Αναφορά με πληροφορίες για σωστή άρδευση, λίπανση και αραίωμα των καρπών το οποίο συνεχίζεται με εντατικούς ρυθμούς σε ροδακινιές και νεκταρινιές.

Άρδευση

Η ροδακινιά είναι δένδρο απαιτητικό σε νερό καθ' όλη τη βλαστική περίοδο, κυρίως όμως από την περίοδο σκλήρυνσης του πυρήνα (ενδοκάρπιου) μέχρι της ωρίμασης του καρπού. Η έλλειψη νερού κατά την περίοδο αυτή επηρεάζει αρνητικά το μέγεθος και την ποιότητα των ροδάκινων, ως και την παραγωγή, τόσον κατά την τρέχουσα περίοδο, όσον και για την επόμενη χρονιά, γιατί μειώνει το μήκος της βλάστησης και εξασθενεί το δένδρο. Συνήθως χρειάζεται, για να καλύψει επαρκώς τις ανάγκες της σε νερό, περίπου 300-350 m³ νερό ανά στρέμμα κάθε χρόνο. Το υπερβολικό πότισμα, κυρίως σε εδάφη, που δεν αποστραγγίζονται καλά, ενδέχεται να προκαλέσει ζημιά στο ριζικό σύστημα των δένδρων και για αυτό θα πρέπει να αποφεύγεται. Επίσης προκαλεί χλώρωση στα φύλλα και φυλλόπτωση. Σχετικά με τη συχνότητα των ποτισμάτων θα πρέπει αυτά να γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ώστε η υγρασία του εδάφους να διατηρείται κατά το δυνατό στο επίπεδο της υδατοϊκανότητάς του. Όσον αφορά τον τρόπο ποτίσματος, αυτό μπορεί να γίνει με κατάκλυση, αυλάκια, στάγδην και με μικρούς εκτοξευτήρες γύρω από τον κορμό των δένδρων (πότισμα σπρέϋ). Δε συνιστάται η τεχνική διαβροχής πάνω από τα δένδρα, γιατί ευνοεί τη σκωριόχρωση, το σχίσιμο του φλοιού των καρπών και τη μονίλια.^[1]

Λίπανση

Η ροδακινιά είναι απαιτητική σε ανόργανα θρεπτικά στοιχεία και κυρίως σ' άζωτο και κάλι. Το είδος και η ποσότητα του λιπαντικού στοιχείου εξαρτάται απ' τον τύπο του εδάφους και τη γονιμότητα του, την κατασκευή και την περιεκτικότητα του σε χούμο, απ' τις κλιματικές συνθήκες κι άλλους παράγοντες. Συνήθως όμως λαμβάνεται υπόψη το μήκος της επάκριας βλάστησης του προηγούμενου χρόνου και η παραγωγή, προκειμένου να καθοριστεί η ποσότητα παροχής των λιπαντικών στοιχείων. Δένδρα με μεγάλη καρποφορία, ή δένδρα με αραιό, η ελαφρά χλωρωτικό φύλλωμα χρειάζονται αυξημένες ποσότητες λίπανσης. Η εμπειρική λίπανση κατά στρέμμα είναι της τάξης 15-20 μονάδες για το άζωτο (σαν θειϊκή αμμωνία 75-100kg λιπάσματος), 5-6 μονάδες για το φώσφορο (σαν υπερφωσφορικό 25-30kg λιπάσματος) και 15-20 μονάδες για το κάλι (σαν θειικό κάλι 30-40 kg λιπάσματος) και κάθε 2 χρόνια για το φώσφορο και κάλι, όταν τα εδαφικά αποθέματα είναι ανεπαρκή. Η προσθήκη των λιπαντικών στοιχείων συνιστάται να γίνεται χρονικά, όπως στη βερυκοκκιά. Οι ανάγκες της ροδακινιάς σε θρεπτικά στοιχεία μπορεί να προσδιοριστούν επαρκώς μ' ανάλυση φύλλων, αν και διάφοροι παράγοντες μπορεί να επηρεάσουν την περιεκτικότητα του φύλλου σε κάποιο στοιχείο. Η σύσταση των φύλλων κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου ποικίλλει σημαντικά. Η πιο κατάλληλη περίοδος για την παραλαβή φύλλων, για ανάλυση, είναι ο μήνας Ιούλιος. Ως πιο κατάλληλα για δειγματοληψία φύλλα είναι τα φύλλα της βάσης μέχρι τα μέσα του βλαστού, που έχουν εκπτυχθεί πλήρως, γιατί δίνουν πιο σταθερές τιμές.

