Ανοδικές είναι οι τιμές του ελαιόλαδου, προκαλώντας πονοκεφάλους στους καταναλωτές, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά παγκοσμίως, με αποτέλεσμα από βασικό καθημερινό διατροφικό προϊόν για τις παραμεσογειακές χώρες, να γίνεται πλέον είδος πολυτελείας.

Τιμές πώλησης από τον παραγωγό, που ξεκινούν από τα 9,50 ευρώ το λίτρο και φθάνουν σχεδόν τα 10,50 για τα «έξτρα» (διπλάσια τιμή παραγωγού, από την περυσινή των 4 έως 5 ευρώ), «εγγυώνται» ότι η τιμή στον καταναλωτή, θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση από 12,0 ευρώ και γιατί όχι να ξεπεράσει τα 17,0 ευρώ (!) και το χειρότερο, υπάρχουν ελαχιστότατες ποσότητες τόσο εγχώρια, όσο και διεθνώς. Μπορούμε ωστόσο να έχουμε κόστος ελαιόλαδου στο 1,0 ευρώ το λίτρο;

Κι όμως μπορούμε, τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Δρ Αλέξανδρος Παπαχατζής, καθηγητής Δενδροκομίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, εξηγώντας πως αυτό μπορεί να επιτευχθεί, με την πλήρη εκμηχάνιση που μας παρέχει το «Υπέρπυκνο Σύστημα Φύτευσης» της ελιάς, ή όπως διεθνώς λέγεται «Super High Density» (SHD). Πρόκειται για ένα σύστημα καλλιέργειας, που έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα στην καλλιέργεια της ελιάς, που ξέραμε τα τελευταία 3.500 χρόνια. Ήδη, έχει σχεδόν 30 χρόνια που ξεκίνησε, αρχικά στην Ισπανία και τα τελευταία περίπου 18 χρόνια, στη χώρα μας.

Αναφερόμενος στο παρόν και το μέλλον της ελαιοπαραγωγής στη χώρα μας, αλλά και το πώς θα εξασφαλίσουμε φθηνές τιμές στους καταναλωτές ο Δρ Αλέξανδρος Παπαχατζής, καθηγητής Δενδροκομίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, πρόεδρος του τμήματος Γεωπονίας - Αγροτεχνολογίας και διευθυντής του Εργαστηρίου «Δενδροκηπευτικών & Εδαφικών Πόρων, HORTLAB», δίνει τις δικές του επιστημονικές εξηγήσεις στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Σύμφωνα με τον καθηγητή, το πρόβλημα ξεκίνησε από το καλοκαίρι του 2022, όπου οι ελληνικοί ελαιώνες, είχαν μία υπερπαραγωγή καρπού, δίνοντας όπως ήταν λογικό όλη τη δύναμή τους τα ελαιόδεντρα, στο να θρέψουν την «αναρτώμενη» παραγωγή τους, εις βάρος όμως της καλής κατάστασής τους και της βλαστικής προετοιμασίας τους, για την επόμενη χρονιά, δηλαδή για το 2023.

Αν σε όλα τα παραπάνω, προσθέσουμε και τις δυσμενείς και ακραίες κλιματικές συνθήκες του καλοκαιριού του 2023, δηλαδή τους παρατεταμένους καύσωνες, τη λειψυδρία, αλλά και τα πλημμυρικά φαινόμενα του Daniel και του Elias (έντονες βροχοπτώσεις), που κατακρήμνισαν και παρέσυραν τον εναπομείναντα ελάχιστο ελαιόκαρπο, μας οδήγησαν σε μία παραγωγή, μόνο του 5 έως 10% (σε σπάνιες περιπτώσεις, φθάσανε το 20%) της παραγωγής του 2022.

