Γράφει ο Χρήστος Βοργιάδης
Μαγικές εικόνες, τοπία που θα ζήλευε και ο καλύτερος καλλιτέχνης , υπέροχοι πίνακες ζωγραφικής μια πινελιά της φύσης, δράσεις, φωτογραφίσεις, πόλος έλξης πολλών επισκεπτών, αποτελούν οι ανθισμένες ροδακινιές και νεκταρινιές του κάμπου της Βέροιας.
Ποιοι όμως βρίσκονται πίσω από αυτό το αριστούργημα της φύσης;
Άνθρωποι του μόχθου, πρωταγωνιστές της υπαίθρου, βιοπαλεστές αγρότες!
Τα επόμενα χρόνια θα παρουσιάζεται αυτός ο πανέμορφος πίνακας ζωγραφικής του κάμπου της Βέροιας;
Όταν οι παραγωγοί με τις φυτεύσεις εκατοντάδων χιλιάδων δέντρων και την καλλιέργεια της ροδακινιάς και νεκταρινιάς, πωλούν τους καρπούς κάτω από το κόστος παραγωγής, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα στραφούν (το πράττουν ήδη) σε άλλες καλλιέργειες που θα τους αποφέρουν κέρδη και δεν θα κάνουν τους ήρωες όπως συνηθίζουν τα τελευταία 20 χρόνια.
Και τι συμβαίνει όταν το ροζ ειδυλλιακό τοπίο γίνεται πράσινο και φαίνονται οι καρποί αυτών των υπέροχων ανθών και χάνεται πλέον το πανέμορφο φαινόμενο για το οποίο μιλούν αλλά και θαυμάζουν όλοι;
Τότε τη θέση των χαμόγελων παίρνουν τα σκυθρωπά πρόσωπα των παραγωγών!
Τότε αρχίζει η «φαρσοκωμωδία» , η οποία μετατρέπεται σε «δράμα», και ολοκληρώνεται σε «θρίλερ» ενός σίριαλ αρκετών επεισοδίων μέσα στο κατακαλόκαιρο, με The End γνωστό, με χιλιάδες θεατές, αλλά και σεναριογράφους πάντοτε τους ίδιους όπως και το σενάριο, το οποίο δεν αλλάζει ποτέ και οδηγεί στη φτωχοποίηση των ανθρώπων που εργάστηκαν και ξοδεύτηκαν για να γίνει ο κάμπος ροζ, και κατά συνέπεια έχοντας αρνητικό πρόσημο και στην οικονομία της πόλης , με τους κλάδους της τοπικής οικονομίας να συμπαρασύρονται και να πλήττονται, αλλά και τους πολίτες καταναλωτές οι οποίοι βλέπουν στα ράφια τα προϊόντα που συλλέγονται σε απόσταση πέντε , δέκα ή ακόμη και εξήντα χιλιομέτρων, να πωλούνται σε τιμές απαγορευτικές, ακόμη και 10 φορές(0,35 ευρώ / κιλό – 3,5 ευρώ / κιλό πάνω της τιμής που λαμβάνει ο παραγωγός.
Τότε διαδραματίζεται σιωπηλά ένα διαφορετικό «έργο» , δίχως την ανάλογη δημοσιότητα των ανθισμένων ροδακινιών και νεκταρινιών , με την πολιτεία να τηρεί σιγή ιχθύος , κάνοντας τα στραβά μάτια, όλα στο βωμό της αισχροκέρδειας ορισμένων λίγων και εις βάρος , παραγωγών και καταναλωτών.
Η παντελής απουσία ελέγχων στην αγορά , επιτρέπει την ανεξέλεγκτη δράση των μεσαζόντων ,δημιουργώντας τεράστιες αποκλίσεις στις τιμές από το χωράφι στο ράφι, με «θύματα», παραγωγούς και καταναλωτές.
Συχνό φαινόμενο επίσης, πάλι υπό την ένοχη ανοχή των εκάστοτε κυβερνήσεων , οι «ανοιχτές» τιμές αγοράς των αγροτικών προϊόντων από τους παραγωγούς, ένα συμβάν που πανευρωπαϊκά, ίσως μόνο στη χώρα μας , τα τελευταία χρόνια παίρνει σάρκα και οστά , με ζημιωμένο φυσικά και πάλι τον παραγωγό.
Εν κατακλείδι , γίνεται αντιληπτό, ότι οι όμορφοι πίνακες ζωγραφικής , δημιουργία των ανθρώπων της γης και την πινελιά της φύσης, αυτό το όμορφο φαινόμενο των ανθισμένων ροδακινιών, φέρει χαμόγελα για 15 μέρες σε όσους το επισκέπτονται, το βλέπουν , το θαυμάζουν.
Ποιος όμως συμπονεί και νοιάζεται για τους πρωταγωνιστές της υπαίθρου που εφοδιάζουν την αγροδιατροφική αλυσίδα και κλαίνε με μαύρο δάκρυ 365 μέρες…..για όλα όσα προαναφέραμε, καθώς κερδίζουν όλοι οι άλλοι (κράτος, βιομήχανοι, έμποροι, μεσάζοντες κ.α.) και οι μοναδικοί χαμένοι είναι αυτοί.
The End στον εμπαιγμό και την αισχροκέρδεια εις βάρος των παραγωγών και καταναλωτών.
The End στο φαινόμενο μαρασμού του αγροτικού κόσμου.
Με την ευχή όλων για happy end, αποδίδοντας καρπούς κέρδους οι ανθισμένες ροδακινιές και σε αυτούς που μοχθούν και ιδρώνουν , τους αγρότες!