Η ανάλυση εδάφους έχει πολύ μικρή σημασία στον προσδιορισμό των αναγκών της ροδακινιάς σε θρεπτικά στοιχεία. Όπως και στην δαμασκηνιά παρατηρούνται και στην ροδακινιά φαινόμενα τροφοπενιών. Για να αναγνώσετε αναλυτικά τα φαινόμενα τροφοπενιών στην ροδακινιά, επειδή ισχύει ακριβώς το ίδιο με τη δαμασκηνιά, παρακαλούμε αναγνώστε τον παρακάτω σύνδεσμο:

Λίπανση δαμασκηνιάς^[1]

Αραίωμα καρπών

Το αραίωμα των καρπών της ροδακινιάς είναι αναγκαίο, γιατί βελτιώνει το μέγεθος και την ποιότητα των καρπών, κυρίως, όταν το δένδρο έχει μεγάλο φορτίο. Ο βαθμός αραιώματος των καρπών εξαρτάται κάπως απ' το δυνητικό μέγεθος του ώριμου καρπού μιας συγκεκριμένης ποικιλίας. Γενικά, όσο μικρότερο είναι το κανονικό μέγεθος του καρπού κατά την ωρίμαση, τόσο πιο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η απόσταση μεταξύ των καρπών, που αφήνονται επί του βλαστού. Η κατάλληλη όμως απόσταση αραιώματος μερικώς εξαρτάται και απ' τη φυλλική επιφάνεια κατά καρπό και τη ζωηρότητα του δένδρου. Συνήθως απαιτούνται περίπου 35 υγιή, μέσου μεγέθους πράσινα φύλλα για την παραγωγή ενός καρπού καλού μεγέθους και καλής ποιότητας. Κατά το αραίωμα των καρπών, πρέπει να αφήνεται μόνον ένας καρπός σε κάθε 15-20cm επί του βλαστού. Αν και το αραίωμα αυτό είναι αυστηρό και ακριβό, πρέπει να ενθυμούμεθα ότι οι μικροί καρποί δύσκολα διατίθενται στο εμπόριο. Επίσης το αραίωμα διευκολύνει τη συγκομιδή των καρπών και μειώνει τον κίνδυνο σπασίματος των κλάδων, που φέρουν μεγάλο φορτίο. Οι πρώιμες ποικιλίες, που έχουν την τάση να υπερκαρποφορούν, πρέπει να αραιώνονται καλά, πριν από την φυσική καρπόπτωση του Ιουνίου, γιατί έτσι το μέγεθος των καρπών αυξάνει σημαντικά και η ωρίμαση - επιταχύνεται. Οι πρώιμες ποικιλίες έχουν πολύ μικρότερη περίοδο ανάπτυξης του καρπού τους απ' ότι οι όψιμες. Το πρώιμο αραίωμα των καρπών στις πρώιμες ποικιλίες δεν αυξάνει μόνο το μέγεθος των καρπών, αλλά και την ποσότητα της νεαρής βλάστησης και του μεγέθους των φύλλων. Αν το αραίωμα πολλών πρώϊμων ποικιλιών καθυστερήσει πολύ μετά την έναρξη σκλήρυνσης του πυρήνα, το τελικό μέγεθος του καρπού δε θα αυξηθεί σημαντικά. Αυτό επισυμβαίνει κυρίως, όταν κατά την αρχή της βλαστικής περιόδου και κατά τη συγκομιδή επικρατούν ξηρικές καιρικές συνθήκες.