Η εικόνα, σύμφωνα με τον καθηγητή, δεν είναι καλύτερη ούτε στις άλλες ευρωπαϊκές ελαιοπαραγωγικές χώρες, όπως η Ιταλία, η Τουρκία και κυρίως η Ισπανία (η πρώτη σε παραγωγή), η οποία, λόγω της λειψυδρίας και των καυσώνων στην Ιβηρική χερσόνησο, τα δύο τελευταία χρόνια (το 2022 και το 2023), την οδήγησαν σε τραγικά μειωμένα αποθέματα. Ενδεικτικά λέει ο καθηγητής, για την Ισπανία, ότι από τα 2 εκατομμύρια τόνους ελαιόλαδου που ήταν η ετήσια μέση παραγωγή της, φέτος κυμαίνεται, με εντελώς αισιόδοξους υπολογισμούς, μόλις και μετά βίας στους 650.000 τόνους, εκτινάσσοντας προς τα πάνω τις τιμές παραγωγού και κατ’ επέκταση και στον τελικό καταναλωτή.

Το ότι η τιμή παραγωγού στη φετινή ελαιοκομική περίοδο 2023/24, κυμάνθηκε όπως προαναφέρει ο κ. Παπαχατζής, στα 9,5 ευρώ, αυτό δεν συνεπάγεται και υπερκέρδη στους Έλληνες παραγωγούς, γιατί απλούστατα, είχαν σχεδόν μηδενική παραγωγή. Χωρίς αμφισβήτηση, τονίζει, ήταν προτιμότερο να είχαν μία κανονική παραγωγή με τιμή ελαιόλαδου 3,0 με 4,0 ευρώ και ας μην ξεχνάμε ότι το κόστος παραγωγής ενός (1) λίτρου ελαιόλαδου, με τη χειρωνακτική, ή έστω την ελαφρά εκμηχανοποιημένη καλλιέργεια και συγκομιδή, ειδικά σε ημιορεινούς ελαιώνες σε επικλινείς απότομες πλαγιές, ανέρχεται, όπως είχα δημοσιεύσει πριν από μία 10ετία, σχεδόν στα 2,0 ευρώ. Βέβαια, φέτος, με την έλλειψη εργατικών, ή έστω όπου αυτά υπάρχουν, δεν είναι της τάξης των 20 - 25 ευρώ, που ήταν τότε, αλλά σήμερα, ίσως να ξεπερνούν και τα 60 ευρώ.

Μπορούμε να έχουμε κόστος ελαιόλαδου στο 1,0 ευρώ το λίτρο;

Κι όμως μπορούμε, επιμένει ο καθηγητής, εξηγώντας πως γίνεται, με την πλήρη εκμηχάνιση που μας παρέχει το «Υπέρπυκνο Σύστημα Φύτευσης» της ελιάς.

Το συγκεκριμένο σύστημα φύτευσης, όπως προανέφερε, δεν είναι καινούργιο. Έχει πρωτοεφαρμοστεί στη χώρα μας το 2006 και ο Κ. Παπαχατζής είχε την επιστημονική επίβλεψη, γράφοντας αρκετά άρθρα και δημοσιεύσεις σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, δίνοντας σωρεία διαλέξεων και παρουσιάσεων ανά το πανελλήνιο, όπως και εκτός Ελλάδος.

Θυμάται, το 2011, το κόστος παραγωγής ανά λίτρο ελαιόλαδου, ήταν μόνο 0,68 ευρώ. Όσο και να ακρίβυναν οι «συντελεστές» παραγωγής (καύσιμα, αγροεφόδια, εργατικά, κλπ.), το σημερινό κόστος, υπολογίζουμε ότι κυμαίνεται μεταξύ 1,0 με 1,20 ευρώ.

Σε τι συνίσταται λοιπόν, αυτό το «Υπέρπυκνο Σύστημα Φύτευσης»; Είναι, εξηγεί ο ίδιος, ένα πλήρως εκμηχανοποιημένο Σύστημα, τόσο η καλλιέργειά του, αλλά κυρίως η συγκομιδή του.

Τα ελαιόδεντρα δεν φυτεύονται όπως τα παραδοσιακά σε αποστάσεις 6Χ6 μέτρα, ή και περισσότερο, αλλά μόλις ανά 1,5 μέτρο πάνω στη σειρά και 3,5 με 4,0 μέτρα μεταξύ των σειρών, σχηματίζοντας μια «γραμμική» καλλιέργεια, θα μπορούσαμε να την πούμε και «παλμέτα» (για όσους γνωρίζουν), δίνοντας μια πυκνότητα φύτευσης, των 166 έως και 200 δέντρων το στρέμμα (!), αντί των 28 (ή και κάτω των 20) δέντρων στις παραδοσιακές φυτεύσεις.

