Κύριε Υπουργέ, αγαπητοί συνάδελφοι,
η αλήθεια είναι, ότι με καθυστέρηση ήρθε ένα νομοσχέδιο το οποίο ήταν απαραίτητο και αφορά στη δοκιμασία προσόντων και συμπεριφοράς των υποψηφίων οδηγών.
Πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο έχουμε συζητήσει σε αρκετές συνεδριάσεις στην Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας της Βουλής.
- Υπάρχει ανάγκη αλλαγής του τρόπου παρακολούθησης των υποψηφίων οδηγών σε ό,τι αφορά τη διαδικασία; Νομίζω ότι όλοι οι φορείς που ήρθαν στη επιτροπή μας, συμφωνούν ότι υπάρχει θέμα και ευθέως μίλησαν για διαφθορά.
Κατά συνέπεια, όλοι συμφωνούμε στο ότι κακό συνέβαινε στο παρελθόν και ότι υπάρχει απόλυτη αναγκαιότητα αυτό να αλλάξει.
Τώρα, αν το υπό ψήφιση νομοσχέδιο του πετυχαίνει το στόχο 100% ή όχι, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Νομίζω όμως, ότι κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Εάν φέρει αποτέλεσμα ή όχι, αυτό δεν αφορά μόνο το Υπουργείο ή τους ανθρώπους που έσκυψαν πάνω στο πρόβλημα για να μετουσιώσουν σε πράξη τις δικές μας προτάσεις από την Επιτροπή, αλλά αφορά προφανώς και στους ανθρώπους οι οποίοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εμπλέκονται στο πρόβλημα.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν μπορεί ένας νέος άνθρωπος στην ηλικία των δεκαοκτώ ετών να έρχεται σε επαφή με τη διαφθορά με τέτοιο προκλητικό τρόπο. Δηλαδή, είναι σα να του δίνει η πολιτεία ένα έγγραφο, ένα πιστοποιητικό, το οποίο πιστοποιεί τη γνώση ότι μπορεί να οδηγήσει, δημιουργεί την ψευδαίσθηση στον ίδιο ότι είναι ικανός, βγαίνει στους δρόμους και σκοτώνει ή σκοτώνεται ο ίδιος.
Αυτό, δυστυχώς, ήταν ένα ζήτημα το οποίο - το λέω χοντρικά - είχε προκύψει στην Επιτροπή, κατά συνέπεια, σωστά πήρε την πρωτοβουλία στο Υπουργείο και επιχειρεί να αλλάξει αυτήν την άθλια κατάσταση.
Σε ό,τι αφορά τους υπερήλικες που είναι πάνω από εβδομήντα τεσσάρων (74) ετών, στο αρθ.11 προβλέπεται ότι αυτοί θα καλούνται να πιστοποιήσουν την ικανότητα τους μέσα σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους, έτσι ώστε να μην κινδυνεύουν οι ίδιοι, ούτε να αποτελούν κίνδυνο βγαίνοντας στους δρόμους και κυρίως στους ανθρώπους οι οποίοι θα τους συνοδεύουν για να τους εποπτεύουν, δηλ. τους εξεταστές.
Συνεπώς, ένα θέμα το οποίο επίσης τέθηκε στην Επιτροπή, λύθηκε με αυτόν τον τρόπο. Νομίζω ότι πρέπει οι Περιφέρειες και η Πολιτεία να βοηθήσουν για να διαμορφωθούν αυτοί οι χώροι, διαφορετικά, όντως θα υπάρξει πρόβλημα.
Στο άρθρο 22, γίνεται λόγος για τα Σχέδια Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας, τα οποία είναι απολύτως απαραίτητα, θα έλεγα. Όποιοι δήμαρχοι πήραν πρωτοβουλίες, βελτίωσαν πάρα πολύ την κατάσταση στις πόλεις τους, προστατεύοντας τους πολίτες από ατυχήματα και αναδεικνύοντας το γεγονός, ότι όταν η γνώση μεταλαμπαδεύεται από τα πολυτεχνεία της χώρας, βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή στους ανθρώπους οι οποίοι έχουν ανοιχτά αυτιά και μυαλό και κατανοούν το πρόβλημα.
Πριν από δύο ημέρες ήμουν στη Λάρισα σε μία εκδήλωση της Πανελλήνιας Ένωσης Γενικών Γραμματέων Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι οποίοι - και τους συγχαίρω - πήραν την πρωτοβουλία να μας ενημερώσουν και να ενημερωθούν και οι ίδιοι από τους ειδικούς.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα υπάρχουν πλέον στη Χώρα μας. Νομίζω ότι η περίπτωση του Ρεθύμνου είναι η πιο αντιπροσωπευτική της βελτίωσης των συνθηκών οδήγησης των πολιτών, όταν λαμβάνονται μέτρα κάτω από μία συγκεκριμένη στόχευση και μελέτη. Ένα άλλο παράδειγμα είναι Κοζάνη στην περιοχή τη δική μας, όπως και η ίδια η πόλη της Λάρισας.