Στις μεσοπρώϊμες και όψιμες ποικιλίες το αραίωμα πρέπει να γίνεται αμέσως μετά τη φυσική καρπόπτωση του Ιουνίου, κατά το οποίο θα πρέπει να αφαιρούνται οι μικρότεροι και ελαττωματικοί καρποί. Πειραματικά δεδομένα, που αφορούν την ποικιλία Elberta έχουν δείξει ότι, αν η καρπόδεση είναι μέτρια και η καρπόπτωση του Ιουνίου είναι μέτρια μεγάλη και το πραίωμα γίνει αμέσως μετά την καρπόπτωση του Ιουνίου, συνήθως συμβάλλει στην παραγωγή καρπών καλού μεγέθους και χρώματος. Αν όμως το αραίωμα καθυστερήσει και γίνει κατά την περίοδο σκλήρυνσης του πυρήνα ή και αργότερα μέχρι την έναρξη της τρίτης περιόδου αύξησης του καρπού, συνεχίζει να έχει θετική επίδραση στην τελική αύξηση του μεγέθους του καρπού. Καλό είναι, κατά το αραίωμα, να λαμβάνεται υπόψη, εκτός απ' τη συγκεκριμένη απόσταση (15-20cm), που πρέπει να αφήνεται από καρπό σε καρπό επί του βλαστού, η φυλλική επιφάνεια, η ζωηρότητα και η παραγωγική ικανότητα του δένδρου. Μετά από έναν ανοιξάτικο παγετό, μερικές φορές, τα μόνα άνθη που επιβιώνουν είναι εκείνα που βρίσκονται στη βάση των επάκριων βλαστών του δένδρου. Όταν αυτό επισυμβεί, οι καρποί δεν αραιώνονται, και αν ακόμα ο ένας καρπός αγγίζει τον άλλο, γιατί η φυλλική επιφάνεια είναι επαρκής γι’ όλους τους καρπούς.

Το αραίωμα των καρπών μπορεί να γίνει με το χέρι, με κλάδεμα (αφαίρεση βλαστών) κατά τη χειμερινή περίοδο ή κατά την άνθηση (σε παγετοπληκτες περιοχές), με ειδικά κοντάρια μήκους 1,3 έως 2,6 μέτρων ή και μακρύτερα, με δονητές και με χημικά μέσα. Το αραίωμα των καρπών με το χέρι, αν και είναι ο ακριβότερος τρόπος αραιώματος, είναι όμως και ο καλύτερος. Στη χώρα μας συνηθίζεται το αραίωμα να γίνεται με το χέρι. Οι τρόποι αραιώματος με κλάδεμα, με κοντάρια και δονητές εφαρμόζονται κυρίως στις ΗΠΑ, Αυστραλία και Ν. Αφρική, αλλά δεν είναι πολύ αποτελεσματικοί και χρειάζεται να γίνει συμπληρωματικό αραίωμα με το χέρι. Τα χημικοαραιωτικά (άλλα αποτελεσματικά κατά την άνθηση και άλλα επί των αναπτυσσόμενων καρπών) μπορεί να χρησιμοποιηθούν για αραίωμα των καρπών της ροδακινιάς κάτω υπό ειδικές συνθήκες. Αλλά το καθένα χωριστά δε δίνει σταθερά αποτελέσματα. Τα πιο πολλά προκαλούν χλώρωση στα φύλλα και μερικά φυλλόπτωση στις συνιστώμενες αποτελεσματικές δόσεις. Συνεπώς το χημικό αραίωμα, με τα σημερινά δεδομένα, δε συνιστάται για τη ροδακινιά.

gaiapedia.gr

Σύμφωνα με πληροφορίες της Ημαθιώτικης Γης η ποικιλία κερασιών με την ονομασία Burlat σε περιοχές της Ισπανίας πωλείται μεταξύ 1,70 και 2 ευρώ ανά κιλό, ενώ στα βερίκοκα οι τιμές κυμαίνονται περίπου στα 60 λεπτά ανά κιλό.

