τη Νότια Αμερική, από την περιοχή της οροσειράς των Άνδεων, δηλαδή από το Περού, Ισημερινό, Χιλή κ.ά., ενώ καλλιεργείται εκεί, τα τελευταία τρεις έως και τέσσερις χιλιάδες χρόνια. Το συγκεκριμένο σιτηρό, ήταν μαζί με τις πατάτες και τον αραβόσιτο, οι κύριες τροφές αυτών των λαών.

Στη δική μας σύγχρονη διατροφή, τη συναντάμε σε διάφορες gourmet σαλάτες με κινόα.

-Η τσία (Chia) καλλιεργούνταν από τους Μάγια και τους Αζτέκους, στην προ-Κολομβιανή εποχή, ενώ σήμερα καλλιεργείται στην Νότια Αμερική και συγκεκριμένα στο Μεξικό, την Γουατεμάλα, στην Αργεντινή, την Βολιβία, τον Ισημερινό, την Νικαράγουα αλλά και στην μακρινή Αυστραλία. Οι σπόροι της Τσία, συνήθως χρησιμοποιούνται σε ενεργειακές μπάρες δημητριακών και για γαρνιτούρα σε γιαούρτια.

-Το τεφ (Teff), είναι το σιτάρι της Κεντρικής Αφρικής και αποτελεί μία πατροπαράδοτη καλλιέργεια εδώ και 4 χιλιετίες στην Αιθιοπία.

Χρησιμοποιείται σε προϊόντα αρτοποιίας, όπως τορτίγιες, κέικ, ενώ υπερτερεί από το κοινό αλεύρι στο ότι δεν περιέχει γλουτένη.

-Το μαύρο σινάπι, γνωστό τόσο από την αρχαία Ελλάδα όσο και από την κεντρική Ασία.

Οι σπόροι του, χρησιμοποιούνται για την παρασκευή της μουστάρδας, αλλά και για θεραπευτικά σκευάσματα (καταπλάσματα), παρασκευή σιναπόλαδου, ακόμη και για αφεψήματα.

-Η νιγκέλα (Nigella), λέγεται και «Μελάνθιον το ήμερον», όπως και «Μαύρο Κύμινο». Είναι ένα κοσμοπολίτικο φυτό και απαντάται στη Νότια Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και στη Νότια Ασία. Οι σπόροι του χρησιμοποιούνται σαν καρυκεύματα, αλλά και θεραπευτικά (το έλαιο της).

-Η καμελίνα (Camelina) απαντάται στην λεκάνη της Μεσογείου. Το έλαιό της είναι βασικό συστατικό «βιοκαυσίμων», ειδικά για αεροπλάνα.

-Την μουκούνα (Mucuna) την συναντάμε συνήθως σε τροπικά και υποτροπικά δάση της νοτίου Αμερικής, στην Υποσαχάρια Αφρική, στην νοτιοανατολική Ασία, και τα νησιά του Ειρηνικού. Βοτανικά, είναι ένα όσπριο (φασόλι), ενώ η σκόνη της από το άλεσμα των καρπών της, χρησιμοποιείται σαν αφροδισιακό. Βοηθά επίσης και στην θεραπεία της νόσου Πάρκινσον.

-Το σιταροκρίθαρο (tridorteum), είναι μία σύγχρονη διασταύρωση μεταξύ σκληρού σιταριού με άγριο κριθάρι που επιτεύχθηκε στην Ισπανία. Οι δημιουργοί του, αποσκοπούσαν στην απόκτηση ενός λιτοδίαιτου σιτηρού, που θα παρέμεινε όμως παραγωγικό, ενώ το αλεύρι του θα μας έδινε άρτους με τα χαρακτηριστικά που έχουμε συνηθίσει. Ίσως, κατά την άποψη του γράφοντα, είναι το πιο ελπιδοφόρο και με εμπορικό ενδιαφέρον από τα φυτά για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

-Η γλυκοπατάτα είναι από τη Νότια Αμερική και δεν έχει καμία σχέση με την κοινή πατάτα. Καλλιεργείται στην Νότια Αμερική, την Αφρική και στα νησιά του Ειρηνικού. Καταναλώνονται όπως οι κοινές πατάτες, αλλά και σαν γαρνιτούρα, ή σαν ορεκτικό.

-Η τσουκνίδα για ίνα, είναι παγκοσμίου διάδοσης αυτοφυές φυτό και στις πέντε ηπείρους, αρχής γενομένης από όλη την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία, την Αυστραλία, και τη Βόρεια Αμερική. Πέρα από τη χρήση της για την παρασκευή νοστιμότατης χορτόπιτας, χρησιμοποιήθηκε ακόμη και στην εποχή του Βυζαντίου, σαν κλωστικό φυτό, για την κατασκευή υφασμάτων με πολύ καλές ιδιότητες.

-Το λινάρι καλλιεργείται για παραγωγή κλωστικών ινών και νημάτων που χρησιμοποιούνται για υφάσματα, αλλά και για την παραγωγή λινέλαιου, πλούσιου σε Ω3 λιπαρά, από τον λιναρόσπορο.

Ο καθηγητής είναι περισσότερο από σίγουρος, ότι και τα παρακάτω είδη θα «πέσουν στο τραπέζι» των συζητούμενων καλλιεργειών, στο απώτερο μέλλον, ενώ επιγραμματικά αναφέρει κάποια από αυτά, όπως: τον αμάραντο με εδώδιμα τα φύλλα και τους σπόρους του (περιέχει 9 αμινοξέα απαραίτητα στον ανθρώπινο οργανισμό), το φόνιο (ένα είδος κεχριού), το τάρο που είναι μια εδώδιμη ρίζα και τέλος, την κέρνζα, ένα πολυετές σιτηρό, που προέρχεται από ερευνητικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ για να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή.

Θα ήταν παράληψη, επισημαίνει ο καθηγητής κ. Παπαχατζής, να μην αναφερθούν τα διάφορα όσπρια (φασόλια κάθε είδους, ρεβίθια, φακές, φάβα, κ.ά), που πρέπει να εμπλουτίσουν περεταίρω τη διατροφή μας και που χρειάζονται πολύ λιγότερο αρδευτικό νερό, ενώ ταυτόχρονα αφήνουν στους παραγωγούς και ένα αξιόλογο εισόδημα.

Τέλος, σύμφωνα με τον ίδιο και όπως τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, στη νέα ΚΑΠ, θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα στην επέκταση της καλλιέργειας της ελιάς (ενός καθαρά μεσογειακού δέντρου), ενώ κλείνει επισημαίνοντας ότι, για ακόμη μεγαλύτερη καλλιεργητική πρόσοδο, θα μπορούσαμε να φυτεύσουμε και δεντροκομικές καλλιέργειες, προσαρμοσμένες απόλυτα στην κλιματική αλλαγή, όπως οι χαρουπιές, οι συκιές, οι δαμασκηνιές, οι αμυγδαλιές, οι φιστικιές Αιγίνης (κελυφωτό Φιστίκι), ακόμη και θαμνώδεις, όπως τα φραγκόσυκα και η κάπαρη.

ΑΠΕ-ΜΠΕ