Άρθρο του Βοργιάδη Χρήστου - Διαχειριστή " Ημαθιώτικης Γης"
Συχνά γίνεται λόγος για ανάπτυξη του αγροτικού τομέα που ως ένας από τους βασικούς πυλώνες της οικονομίας θα μπορούσε να βοηθήσει στο να οδηγηθεί η χώρα σε έξοδο από την οικονομική κρίση.
Εδώ και πάνω από μια δεκαετία οι αρνητικοί αριθμοί στην παραγωγή, με τη μείωση του αγροτικού εισοδήματος, μαρτυρούν την ύφεση στην οποία βρίσκεται ο αγροτικός τομέας.
Η έλλειψη συντονισμού των φορέων, συνεταιριστών, αγροτοσυνδικαλιστών και λοιπών εμπλεκόμενων, δεν δύναται να επιφέρει θετικά αποτελέσματα παρά μόνο αρνητικές συνέπειες, των οποίων βασικός αποδέκτης είναι ο παραγωγός.
Η συγκρότηση μιας ΚΑΘΑΡΗΣ αγροτικής βάσης κρίνεται αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε, αν θέλει να ορθοποδήσει και να βρεθεί στη θέση του πρωταγωνιστή της Ελληνικής Υπαίθρου έχοντας θετικό πρόσημο το εισόδημα του.
Πόσο εύκολο είναι όμως να απαλλαγεί από ένα σάπιο σύστημα που συνεχίζει εδώ και πολλές δεκαετίες να υφίσταται για να μπορέσει να πρωταγωνιστήσει;
Εισχωρώντας στα «χωράφια» του γίνεται ορατό και αντιληπτό ότι έφταιξε και αυτός στο να μην μπορεί να πρωταγωνιστήσει όπως θα ήθελε και να καρπωθεί ο ίδιος την υπεραξία των προϊόντων που με πολύ κόπο και ιδρώτα παρήγαγε. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις συνεταιρισμών όπου η κακοδιαχείριση είχε καταστροφικές συνέπειες για αυτούς. Και πώς να μην έχει, όταν τα πρόσωπα τα οποία τους διοικούν δεν είναι ικανά, αποβλέποντας σε προσωπικά οφέλη, διψασμένα για τη δόξα που μπορεί παρέχει η καρέκλα του προέδρου, και ξεχνώντας ότι για την ύπαρξη υγειών συνεταιρισμών απαιτείται ομαδική προσπάθεια και διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα, αλλά αντιθέτως θεωρώντας τους συνεταιρισμούς δικά τους «μαγαζιά» έγιναν υπαίτιοι της μη επίτευξης των στόχων που πρέπει να έχει ένας υγιής συνεταιρισμός προς όφελος των παραγωγών-μελών του.
Πως μπορεί να πρωταγωνιστήσει και να ορθοποδήσει, όταν ο εκσυγχρονισμός του ΕΛΓΑ κρίνεται απαραίτητος όσο ποτέ άλλοτε, ειδικά μετά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην παραγωγή τα τελευταία έτη από την κλιματική αλλαγή αλλά δυστυχώς μένουμε μόνο στα λόγια; Η σχέση εμπιστοσύνης έχει πλέον χαθεί και απαιτούνται σήμερα κιόλας, ριζικές αλλαγές έτσι ώστε να κερδηθεί ξανά. Αποζημιώσεις που δίνονται σε δόσεις και με μεγάλη καθυστέρηση, επίσης καθυστερημένες εκτιμήσεις που έχουν ως αποτέλεσμα τη μη σωστή εκτίμηση των ζημιών, αλλά και η μη χρήση της τεχνολογίας(Laptop, tablet) κατά την διαδικασία εκτίμησης των ζημιών για πιο δίκαιες και έγκαιρες αποζημιώσεις, αποτελούν τροχοπέδη έτσι ώστε να εμπιστευτεί ξανά ο αγρότης και κτηνοτρόφος την ασφάλιση της παραγωγής τους στον ΕΛΓΑ.
Ο Έλληνας αγρότης και κτηνοτρόφος της ΕΕ δεν μπορεί να είναι πρωταγωνιστής όταν του φορτώνουν στην πλάτη βαρίδια φόρων και ασφαλιστικών εισφορών που όμοια τους δεν έχει κανείς αγρότης και κτηνοτρόφος των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα δε κονδύλια της ΕΕ πρέπει να διαχειρίζονται με σωστό τρόπο και η πολιτεία να είναι σύμμαχος τους, ενισχύοντας το εισόδημα τους όταν αυτό απαιτείται.
Η δε διαχείριση και διακίνηση των αγροτικών προϊόντων είτε πρόκειται για εντός της χώρας μας, είτε για εξαγωγές σε άλλες χώρες, είναι προτιμότερο να γίνεται μέσω ενός κοινού φορέα που θα λειτουργεί το ίδιο για όλους τους συνεταιρισμούς και θα είναι αποδεκτός από αυτούς , για να μπορεί ο αγρότης να εξασφαλίζει και καλύτερες τιμές των προϊόντων του, αλλά και να μην μένει αυτό αδιάθετο, γίνοντας έρμαιο στις ορέξεις τρίτων που καραδοκούν να το πάρουν σε εξευτελιστικές τιμές.
Όσον αφορά τους αγροτικούς συλλόγους, η ανάδειξη των προβλημάτων του αγροτικού τομέα και η δυναμική διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων του αγρότη που θέλει και πρέπει να είναι πρωταγωνιστής της Ελληνικής Υπαίθρου, πρέπει να γίνεται με καθαρή εκπροσώπηση, με τα άτομα που θα αποτελούν το ΔΣ αυτών να είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, να αγωνίζονται για το κοινό καλό όλων, προβάλλοντας τα προβλήματα που αφορούν το σύνολο του αγροτικού κόσμου - συμπεριλαμβανόμενων και των μικρών και μικρομεσαίων αγροτών – και όχι κατ΄ επιλογή τους, και επίσης να μην είναι μέλη διοικητικών συμβουλίων συνεταιρισμών - ομάδων παραγωγών διότι έχουν ενασχόληση με την εμπορία και τη διακίνηση αγροτικών προϊόντων προς όφελος των συνεταιρισμών – ομάδων παραγωγών, κάτι το οποίο μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά και να έρθει σε αντίθεση με την προαγωγή και διασφάλιση των οικονομικών, κοινωνικών και επαγγελματικών συμφερόντων των μελών των Κλαδικών Αγροτικών Συλλόγων.