Στα ροδάκινα και τα νεκταρίνια οι αρχικές τιμές οι οποίες ήταν αυξημένες σε σχέση με πέρυσι, μειώθηκαν λόγω κυρίως της αυξημένης προσφοράς αλλά και της κακής ποιότητας(δυσμενείς καιρικές συνθήκες).

Η  τιμή των κιτρινόσαρκων νεκταρινιών κυμαίνεται από 65 λεπτά έως και 1,30 ευρώ ανά κιλό ενώ τα λευκόσαρκα μεταξύ 95 λεπτών και 1,40 ευρώ ανά κιλό.

Για τα πλακέ ροδάκινα από ότι μας έχουν πει κυμαίνονται περίπου στα 2 ευρώ ανά κιλό.

Η τιμή των κερασιών ορισμένων ποικιλιών στην αγορά και σύμφωνα πάντα με πληροφορίες μας, παραμένει σταθερή και κυμαίνεται μεταξύ 4 και 5 ευρώ ανά κιλό , ανάλογα με το μέγεθος.

Πολυτάλανη η αγροτιά και φυσικά χτυπημένη απ όλες τις μεριές....

Όπως βλέπουμε το τελευταίο διάστημα, οι καιρικές συνθήκες σε αρκετές περιοχές της χώρας μας διέλυσαν ολοκληρωτικά το βιος των ανθρώπων. Πλημμύρες, συνεχιζόμενες βροχοπτώσεις, χαλαζοπτώσεις, ισοπέδωσαν στο πέρασμά τους στάρια και ψυχανθή, καλαμπόκια και βαμβάκια, και διέλυσαν στο παρά πέντε ροδάκινα-νεκταρίνια και κάθε άλλο φρούτο που ήταν μια ανάσα πριν την συγκομιδή.

Και ο ΕΛΓΑ απών.

Αναφέρεται από παράγοντες του ΕΛΓΑ ότι μπορεί να ανοίξει το σύστημα που αφορά τις επανασπορές από έντονα καιρικά φαινόμενα (σε ότι αφορά την βαμβακοκαλλιέργεια). Αυτό το πρόβλημα είναι έντονο ιδίως στο νομό Σερρών. Ας πούμε ότι οδηγούμεθα σε επανασπορά. Πότε θα γίνει αυτή;

Μπαίνει Ιούνιος σε λίγες μέρες. Χαμένος κόπος η επανασπορά στο βαμβάκι αυτή την περίοδο. "Αν πάει καλά ο καιρός καλοκαίρι και φθινόπωρο, ίσως μαζευτούν κοντά στα Χριστούγεννα", κάνουν λόγο παραγωγοί των Σερρών, αν ακολουθήσουν την αιτιολογία του ΕΛΓΑ και σπείρουν μέσα στο επόμενο 10ήμερο. "Ούτε τα έξοδα του σπόρου δεν θα βγουν με το να κάνουμε αυτή την ενέργεια" αναφέρουν χαρακτηριστικά. 

Αλλά και κάποιες δενδρώδεις καλλιέργειες δεν πάνε πίσω. Ζημιές, ιδίως σε ροδάκινα, από χαλαζοπτώσεις, παρατηρήθηκαν και στην περιοχή της Ημαθίας. "Απ' αυτά περιμέναμε να ζήσουμε, και ένα βήμα πριν τη συγκομιδή μάς τα χάλασε όλα...οι ζημιές πάνω από 80%", κάνει λόγο ροδακινοπαραγωγός από την ευρύτερη περιοχή της Ημαθίας.

Και εδώ και πάλι ο ΕΛΓΑ απών.

Όμως, ο Έλληνας αγρότης, περικυκλωμένος μέσα σ ένα πολυδαίδαλο και παθογενές σύστημα, να εξακολουθεί να πληρώνει ΕΛΓΑ, για ασφάλιση της παραγωγής του.....κι όταν παρίσταται ανάγκη να επιτελέσει ο οργανισμός αυτός το έργο του...κοιτώντας τον ουρανό και περιμένοντας και φωνάζοντας και ελπίζοντας για το "μάνα εξ ουρανού"...απών ο ΕΛΓΑ.

"Βαλλόμεθα πανταχόθεν" σ' αυτή την ταλαίπωρη χώρα...από όλους κι απ' όλα. Η "Βαριά Βιομηχανία" ετούτης της χώρας, κρούει το καμπανάκι του κινδύνου ότι αν δεν αλλάξει άρδην αυτή η κατάσταση, χτυπάει η "ώρα μηδέν".....που δεν έχει επιστροφή.

Έστω και την ύστατη στιγμή, οι ιθύνοντες και οι υπεύθυνοι των Υπουργείων και των φορέων-οργανισμών που (λένε) ότι "νοιάζονται" και "αγωνιούν" και "παράγουν έργο" για τον αγροτικό τομέα....ας δώσουν μια χείρα βοηθείας....κάλλιο αργά παρά ποτέ....έστω και τώρα κάτι θα είναι...

Άρθρο του Θωμά Χανή   (Φοιτητής στο Τμήμα Αγροτικής Αναπτύξης του ΔΠΘ (ΑΕΙ) Ορεστιάδας)

Σε εξαιρετική χρονιά για το ελληνικό ελαιόλαδο αναμένεται να εξελιχθεί το 2018, καθώς μετα την περσινή μέτρια σοδειά, η φετινή εκτιμάται ότι θα είναι καλύτερη κι ότι θα ανεβάσει τον πήχη τόσο στην παραγωγή, όσο και στις εξαγωγές του ελληνικού "υγρού χρυσαφιού", το οποίο θα πρέπει να πωλείται σαν "premium" προϊόν, όπως επισήμανε στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ- ΜΠΕ, "Πρακτορείο 104,9 FM" ο Γιώργος Οικονόμου, γενικός διευθυντής του Συνδέσμου Βιομηχανιών και Τυποπoιητών Ελαιολάδου.
"Είμαστε περίπου στους 280.000 τόνους, είναι μια πολύ καλή χρονιά, ελπίζω να καταφέρουμε να συνεχιστούν τα θετικά στοιχεία και στις εξαγωγές μας, οι οποίες έχουν μια αυξητική τάση τα τελευταία χρόνια" τόνισε ο κ.Οικονόμου, ενώ ως προς τις εξαγωγές ανέφερε: "Προ 15ετίας ήμασταν στους 15.000 τόνους και πλέον έχουμε διπλασιασμό στους 30.000 με 35.000 τόνους. Όλα τα θετικά μηνύματα μάς κάνουν να είμαστε ακόμη πιο αισιόδοξοι, ενώ ελπίζουμε πως θα κερδίσουμε ένα επιπλέον 3%- 5%, κάτι που είναι συνάρτηση και της διαμόρφωσης των τιμών από τις υπόλοιπες χώρες παραγωγής όπως η Ισπανία, η Τυνησία και η Τουρκία, καθώς νέες χώρες μπαίνουν διαρκώς στην παραγωγή ελαιολάδου" εξηγεί.
Καθώς δε οι ελληνικές εταιρίες αναζητούν μεγαλύτερα έσοδα, κύρια από τις εξαγωγικές τους προσπάθειες, ο κ.Οικονόμου τόνισε πως γίνονται συγκεκριμένες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. "Αυτό προϋποθέτει και κάποιες ενέργειες από την πλευρά μας, για να το κάνουμε γνωστό, να αυξήσουμε την αναγνωρισιμότητα του. Και αυτό δεν αφορά μόνο το ελαιόλαδο. Θα πρέπει να το δούμε συνολικά με όλα τα προϊόντα, έτσι ώστε η φήμη των ελληνικών τροφίμων να γίνει εφάμιλλη με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και την ανώτερη γεύση που διαθέτουν και τα θρεπτικά συστατικά τους" τόνισε, προσθέτοντας πως η σύγχρονη επιλογή για το ελληνικό ελαιόλαδο είναι συγκεκριμένη. "Δεν θα πρέπει να πωλείται σαν ένα απλό ελαιόλαδο, αλλά σαν premium γιατί το αξίζει, όμως αυτό προϋποθέτει παράλληλα και μια εθνική στρατηγική" ανέφερε και ως χαρακτηριστικό παράδειγμα θετικού momentum έθεσε τα δεκάδες διεθνή βραβεία που κέρδισαν πρόσφατα ελληνικά προϊόντα σε διαγωνισμούς όπως ο Διεθνής Διαγωνισμός Ελαιολάδου της Νέας Υόρκης («New York International Olive Oil Competition - NYIOOC»), όπου Ελληνες παραγωγοί απέσπασαν 54 βραβεία.  