Εννοείται ότι το «Υπέρπυκνο Σύστημα», δεν είναι για επικλινείς εκτάσεις με κλίση πάνω από 15ο μοίρες, αλλά θα έλεγα ότι είναι πιο πολύ, ένα σύστημα για τον «κάμπο». Το μόνο που θέλει, είναι εκτάσεις και μόνο εκτάσεις.

Πού μπορούμε να τις βρούμε αυτές τις εκτάσεις; Μα προφανώς σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, σε περιοχές που γειτνιάζουν με τη θάλασσα, για πιο ήπιο κλίμα, χωρίς παγωνιές, ξεκινώντας από την Πελοπόννησο, περνώντας από την Αττική και την Στερεά Ελλάδα, δυτικά, στην παραλιακή Ήπειρο, ανεβαίνουμε στην Ανατολική Θεσσαλία και την Κεντρική Μακεδονία (Πιερία, Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική), ενώ καταλήγουμε στις παραλιακές εκτάσεις τις Δυτικής Μακεδονίας και της Θράκης.

Όσον αφορά στις αποδόσεις, που είναι υπεράνω κάθε σύγκρισης με τις παραδοσιακές φυτεύσεις. Μεταξύ άλλων ο καθηγητής τονίζει:

«Μπαίνει στην παραγωγή από το 2ο μόλις έτος, ενώ στο 3ο με 4ο έτος στην πλήρη παραγωγή, παράγοντας, ανάλογα με την ποικιλία, από 900 έως 1.200 κιλά ελαιόκαρπου, ενώ σε κάποιες ποικιλίες, όπως η ελληνική, κορυφαία ποιοτικά “ κορωνέικη”, παράγει 1.500 με 1.700 κιλά το στρέμμα και κάθε χρόνο. Αν μετατρέψουμε αυτήν την παραγωγή σε ελαιόλαδο, τότε έχουμε 200 με 300 λίτρα ανά στρέμμα. Για πολλαπλασιάστε το με τα 9 ευρώ ανά λίτρο, που είναι φέτος οι τιμές... Αν και ακόμη και με 3 ευρώ, πάλι θα άφηνε κέρδη στον παραγωγό, που με άλλες ετήσιες καλλιέργειες, δεν θα είχαν ούτε το 1/4 αυτών των εσόδων. Και το μεγάλο κέρδος, θα ήταν κυρίως και για τον τελικό καταναλωτή, όταν θα είχε εξασφαλισμένη σταθερά χαμηλή τιμή αγοράς του ελαιόλαδου στο ράφι των supermarkets.

Επίσης, σε αυτό το “ Υπέρπυκνο Σύστημα”, τα δέντρα δεν “ παρενιαυτοφορούν”, όπως λέμε, δηλαδή μία χρονιά να δίνουν και μία όχι, όπως περιέγραψα στην αρχή της συνέντευξης, για τους παραδοσιακούς ελαιώνες». Για να καταλήξει τονίζοντας:

«Και για τους δύσπιστους, να τους εξηγήσω γιατί αυτό το Σύστημα δεν παρενιαυτοφορεί. Απλούστατα, γιατί με τη μηχανική συγκομιδή, μαζεύεται όλη η παραγωγή σε μία και μόνο ημέρα, ίσως και σε ώρες και όχι σε μήνες όπως συμβαίνει με τη χειρωνακτική συγκομιδή. Άρα, δεν εξαντλείται το δέντρο, δίνοντας πλέον όλη την ικμάδα του, όχι μόνο στον καρπό, που έχει συγκομισθεί νωρίς και στην ώρα του, αλλά και στην καλή θρέψη του δέντρου και στα καρποφόρα όργανά του, για την επόμενη χρονιά».

Τι απόδοση συγκομιδής έχει η σχετική μηχανή σε αυτό το σύστημα;

Μαζεύει περίπου 5 στρέμματα την ώρα, δηλαδή 900 με 1.000 δέντρα την ώρα, ενώ στα παραδοσιακά συστήματα, η χειρωνακτική συγκομιδή, έστω και με δονητές, κυμαίνεται από 2, άντε το πολύ 10 δέντρα.