Ένα άλλο ζήτημα ήταν οι νέοι οδηγοί των δεκαεπτά (17) ετών, όταν θα επιχειρούν να αποκτήσουν την εμπειρία με την παρουσία συνόδου. Και αυτό τέθηκε στην Επιτροπή. Νομίζω ότι ήταν ενθαρρυντική η άποψη των ανθρώπων ότι αυτό προετοιμάζει καλύτερα τους οδηγούς στο να έχουν μία εμπειρία όταν θα βγουν στους δρόμους. Μάλιστα, δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στη Χώρα μας, συμβαίνει κι αλλού.
Συνήθως, όταν ανεβαίνω στο Βήμα σε όλη την τετραετή θητεία μου, περιορίζομαι μόνο στο συγκεκριμένο αντικείμενο του νομοσχεδίου που συζητάμε. Σήμερα όμως προκλήθηκα πάρα πολύ από ανθρώπους οι οποίοι αμφισβητούν τα αυτονόητα.
Τρεις είναι οι βασικοί άξονες τους οποίους πρέπει να υπηρετεί κανείς για να μειώσει τα θανατηφόρα και τα βαριά τροχαία σε οποιαδήποτε Χώρα του κόσμου - αυτό λέει η επιστήμη. Το πρώτο είναι οι υποδομές. Στις υποδομές, λοιπόν, νομίζω, ότι το Υπουργείο παίρνει «άριστα». Έργα τα οποία λίμναζαν για πάρα πολλά χρόνια κάτω από συγκεκριμένες λογικές και πρακτικές εργολάβων - θα ξαναπώ, των «νταβατζήδων» – ολοκληρώθηκαν το 2017. Αυτά τα χρόνια που υπήρχε αυτή η εκκρεμότητα οι πολίτες ήταν αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν το δευτερεύον οδικό δίκτυο. Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην Επιτροπή ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι οι θάνατοι στους κλειστούς αυτοκινητοδρόμους είναι πολύ λιγότεροι από ό,τι στο δευτερεύον οδικό δίκτυο και από ό,τι μέσα στο αστικό περιβάλλον.
Κατά συνέπεια, η ολοκλήρωση αυτών των έργων – περίπου πεντακοσίων (500) χιλιομέτρων το 2017 - αντί του 2012 που είχαν όλα ημερομηνία ολοκλήρωσης - έχει δώσει και τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Όπως δηλ. από το 2000 μέχρι το 2010 είχαμε μία πολύ μεγάλη μείωση των θανατηφόρων τροχαίων λόγω της σταδιακής ένταξης της ΠΑΘΕ και της Εγνατίας Οδού, έτσι την τελευταία τετραετία με την ένταξη αυτών των δρόμων έχουμε μια αισθητή μείωση, παρά το γεγονός ότι αυξάνεται η κυκλοφορία στου ελληνικούς δρόμους περίπου στο 27%.
Εκείνο όμως που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης είναι το μέγεθος της ζημίας. Δεν είναι μόνο τα 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία πληρώσαμε επιπλέον σε τρία μόνο έργα, σύμφωνα με την έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου. Είναι η απώλεια που έχεις σε ανθρώπινες ζωές από τη χρήση στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα δρόμων ακατάλληλων, με το ανάλογο τεράστιο οικονομικό κόστος.
Άρα λοιπόν, είναι πολύ μεγαλύτερη η ζημία από το ονομαστικό 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ, το οποίο προκύπτει από την έκθεση την οποία έχουμε στη διάθεσή μας και την οποία έχω καταθέσει σε προηγούμενη ομιλία μου.
Έτσι λοιπόν, ερμηνεύονται πολλά ζητήματα, γιατί έμειναν πίσω τα μεγάλα έργα και πως χρεοκόπησε αυτή η χώρα.
Τώρα, αναγκαστικά θα κάνω κι ένα πολιτικό σχόλιο.
Προχθές μόλις, ο κ. Τσουκάτος* ομολόγησε ότι 16 δισεκατομμύρια δραχμές (16.000.000.000), χρησιμοποιήθηκαν μόνον σε έναν χρόνο, εννοείται προς όφελος του ΠΑΣΟΚ και σε βάρος των άλλων κομμάτων. Δεν είναι όμως μόνο αυτό το νούμερο, αφενός μεν δημιουργεί τρομερή εντύπωση η σιγή ιχθύος της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί άραγε δε βγαίνει να το καταγγείλει;;;
Αφετέρου, υπάρχει και μία άλλη διάσταση . Αυτά τα χρήματα δόθηκαν , όχι από κάποιους αφελείς, είχαν προφανώς όφελος το οποίο προσδοκούσαν. Η πραγματικότητα λέει ότι η πρόσβαση σε χρήματα αυτού του είδους δημιουργεί «κέρδη» σ’ αυτούς που λαδώνουν από δέκα έως εκατό φορές του ύψους της «χορηγίας». Δηλαδή, αν τα 34,5 εκατομμύρια ευρώ πολλαπλασιαστούν επί δέκα ή επί εκατό (345 ή 3.450 εκ. ευρώ)– έτσι λένε οι ειδικοί- αντιλαμβάνεστε το μέγεθος της ζημίας - επί σειρά ετών, κάθε χρόνο - που συνέβαινε στην πατρίδα μας.
Αυτά τα χρήματα λοιπόν έλειψαν από όλες τις δράσεις του Ελληνικού Δημοσίου που αφορούσαν στην προστασία των πολιτών και στην οικονομία.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Αθήνα 20.02.2012 Ουρσουζίδης Ν. Γιώργος
Βουλευτής Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ
