Τις τελευταίες ημέρες διαπιστώνονται μεγάλα προβλήματα στη διακίνηση του συμπύρηνου ροδάκινου και έχω γίνει δέκτης πολλών ενστάσεων. Την ίδια ώρα υπήρξαν και διάφορες ανακοινώσεις.

Είναι αλήθεια ότι την περίοδο αυτή, δηλαδή στην κορύφωση της Κατερίνα, η προσφορά α’ ύλης ξεπερνά τις δυνατότητες μεταποίησης. Είναι πρόθεση της βιομηχανίας να απορροφήσει το σύνολο της παραγωγής και για αυτό έχει γίνει μεγάλη αποθεματοποίηση (ψυγεία).

Επειδή όμως πολλοί αναφέρονται στην Ε.Κ.Ε., θέλω να ξεκαθαρίσω τα παρακάτω:

• Εξακολουθώ να υποστηρίζω την από 20/12/21 δήλωσή μου, ότι τα 0,33-0,35 ευρώ ανά κιλό προϊόντος μπορούν να θεωρηθούν μια δίκαιη τιμή για όλα τα ποιοτικά ροδάκινα (μέγεθος, χρώμα κλπ.)
• Ο χαρακτηρισμός της ποιότητας που παραλαμβάνουν οι βιομηχανίες είναι αποκλειστικά θέμα των συναλλασσόμενων. Δηλαδή, της συγκεκριμένης βιομηχανίας που κάθε φορά αγοράζει και του αντίστοιχου πωλητή (συνεταιρισμός, έμπορος κλπ.)
• Τα πράγματα έφτασαν σε αυτή την κατάσταση λόγω της αδυναμίας ΟΛΩΝ των εμπλεκόμενων (παραγωγοί-βιομηχανία-Πολιτεία) να δημιουργήσουν ένα οργανωμένο πλαίσιο διαχείρισης του συμπύρηνου
• Τέλος, όπως επανειλημμένα έχω δηλώσει, είναι απόλυτη αναγκαιότητα να επιτευχθεί επιτέλους η οργάνωση του συνόλου των παραγωγών μέσω Ομάδων Παραγωγών, ώστε να μπει ένα τέλος στο φαύλο καθεστώς των στεκιών και των μεσαζόντων το οποίο ούτε η Πολιτεία δε μπόρεσε να ελέγξει

Κωνσταντίνος Αποστόλου

Πρόεδρος

Μηνύματα διαμαρτυρίας έρχονται από όλες τις περιοχές της Κεντρικής Μακεδονίας, όπου ξεκίνησε η συγκομιδή συμπυρήνων ροδακίνων, για απαράδεκτες πρακτικές που αρχίζουν να εφαρμόζουν ορισμένες βιομηχανίες κονσερβοποίησης.

Σε μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για τους Αγρότες, οι οποίοι πλήττονται από την κλιματική αλλαγή, την αύξηση του κόστους των καυσίμων, των φυτοφαρμάκων, των λιπασμάτων, του εργατικού κόστους αλλά και την έλλειψη εργατικών χεριών, θα περίμενε κανείς μία υπεύθυνη και αλληλέγγυα στάση της βιομηχανίας.

Δυστυχώς όμως ορισμένες βιομηχανίες δεν στέκονται στο ύψος των ευθυνών τους και αντιμετωπίζουν τους Αγρότες με περιφρόνηση, αδιαφορώντας για την αξιοπρέπειά τους και την ανάγκη της επιβίωσής τους.

Οι τιμές που ανακοινώθηκαν για την πρώτη ύλη από την Ένωση Κονσερβοποιών Ελλάδος (Ε.Κ.Ε.) και που προσδιορίζονταν από 0,33 έως 0,35 € το κιλό κλάση Ι (κονσέρβα), πέρα του ότι εκφράστηκαν αμφιβολίες για το εάν καλύπτουν το διαμορφωμένο κόστος παραγωγής, καταγγέλλεται ότι ήδη αρχίζουν να καταστρατηγούνται με διάφορα τεχνάσματα.

Ταυτόχρονα οι τιμές πώλησης της κομπόστας που προσφέρθηκαν στην Διεθνή αγορά ήταν χαμηλές, ενώ θα έπρεπε να είναι υψηλότερες εάν όχι ίδιες με τις περσινές και μάλιστα χωρίς να υπάρχουν ανταγωνιστές από άλλες χώρες.

Και τίθεται το ερώτημα, υπήρχε κανένας λόγος η βιομηχανία να πουλήσει τη φετινή χρονιά πιο φτηνά σε σχέση με πέρσι και να επιδιώκει τώρα να πληρώσει τις λάθος εμπορικές της πρακτικές και «την χασούρα» ο αγρότης;

Εκτιμούμε, ότι οφείλει η βιομηχανία να απαντήσει για ποιο λόγο κάνει δώρα στις ξένες αλυσίδες Σούπερ Μάρκετ σε βάρος του εαυτού της, αλλά κυρίως σε βάρος των Ελλήνων Αγροτών.

Και οφείλει να απαντήσει εάν η πολιτική αυτή που εφαρμόζεται από ορισμένους Επιχειρηματίες, είναι υπεύθυνη Εθνική πολιτική, φιλοαγροτική πολιτική ή ανεύθυνη πολιτική και επικίνδυνη.

Ένα όμως είναι   ξεκάθαρο ότι η   πολιτική αυτή   πρέπει να σταματήσει ΤΩΡΑ.

Και πρέπει πλέον σε θεσμικό επίπεδο μεταξύ βιομηχανίας και πρωτογενούς παραγωγικού μηχανισμού, να συμφωνούνται στρατηγικές, να διεξάγονται διαπραγματεύσεις, να προστατεύονται τα συμφέροντα όλων των πλευρών και να πορευόμαστε συντεταγμένα και πάνω απ’ όλα σεβόμενοι την αξιοπρέπεια, τον κόπο του αγρότη αλλά και το Εθνικό συμφέρον.

Ταυτόχρονα θα πρέπει άμεσα να σταματήσουν οι βιομηχανίες να χρηματοδοτούν και να προμηθεύονται πρώτη ύλη από τα λεγόμενα «στέκια», τα οποία είναι κέντρα παρατυπιών, φοροδιαφυγής και υπονόμευσης της νόμιμης διάθεσης του προϊόντος και του προγραμματισμού της παραγωγής.

Η Εθνική Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών ( ΕΘ.Ε.Α.Σ.) αναλαμβάνοντας τις θεσμικές της ευθύνες που απορρέουν από τον ιδρυτικό νόμο, ζητά από την Ένωση Κονσερβοποιών Ελλάδος ( Ε.Κ.Ε.) την έναρξη διαπραγματεύσεων έτσι ώστε να προχωρήσει διεπαγγελματική συμφωνία που θα κατοχυρώνει και τις δύο αντισυμβαλλόμενες πλευρές, θα αντιμετωπίζει τις διαμορφωμένες συνθήκες αγοράς και κόστους και θα εγκαθιστά συνεργασία που θα εγγυάται την επιβίωση συνολικά του κλάδου και κυρίως της αδύναμης πλευράς του Έλληνα Αγρότη.

Γράφει ο Χρήστος Βοργιάδης

Ελλείψει εργατικών χεριών , με κόστος παραγωγής και κόστος ζωής δίχως προηγούμενο, με την κλιματική αλλαγή να «χτυπάει» ακόμη μια χρονιά την παραγωγή, κάνοντας την εμφάνιση των άκαιρων και έντονων βροχοπτώσεων τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο, να μοιάζουν με εφιάλτη για χιλιάδες ροδακινοπαραγωγούς και βερικοκοπαραγωγούς, καθώς, όχι μόνο κατέστρεψαν την παραγωγή τους, αλλά και ο ΕΛΓΑ τους γυρίζει την πλάτη μη αποζημιώνοντας τους.

Η ροδακινοκαλλιέργεια άφηνε και συνεχίζει να αφήνει , θετικό αποτύπωμα στην οικονομία, τόσο σε τοπικό αλλά πολύ περισσότερο και σε εθνικό επίπεδο.

Έλα όμως, που τον έλεγχο του τιμονιού και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. τον έχουν ΟΧΙ αυτοί που παράγουν , ΟΧΙ αυτοί που ιδρώνουν και μοχθούν, ΟΧΙ αυτοί που πολλές φορές πεθαίνουν ακόμη και μέσα στα χωράφια τους, καθώς βιώνουν αντίξοες συνθήκες εργασίας με 37 και 40 βαθμούς κάτω από τον ήλιο, προσπαθώντας να συγκομίσουν τους καρπούς που όλο το χρόνο έδιναν άνιση μάχη (αυξήσεις στην ενέργεια, πετρέλαιο, φυτοφάρμακα, λιπάσματα, ημερομίσθια) να τα καταφέρουν, αλλά δυστυχώς ο έλεγχος είναι στα χέρια των βιομηχάνων, εμπόρων, μεσαζόντων.

Έτσι λοιπόν, πέραν των όποιων αστάθμητων και εξωγενών παραγόντων(Πόλεμος κ.α.) που επηρεάζουν αρνητικά την παραγωγή , δύσκολο κάνουν το έργο των αγροτών και οι διακοπές παραλαβής ροδάκινων, τα STOP των βιομηχάνων, την ώρα μηδέν για την παραγωγή, την περίοδο που συγκομίζονται αρκετές ποικιλίες μαζί(katherina, loadel, A37, A39, fortuna).

Συνέπεια των παραπάνω, να μην προλαβαίνουν οι παραγωγοί να συγκομίσουν τους καρπούς, με ότι συνεπάγεται αυτό για το εισόδημα τους, λαμβάνοντας πάντοτε υπόψιν και τις υπέρογκες αυξήσεις στο κόστος παραγωγής που τους καθιστά σε ακόμη πιο δυσχερή οικονομική κατάσταση.

Όλα αυτά, με την κυβέρνηση θεατή, τον ΥπΑΑΤ , αλλά και τους τοπικούς βουλευτές των ροδακινοπαραγωγικών νομών να τηρούν σιγή ιχθύος, αλλά και τη Διεπαγγελματική Πυρηνόκαρπων να επιλέγει τη σιωπή, γεγονός αναμενόμενο καθώς δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε ένας Αγρότης στα μέλη της, ενώ πριν κάποιους μήνες έβγαινε στο προσκήνιο με ανακοινώσεις(Δείτε ΕΔΩ) δίνοντας οδηγίες στους παραγωγούς για τις καλλιεργητικές φροντίδες.

Επίσης, απών «φωνάζουν» και οι συνεταιριστές αλλά και «συνδικαλιστές» που ασχολούνται με την εμπορία και διακίνηση.

Ο δε Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, θα έπρεπε ήδη να έχει προβεί σε ανακοινώσεις που αφορούν τις ανοιχτές τιμές, την επισήμανση για τήρηση της αποπληρωμής στο διάστημα των 30 ή 60 ημερών που προβλέπει ο νόμος των ευαλλοίωτων και νωπών προϊόντων, και όσον αφορά τις ζημιές από τις βροχοπτώσεις στη ροδακινοπαραγωγή, την πραγματοποίηση άμεσων πληρωμών των «ενισχύσεων» , αλλά όπως φαίνεται και σε αυτό το κομμάτι, επιλέγεται χαρακτηριστικά η σιωπή.

Συνοψίζοντας , συμπεραίνουμε ότι η βιομηχανία STOPάρει , τριπλάρει (οδηγίες να είχαμε να λέγαμε για καλλιεργητικές φροντίδες όταν δεν θέλει ή δεν μπορεί να παραλάβει όλες τις ποσότητες αλλά και αμφιβολίες για επιβεβαίωση της εκτίμησης τιμών), και από ότι φαίνεται πλασάρει όποτε θέλει (δεν ανακοινώνει τιμές) και με όποια ποσά αυτή εκτιμά, και ας κυμαίνονται στα επίπεδα προ 2000 μη λαμβάνοντας υπόψιν το σημερινό κόστος ζωής και κόστος παραγωγής.

Μόνη λύση για τους παραγωγούς, η εκρίζωση και η στροφή σε άλλες καλλιέργειες εν όψη και της αναδιάρθρωσης που είναι καθ΄ όδον, καθώς θεωρείται πλέον ασύμφορη η ροδακινοκαλλιέργεια και ο ροδακινοπαραγωγός φαντάζει αδύναμος και μόνος κάτω από τα δοκάρια του χωρίς καμία αμυντική βοήθεια , για να χρησιμοποιήσουμε ακόμη ένα ποδοσφαιρικό όρο.....διότι χάθηκε η ΜΠΑΛΑ !!!