Πώς μεταφράζεται αυτό σε κιλά ελαιόκαρπου; Συγκομίζονται 6 με 8 τόνοι την ώρα, δηλαδή, μέσα σε 1 με 2 ώρες, γεμίζεις ένα ολόκληρο φορτηγό, που πηγαίνει κατευθείαν στο ελαιοτριβείο, άρα σε άλλη 1 ώρα, αυτός ο καρπός είναι “ έξτρα παρθένο” ελαιόλαδο, με κόστος, όπως προανέφερα σχεδόν 1 ευρώ.

Όπως σε κάθε τι το τεχνολογικά καινοτόμο, υπάρχει πάντα και ο σχετικός αντίλογος, επισημαίνει ο κ. Παπαχατζής.

Θα τους προλάβω όμως, κάνοντας εγώ τον «δικηγόρο του διαβόλου», δίνοντας και τις τεκμηριωμένες απαντήσεις, αναφέρει χαρακτηριστικά:

-Θέλει νερό για άρδευση αυτό το σύστημα; Ναι θέλει, περίπου 180 κυβικά ανά στρέμμα και ανά έτος, όπως θέλουν και όλες οι παραδοσιακοί ελαιώνες που αρδεύονται, σε αντίθεση με τα διάσπαρτα ελαιόδεντρα στις επικλινείς περιοχές, τα οποία όμως είναι πλήρως ευάλωτα στην «κλιματική αλλαγή», δηλ. στους παρατεταμένους καύσωνες και τη λειψυδρία και είναι θέμα τύχης το να μας δώσουν παραγωγή.

Ποια είναι η πρότασή μας: κάλλιστα θα μπορούσε να μπει σε ένα πρόγραμμα αναδιάρθρωσης «υδροβόρων» καλλιεργειών, στην ηπειρωτική Ελλάδα. Ποιος ο λόγος να καλλιεργούμε «υδροβόρα» βαμβάκια με περίπου 500 κυβικά ανά στρέμμα κατανάλωση νερού, ή καλαμπόκια με 700 κυβικά και την τεράστια κατανάλωση ενέργειας για την υπεράντληση του, ακόμη και από βάθος 300 μέτρων.

- Οι ελληνικές ποικιλίες ελιάς είναι καλύτερες. Μα, η κυριότερη ποικιλία σε αυτό το σύστημα, είναι η ελληνικότατη κορωνέικη, χωρίς να υποτιμούμε τις υπόλοιπες ισπανικές ποικιλίες, που όμως πολλές από αυτές, έχουν ελληνικές ρίζες και προέλευση, που χάνεται στο βάθος των αιώνων. Εξάλλου, οι περισσότερες ποικιλίες έχουν προέλευση τη λεκάνη της Μεσογείου.

- Τι θα απογίνουν οι ήδη υπάρχοντες παραδοσιακοί και διάσπαρτοι ελαιώνες; Τίποτε δεν θα πάει χαμένο. Μπορούνε να παράγουνε ελαιόλαδο, βιολογικό «ειδικών ημιορεινών περιοχών». Η ελληνική πραγματικότητα όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Οι πιο πολλοί απ’ αυτούς τους ελαιώνες είναι παρατημένοι και φυτοζωούν. Επειδή συνήθως είναι μικρές εκμεταλλεύσεις, οι ιδιοκτήτες τους, τους έχουν παρατήσει και δεν πάνε να μαζέψουν ούτε το «λάδι του σπιτιού» για τη χρονιά.