Οι βραβεύσεις ανοίγουν πόρτες στις διεθνείς αγορές

"Είμαστε χαρούμενοι για τη βράβευση των ελληνικών ελαιολάδων, ήταν μια διάκριση που την αξίζουν τα ελληνικά ελαιόλαδα, πολλά από τα οποία αποτελούν προσπάθειες και μικρών τυποποιητών" σχολιάζει, ενώ τόνισε πως το ελληνικό ελαιόλαδο διαρκώς βελτιώνει την ποιότητα του. "Δεν το αφήνουμε στη τύχη του, έχουν δρομολογηθεί προσπάθειες συλλογικές, που  ξεκινούν από το χωράφι και φτάνουν μέχρι και την όμορφη συσκευασία, που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να κερδίζει σημαντικά μερίδια στις ξένες αγορές" αναφέρει για να συμπληρώσει πως τα ελληνικά ελαιόλαδα επιδιώκουν, μέσα και από τις διακρίσεις τους σε διεθνείς διαγωνισμούς "να αποκτήσουν ένα διαβατήριο για τη διεθνή αγορά".
Κατά τον κ.Οικονόμου, όλες οι παραπάνω προσπάθειες έχουν αποτέλεσμα, που αντικατοπτρίζεται και στην αύξηση των εξαγωγών τυποποιημένου ελαιολάδου. "Επί χρόνια το ελαιόλαδο μας το καρπώνονταν άλλες χώρες, οι οποίες δημιουργούσαν προσμείξεις για να βελτιώσουν τις ποιότητες των δικών τους ελαιολάδων" και σημειώνει πως ο στόχος του κλάδου είναι η επώνυμη παρουσία "έτσι ώστε να έχουμε μια προστιθέμενη αξία στο προϊόν".
Μια προστιθέμενη αξία που συνδέεται και με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικής της ελληνικής πρωτογενούς παραγωγής. "Εμάς αυτό που μας διαφοροποιεί, είναι και το ανάγλυφο του εδάφους που δεν μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε μηχανικό τρόπο συλλογής, κάτι που έχει το μειονέκτημα του υψηλού κόστους. Θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο διάθεσης, γιατί όταν το κόστος παραγωγής είναι υψηλό λόγω του μικρού κλήρου, δεν έχουμε τις οικονομίες κλίμακας που έχουν οι μεγάλες χώρες. Το συγκριτικό μας πλεονέκτημα είναι μόνο η ποιότητα και οι προσπάθειες στοχεύουν σε πολύ συγκεκριμένα τμήματα του λιανεμπορίου όπως ντελικατέσεν, ανθρώπους που μπορεί να εκτιμήσουν την υπεραξία που μπορεί να έχει ένα ελαιόλαδο που έχει παραχθεί με την προσοχή, την αγάπη και το μεράκι του παραγωγού και του μεταποιητή" καταλήγει ο κ.Οικονόμου.

Σωτήρης Κυριακίδης

ΑΠΕ-ΜΠΕ