Κι άλλη μία επαναστατική πρόταση του Εργαστηρίου «Δενδροκηπευτικών & Εδαφικών Πόρων, HORTLAB» που διευθύνω, είναι να συμβάλλουν αυτοί οι παραδοσιακοί ελαιώνες, στο ισοζύγιο από το «Χρηματιστήριο άνθρακα». Θα μπορούνε οι «ρυπογόνες» βιομηχανίες, να αγοράζουν δικαιώματα «αντιρρύπανσης» από αυτούς τους ελαιώνες, μιας και σαν αειθαλή δέντρα, συμβάλουν με τη φωτοσύνθεσή τους, στη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Καταλήγοντας τονίζει πως το 2050, περισσότερο από το 50% του ελαιόλαδου παγκοσμίως, θα παράγεται από το «Υπέρπυκνο Σύστημα». Εμείς, ως χώρα, δεν θα πρέπει να χάσουμε κι αυτό το τραίνο της «εκμοντερνοποίησης» της ελαιοπαραγωγής μας.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αυγενάκης: Αυτοί που υποκινούν τους Έλληνες αγρότες να βγουν στους δρόμους δεν μπορούν να κρύψουν την κομματική τους προέλευση

Οι Γερμανοί αγρότες διεκδικούν όσα η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη δώσει στους Έλληνες

Οι Γερμανοί αγρότες βρίσκονται στους δρόμους και αγωνίζονται για προβλήματα που για τους Έλληνες αγρότες δεν υφίστανται, καθώς η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη τα έχει επιλύσει, τόνισε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Λευτέρης Αυγενάκης στην ΕΡΤ1, στην εκπομπή του Δημήτρη Κοτταρίδη και της Νίνας Κασιμάτη, επισημαίνοντας ότι πίσω από την προσπάθεια κινητοποιήσεων στην Ελλάδα, βρίσκονται κομματικά πρόσωπα.

Ο κ. Αυγενάκης, ο οποίος βρίσκεται στο Βερολίνο συμμετέχοντας στην Έκθεση της Πράσινης Εβδομάδας και στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη Υπουργών Γεωργίας και Τροφίμων, εξήγησε ότι:

1. Τα τελευταία δύο χρόνια η κυβέρνηση έχει επιστρέψει στους αγρότες τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο πετρέλαιο δίνοντας συνολικά περί τα 160 εκατ. ευρώ σε περίπου 290.000 αγρότες.
2. Μείωσε από το 24% στο 13% τον ΦΠΑ για αγορά αγροτικών μηχανημάτων
3. Μείωσε κατά 50% τη φορολογία στα κέρδη αγροτών που δραστηριοποιούνται μέσα από συνεργατικά σχήματα
4. Κατήργησε τη φορολόγηση των ενισχύσεων από το πρώτο ευρώ που είχε επιβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως είπε ο ΥπΑΑΤ, η πολιτική αυτή της κυβέρνησης «είναι μια απάντηση σε όλους αυτούς που επικαλούμενοι τις εικόνες διαμαρτυρίας κατά της γερμανικής κυβέρνησης προσπαθούν να βρουν άλλοθι ώστε να ξεκινήσουν και στη χώρα μας ανάλογες κινητοποιήσεις».

Αναφερόμενος ιδιαίτερα στους αγρότες του θεσσαλικού κάμπου ο υπουργός τους χαρακτήρισε γενναίους, λόγω της δοκιμασίας που πέρασαν και περνούν, ωστόσο είπε, ότι και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση ήταν παρούσα από την πρώτη στιγμή και ότι συνεχίζει να είναι δίπλα τους.

Για τις προσπάθειες που γίνονται να υπάρξουν κινητοποιήσεις αγροτών και στη χώρα μας ο ΥπΑΑΤ έκανε λόγο για «κάποιες κραυγές από κάποιους αγρότες που υποτίθεται αγωνιούν, αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορούν να κρύψουν και την κομματική τους προέλευση. Δηλαδή όλες οι προσπάθειες για να ξεσηκωθεί ο αγροτικός κόσμος στη χώρα μας φαίνεται, πολύ απλά, ότι έχουν κομματικό πρόσημο. Φαίνεται ότι υπάρχουν κομματικές αποχρώσεις πίσω από όλα αυτά», τόνισε. Εξήγησε δε ότι στα αιτήματά τους όσα αναφέρουν ή έχουν ικανοποιηθεί από την κυβέρνηση ή δρομολογούνται, όπως η αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ που σε λίγο διάστημα θα βγει σε δημόσια  διαβούλευση.

«Υπάρχουν προβλήματα στον αγροτικό κόσμο. Αυτό είναι σαφές. Και γι’ αυτό θα συνεχίσουμε να δίνουμε σε καθημερινή βάση τη μάχη μας για έναν σύγχρονο και δίκαιο ΕΛΓΑ, για έναν σύγχρονο, διάφανο και λειτουργικό ΟΠΕΚΕΠΕ, για δομές που θα λειτουργούν προς όφελος του ΟΠΕΚΕΠΕ, για ένα υπουργείο θα είναι ένα υπουργείο πραγματικά αγροτικής ανάπτυξης και όχι μόνο ένα υπουργείο επιδοτήσεων. Αυτά αποτελούν προσωπικό μας στοίχημα και φυσικά στοίχημα του ιδίου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.

Κι επειδή βλέπω τα πρόσωπα που προσπαθούν να βγάλουν τους αγρότες στο δρόμο, επιτρέψτε μου να σας πω ότι η προέλευση η κομματική είναι πασιφανής. Είναι ξεκάθαρη», τόνισε ο ΥπΑΑΤ, επαναλαμβάνοντας ότι είναι ανοικτός στο διάλογο.

Σε ερώτηση αν θα υπάρξει κάποια συνάντηση με όσους διαμαρτύρονται ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων θύμισε ότι ιδιαίτερα με τους αγρότες της Θεσσαλίας την προηγούμενη εβδομάδα επί ένα τετραήμερο έγιναν δεκάδες πολύωρες συσκέψεις με όλους τους φορείς και τους εκπροσώπους του συνόλου του αγροτικού κόσμου της Θεσσαλίας, αλλά και με πανελλαδικές οργανώσεις, όπως την Πανελλαδική Ομοσπονδία Κτηνοτροφικών Συλλόγων. Στις περισσότερες συναντήσεις, εκτός από τον ίδιο, ήταν παρόντες και οι Θεόδωρος Σκυλακάκης, Θεόδωρος Λιβάνιος, Νίκος Ταχιάος, Χρήστος Τριαντόπουλος και Γενικοί Γραμματείς των αντίστοιχων υπουργείων, ενώ με τους υφυπουργούς Διονύση Σταμενίτη και Σταύρο Κελέτση και τους Γενικούς Γραμματείς του ΥΠΑΑΤ, «γυρίσαμε απ’ άκρη σε άκρη, κάθε γωνιά της Θεσσαλίας και μιλήσαμε για τα πάντα και δώσαμε χρονοδιαγράμματα. Ένα πράγμα δεν μπορεί να μας πει κάποιος: Ότι αυτό που είπαμε δεν το κάναμε. Είμαστε συνεπείς! Γι’ αυτό το λόγο έχει χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των Θεσσαλών κτηνοτρόφων, γεωργών, αλιέων και μελισσοκόμων μαζί μας».

Σε ό,τι αφορά στους ελέγχους στην αγορά ο ΥπΑΑΤ είπε ότι ήδη έχουν βγει στα supermarket και στους δρόμους, μικτά κλιμάκια του ΕΦΕΤ, του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, της Γενικής Διεύθυνσης Τροφίμων, με τη συνδρομή της ΕΛΑΣ και εισαγγελέων, για να ελεγχθούν καταγγελίες για μεταφορές και εισαγωγές γάλακτος αγνώστου προελεύσεως ή ανάμιξη γάλακτος σκόνης με κανονικό.

Ο υπουργός είπε, επίσης, ότι μετά από το Βερολίνο, θα μεταβεί στις Βρυξέλλες για το Συμβούλιο των Υπουργών Γεωργίας και Αλιείας της ΕΕ και υπενθύμισε ότι στις 24 Ιανουαρίου θα πραγματοποιηθεί η πρώτη σύνοδο- με ελληνική πρωτοβουλία-  για θέματα γεωργίας της ομάδας EUMED-9, την οποία αποτελούν οι χώρες του νότου της ΕΕ, προκειμένου να συζητήσουν και να ακολουθήσουν κοινή στάση σε κοινά προβλήματα. Όπως είπε, στη συνεδρίαση των EUMED- 9 θα συζητηθεί:

1. Η κλιματική κρίση και τι πρέπει να βελτιώσει η ΕΕ για να είναι αποτελεσματική σε περιπτώσεις όπως η Θεσσαλία.
2. Το πρόβλημα της ακαρπίας και του περονόσπορου.
3. Το πρόβλημα των ψαριών εισβολέων, που αφορά όλες τις μεσογειακές χώρες.

«Δεν θα σταματήσουμε την προσπάθειά μας σε όλα τα επίπεδα», είπε ο ΥπΑΑΤ, επαναλαμβάνοντας ότι οι αγρότες της Θεσσαλίας είναι γενναίοι γιατί μάχονται σε δύσκολες συνθήκες. Έκανε ιδιαίτερη αναφορά στους αγρότες των παρακάρλιων , όπου 180.000 στρέμματα βρίσκονται ακόμα κάτω από το νερό και τόνισε ότι για τους συγκεκριμένους παραγωγούς θα υλοποιηθεί ξεχωριστό πρόγραμμα στήριξης. «Για όλους αυτούς έχουμε μεριμνήσει. Γνωρίζουν πολύ καλά πως για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη η ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας είναι ένα μεγάλο στοίχημα, το οποίο θα κερδίσουμε».

Το link από το οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε τη συνέντευξη του ΥπΑΑΤ Λευτέρη Αυγενάκη: https://we.tl/t-RW68DJZVaG

Στην ενημερωτική εκδήλωση για τα νέα δεδομένα στη καλλιέργεια της Κερασιάς στον Νομό Πέλλας, που διοργάνωσε η Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας και οι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί Άγρα, Βρύττων και Νησίου, σε συνεργασία με το Τμήμα Φυλλοβόλων και Οπωροφόρων Δένδρων  Νάουσας του ΕΛΓΟ – ΔΗΜΗΤΡΑ, παραβρέθηκε σήμερα ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Διονύσης Σταμενίτης.

Στον χαιρετισμό του ο Υφυπουργός κ. Σταμενίτης τόνισε ότι το 2024 θα είναι μια χρονιά πολύ σημαντική για τον αγροτικό κόσμο, καθώς μέσα στο έτος θα ψηφισθεί το νέο θεσμικό πλαίσιο για τον ΕΛΓΑ, μια αναγκαία μεταρρύθμιση ώστε ο Οργανισμός να μπορεί να ανταπεξέλθει στα νέα δεδομένα που δημιουργεί η κλιματική κρίση και να καλύψει τις ανάγκες των παραγωγών. Όπως σημείωσε ο Υφυπουργός, η ηγεσία του ΥΠΑΑΤ, με επικεφαλής τον Υπουργό Λευτέρη Αυγενάκη, εργάζεται συστηματικά πάνω στις αλλαγές που θα επέλθουν και σύντομα θα υπάρχει η δυνατότητα να παρουσιαστούν οι λεπτομέρειες και να ξεκινήσει η διαβούλευση με τους όλους τους εμπλεκομένους.

Επιπλέον, ο Υφυπουργός μίλησε για την ανάγκη ενημέρωσης των παραγωγών αναφορικά με τα οικολογικά σχήματα αλλά και τις δυνατότητες που προσφέρουν συνολικά οι δράσεις του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ 2023 -2027), σημειώνοντας ότι τέτοιες πρωτοβουλίες θα αναληφθούν σε συνεργασία με τις Περιφερειακές Ενότητες. Τόνισε δε, ότι οι νέες πρακτικές που υιοθετούνται και στις οποίες οδηγούνται οι παραγωγοί μέσα από το νέο Στρατηγικό Σχέδιο της ΚΑΠ, θα οδηγήσουν σε πιο παραγωγικές καλλιέργειες, ανθεκτικότερες στις νέες καιρικές συνθήκες αλλά και σε μείωση του κόστους παραγωγής.

Όσον αφορά την καλλιέργεια κερασιού, ο ΥφΑΑΤ Διονύσης Σταμενίτης επεσήμανε την ανάγκη δημιουργίας Διεπαγγελματικής που θα στηρίξει την καλλιέργεια και θα την ενδυναμώσει στις αγορές, ενώ παράλληλα στάθηκε και στις ενέργειες που πρέπει να γίνουν ώστε να προωθηθεί η πιστοποίηση του προϊόντος, χαρακτηρίζοντας το κεράσι, τον «κόκκινο χρυσό» για την περιοχή της Πέλλας.